Ευγένιος Δερμιτάσογλου: «ΗΧΟΤΟΠΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: το καλύτερο εμβόλιο για την παιδική φαντασία σήμερα».
«ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ», ένα πρωτότυπο Ραδιοφωνικό Παραμύθι, 24ων επεισοδίων, δια χειρός ΜΑΡΑΣ ΤΣΙΚΑΡΑ, κάνει ΠΡΕΜΙΕΡΑ αυτό το ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ στο ΚΘΒΕ Ελάτε να ξεφυλλίσουμε τις μουσικές του σελίδες, με το Ν και με το Σ, απ’ το Α ως το Ω, παρέα με τον τραγουδοποιό ΕΥΓΕΝΙΟ ΔΕΡΜΙΤΑΣΟΓΛΟΥ που ανέλαβε να «ντύσει» με νότες τον Μαστρο-Μέρα και την Περσεφόνη, τη Ρέα την Ωραία, την Τούλα-Ταραντούλα, τον Τίκι-Ποντίκι και όλους τους ήρωές του.
Μετά τη συνεργασία με την Φωτεινή Βελεσιώτου στο «Ένα blues για τον Αλέκο», την Λιζέτα Καλημέρη στο «Φύγε πουλί μου πέταξε», τους Blues Wire και το «Ain’t got nothing to lose» παράλληλα με το ακυκλοφόρητο «έξω φρενών, έξω φτερνών» που προεργάζεται παρέα με τον Γιάννη Μήτση, ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΔΕΡΜΙΤΑΣΟΓΛΟΥ, βρίσκεται εν μέσω καραντίνας, στην λυτρωτική όπως την χαρακτηρίζει διαδικασία της ωραιότερης πρόκλησης.
Να μιλήσει ατόφια κι ευθύβολα με μουσικές, τραγούδια και ήχους, στις καρδιές των παιδιών οι οποίες είναι βέβαιος πως, θα ανοίξουν διάπλατα για να υποδεχθούν το ραδιοφωνικό παραμύθι ΕΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ που αυτό το ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, δίνει ραντεβού, μαζί με τους ήρωές του, στην ιστοσελίδα και τα podcast του ΚΘΒΕ.
Αγαπώ την «παραγγελιά».. Κι όταν μάλιστα πρόκειται για πιτσιρίκια, είναι απ’ τις πιο όμορφες στιγμές μου. Μάλιστα τολμώ να σου πω, ότι την προτιμώ απ’ την βιωματική κατάθεση των τραγουδιών που σκαρώνω.
Έχοντας στις αποσκευές μου, με την ομάδα «Ακτίς Αελίου» προηγούμενη εμπειρία με το παιδικό παραμύθι «Χάνσελ και Γκρέτελ», η πρόταση της Μάρας Τσικάρα, για «Ένα αλλιώτικο βιβλιοπωλείο» ήταν όαση, ειδικά την περίοδο που διανύουμε.
-Γιατί ήταν όαση; Γιατί μου έδινε, κι έδινε και στα παιδιά μου, που είναι οι πρώτοι ακροατές μου, το δικαίωμα απόδρασης απ’ την καθημερινότητα της επανάληψης ενός ατέλειωτου εγκλωβισμού. Αδημονούσαμε κι οι τρεις παρέα, να πάρουμε στα χέρια, τους στίχους της Μάρας, τα ποιήματα για τα τραγούδια που θα περιέχονται στο δραματοποιημένο παραμύθι. Και μόλις ερχόταν, μέσα σε δέκα λεπτά, γινόταν τραγούδι. Τόση μεγάλη ήταν η χαρά κι η ανάγκη έκφρασης σε κάτι απόλυτα απλό εξ’ ου και λυτρωτικό και μαγικό κι ονειρεμένο. Μόλις τελείωνα και έβαζα να το ακούσουν τα μικρά μου (πεντέμισι και δυόμιση ετών οι ηλικίες τους) το πάτωμα έπαιρνε φωτιά! Χορεύαν ασταμάτητα! Κι εγώ ήμουν σίγουρος πως, για να «περάσει» ο ήχος στα δικά μου παιδιά, θα «πιάσει» και τον σφυγμό όλων των υπολοίπων.
-Πως βρίσκεις τον παλμό εκείνο που θα ξεσηκώσει έναν βενιαμίν, θα του εγείρει τη φαντασία, θα τον κάνει να ονειρεύεται; Φαντάζει δύσκολο ή πολύπλοκο όμως τελικά δεν είναι. Αξίζει να γυρίσεις τον χρόνο λίγο πίσω και να αφήσεις να ξεπηδήσει το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Γιατί σ’ όλη μας τη ζωή, παρά τις παιδωμές της, δεν παύουμε να είμαστε παιδιά. Και αυτή την παιδικότητα, όχι σαν αναπόληση, ούτε ως ανάμνηση μουσειακή, αλλά ως κυτταρική αξία και ζώσα πραγματικότητα, την κουβαλούμε και διατρέχει όλη μας την πορεία. Βλέπεις πως και στα βαθιά μας γεράματα παλιμπαιδίζουμε.
-Απ’ την σειρά, ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήρωας; Εκείνος που ακόμη δεν φανερώθηκε!!! Στο παραμύθι οι ήρωές μας είναι πολλοί: ο Μαστρο-Μέγας, που έχει το μαγαζάκι η φοιτήτρια που δουλεύει σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο, (δούλευα κι εγώ ξέρεις, για 15 ολόκληρα χρόνια σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης, πριν καταπιαστώ με τη μουσική και τους δίσκους). Αγαπώ πολύ το ποντίκι και την ωραία.
-Εμένα παρά τις δεκαετίες μου, η προοπτική να αφεθώ για λίγο στο άκουσμα ενός παραμυθιού πέρα κι έξω απ’ την πραγματικότητα των οθονών μου γεννά χαρά, κι ελπίδα.. Μα, αυτό είναι και το μήνυμα που θέλαμε να περάσουμε: μακριά, απ’ τις οθόνες. Ένα άκουσμα, αναπτύσσει αναντίρρητα την φαντασία. Η οθόνη μόνον την περιορίζει. Όταν ακούς κάτι από ραδιοφώνου, πλάθεις ιστορήσεις, δημιουργείς ήρωες, εξελίσσεσαι, δημιουργείς εν τέλει το δικό σου παραμύθι! Θυμάσαι που παλαιότερα λέγαμε την τηλεόραση «χαζοκούτι»… τώρα βάλε πληθυντικούς αριθμούς και ξεκίνα από κει και φθάσε στα κινητά, στους υπολογιστές και σ’ ότι μας κράτα ανελεύθερους, δέσμιους και στερημένους παιδικότητας και φαντασίας. Μακάρι μ’ αυτό το εγχείρημα του ΚΘΒΕ να γυρίσουμε όλοι σε αξίες παραδοσιακές. Καλή η χρήση της τεχνολογίας, μας προόδευσε σε τομείς, αλλά η κατάχρησή της μόνο κακό κάνει. Δυστυχώς βιώνουμε εποχές υποταγής, ειδικά τώρα με την πανδημία, που λόγω μη επαφής, αναγκαζόμαστε να μαθητεύουμε στο ίντερνετ, ώρες ατελείωτες. Η κοινωνικότητα των παιδιών πήγε περίπατο αφού τα ίδια δεν βγαίνουν βόλτα, το μυαλό τους ξεκίνησε ελλείψει επικοινωνίας να στρεβλώνει και οι ζωές τους όπως κι οι δικές μας έχουν καθηλωθεί στην ψευδαίσθηση της μάθησης, της ψυχαγωγίας, του παιχνιδιού, της ανάπτυξης σχέσεων. Μακάρι όλο αυτό να τελειώνει γρήγορα, μήπως κερδίσουμε ξανά τους εαυτούς μας.
-Πάμε να παίξουμε με αρχιγράμματα και λέξεις, μιας και σε αυτά εδράζονται τα επεισόδια του ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ σας; Σου λέω γράμματα μου λες λέξεις – αξίες ζωής… Α=αλήθεια, Β=βαρεμάρα παιδική, Γ=γη, Δ=δουλειά, Ε=ελευθερία
-Στην προηγούμενη δουλειά σου για παιδιά, είχες θυμάμαι, δημιουργήσει ηχοτοπία ατόφια. Κουβαλούσαμε απ’ τα σπίτια μας, με τον Γιάννη τον Μήτση (που από ντράμερ στα Ξύλινα Σπαθιά το είχα να κάθεται οκλαδών για τις ανάγκες του έργου και να … βαράει τεντζερέδες) μπρίκια, κατσαρόλες, ποτήρια, οικοσκευές, μικροαντικείμενα κι ότι μπορεί να βάλει ο νους σου γιατί η φυσικότητα του ήχου ήταν στοίχημα μεγάλο και το κερδίσαμε με την αυθεντικότητά του. Έχουμε χάσει τον ρεαλισμό και στους ήχους. Μόνιμα επαναλαμβανόμενα μοτίβα παντού. Απ’ τον δίσκο στο cd και τώρα μόνο στο κινητό… αλλά όπως αντιλαμβάνεσαι ο ήχος μικραίνει… χάνεται… σε απόδοση, σε μεγαλείο. Χαλάσαμε και τις ακοές μας. εκπαιδεύονται πια στο λίγο. Δεν εργάζεται το αυτί, δεν επεξεργάζεται ο εγκέφαλος. Όσο για το παιδί, που ακόμη έχει φρέσκια την κυτταρική του μνήμη, αν ακούσει έναν φυσικό ήχο, αμέσως ξυπνάει.
-Τι θυμάσαι τον εαυτό σου να ακούει από παραμύθια στο ραδιόφωνο; Ποιες ήταν οι δικές σου αγαπημένες σειρές; Ήμουν ήδη μεγάλος, δυστυχώς, όταν βγήκε η Λιλιπούπολη. Εγώ τότε άκουγα Pink Floyd. Μάλιστα είχα φτιάξει ήδη το πρώτο μου group και από εκείνη την εποχή πίστευα, πως όταν ξέρεις να παίζεις ομαδικά, λειτουργεί ως… group therapy. Αυτό ακριβώς κάνουμε και με την Μάρα. Αλλά για να επανέρθω σ’ αυτό που με ρωτάς, λάτρευα όλα τα έργα του Ιουλίου Βέρν, τα οποία και διάβαζα, στο ραδιόφωνο θυμάμαι τα παραμύθια της θείας Λένας… κι άλλες παραγωγές όμως που χαρακτηρίζονταν για την ποιότητά τους… Αυτό είναι το σπουδαίο. Να δίνουμε τροφή για σκέψη στα παιδιά με ποιοτικές παραγωγές, όχι στο εύπεπτο, το γρήγορο, το εύκολο, το … χαζό! Ειδικά εν όσο είναι κλεισμένα στους τέσσερις τοίχους, να έχουν εναλλακτική πρόταση «φυγής» με άποψη. Είναι το άλλο «εμβόλιο για τη φαντασία τους».
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου Σχεδίαση αφίσας : Σιμώνη Γρηγορούδη