"Περσεφόνη - Πολυξένη...κάπως μοιάζουν....Μάλλον μοιάζουμε και στην αναζήτηση... στην παθιασμένη και ασύχαστη ανάγκη για ελευθερία»...
Η Περσεφόνη του Ρίτσου ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο... ΑΝΑΜΕΣΑ στα χάσματά της..."
Οι γυναίκες του Ρίτσου, είναι πανανθρώπινες… από σάρκα και οστά αίμα, μητρικό γάλα, και ελευθερία… με σοκάρει κυριολεκτικά πως δίνει φωνή στη γυναίκα ο ποιητής… Με εμπεριέχει ακραία το κάθε κείμενο, η κάθε λέξη… Νοιώθω σαν ένα μεγάλο χέρι να με χαϊδεύει, να μου χαϊδεύει τη ψυχή όταν αυτή πονάει… Οι γυναίκες του Ρίτσου, έρχονται να κάνουν αυτό ακριβώς: να δώσουν φτερά σε έναν κουτσό, φως στον τυφλό, φαγητό στον πεινασμένο, νερό στον διψασμένο και στην ουσία πνίγονται απ’ την ανάγκη της συνύπαρξης. Υπάρχει ένας στίχος που τον λατρεύω που μέσα του εμπεριέχονται όλες οι γυναίκες: «μέσα σε κάθε πηγάδι και μέσα μας είναι μια όμορφη γυναίκα πνιγμένη… μια πνιγμένη γυναίκα που δε λέει να πεθάνει κι ούτε ξέρω τι σημαίνει…»
Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα… είναι αυτή η βαθιά αγάπη του Ρίτσου για τον άνθρωπο και νομίζω επίσης, ότι έχει αγγίξει πάρα πολύ υψηλές πτυχές και της ψυχανάλυσης .. του σουρεαλισμού και του συμβολισμού με όχημα κυρίως τους γυναικείους χαρακτήρες… ή τη γυναικεία φωνή μέσα απ’ τους ανδρικούς χαρακτήρες… όλη αυτή η τάση του βρίσκει στέγη σ’ αυτές τις μορφές της ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ … τις αγαπώ… για μένα είναι μάγισσες!
Πολυξένη Σπυροπούλου - σκηνοθέτης του έργου «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου Έρχεται διαδικτυακά απο το Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών