ΚΘΒΕ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ... ΠΕΡΑΣΜΑ Οι ήρωες σε πλήρη σκηνική διάταξη... Τα μάτια, μαγνητίζουν τα αντικείμενα... Αλυσοδέσμια κατακάθια ζωής -σκέφτομαι- που στριμώχτηκαν σ' ένα φλυτζάνι καφέ ... σκέτου ... Πόσες σκέτες μέρες μοιραίες η μια πάνω στην άλλη άραγε;
Χαρμάνι ένα με τη μυρωδιά της ρημαγμένης πλαστικής κούκλας που απ' τα χρόνια της αθωότητας ακόμη στέκει κατάχαμα να μας θυμίζει να ξεχνάμε...
Μαύρες κόκκινες, λευκές ισορροπίες, αναχωρήσεις πάνω σε ρουστίκ τραπέζι κάνουν κρότο όπως το κρύσταλλο όταν σπάει... Κι άντε μετά να μαζέψεις το κουβάρι των αναμνήσεων, να το ξεπλύνεις με τα απόνερα ενός σπιτιού - κλουβιού, που χώρεσε σε μια τσίγκινη προγονική σκάφη, θανάσιμα λάθη και πάθη...
Δεν αυτοκτονούν όσα περάσαμε... στη γυάλα το χρυσόψαρο εδώ μέσα έχει.. μνήμη ελέφαντα... θα τυλιχθεί σαν πέρλα στο λαιμό της ξεφτισμένης νεότητας πνίγοντας περηφάνειες, θα καταλήξει υφασμάτινο προκάλυμμα σε ανοίκεια χέρια, ν' ανέβει τα σκαλιά για άλλους ουρανούς κι ύστερα θα πάρει δρόμο με το ξύλινο τρενάκι σε γραμμές κάθετων οριζόντων...
Ποια όμως είναι η σημασία των αντικειμένων στην ποίηση του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ για την σκηνοθέτη της παράστασης ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ Πολυξένη Σπυροπούλου;
Σε ένα διάλειμμα απ' της εντατικές πρόβες που λαμβάνουν χώρα στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών μας αποκαλύπτει: «Στη συγκεκριμένη εμψύχωση τα αντικείμενα, χρησιμοποιούνται ως σύμβολα. Ο Ρίτσος, μέσα στο κείμενό του ονοματίζει πολλά άψυχα υλικά παίζοντας με την αντίθεση του μικροαστισμού και της ανασφάλειας μας απ’ τη μια και του άυλου απ’ την άλλη. Εμείς επιδιώκαμε αυτή την αντίθεση για να βρούμε την ονειρική σύνδεσή της. Απ’ τη μια οι πολύ υλικές λεπτομέρειες της ζωής, κι απ’ την άλλη όλο το συναισθηματικό, υπαρξιακό, πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι. Το άυλο κομμάτι που εμπνέει την καθημερινόηττα μας. Αυτή η αντίθεση στην ουσία είναι και η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Επίσης χρησιμοποιούμε το σπίτι… Εντός του συντελούνται όλα… Αυτό λοιπόν το οίκημα μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η δράση είναι η καρδιά, είναι το υποσυνείδητο, η πατρίδα, η φυλακή μας, η δομή κι η αποδόμησή μας, είναι το «νεκρό» σπίτι που αναφέρει ο Ρίτσος… ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑ, κι όπως εξηγεί όλα εκεί σωματοποιούνται. Στα δωμάτια, στο λαβύρινθό του. Θα έλεγα πως, είναι και ο τόπος της παιδικής μας ηλικίας, που έρχεται συχνά στα όνειρά μας και συνεχώς κάτι αλλάζει, κάτι αφαιρείται ή κάτι πολλαπλασιάζεται ή και μεταμορφώνεται. Οπότε, θα λέγαμε ότι σ’ αυτή την εμψύχωση του κειμένου, στο ταξίδι μας αυτό, ανακαλύψαμε και εαυτούς (εκτός από αλλήλους) μέσα απ’ όλα τα στοιχεία που περιγράφονται στις λέξεις του ποιητή σαν μικρά νησιά. Σ’ αυτό το χάος των συναισθημάτων που ξεδιπλώνει ο Ρίτσος, τα αντικείμενα ήταν εξίσου σημαντικά με το βλέμμα… με άξονα τον άνθρωπο είναι τα ίχνη που αφήνουμε πίσω μας».
Η παράσταση «Τέταρτη Διάσταση» θα προβληθεί από την ιστοσελίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, δωρεάν. Γραφτείτε στο newsletter μας να είστε οι πρώτοι που θα ενημερωθείτε για οτιδήποτε νεότερο.
Εγγραφή