Δελτία Τύπου

«Βία, ανισότητα, θρησκεία, οικογένεια, αγάπη, κοινωνία… Έννοιες που τις χρησιμοποιούμε καθημερινά αλλά δεν έχουμε σκεφτεί τι σημαίνουνε. Με αυτές τις έννοιες παλεύει η ηρωίδα και αυτές παλεύουν με την ίδια, στην απόφαση που καλείται να πάρει για το αγέννητο παιδί της». Με αυτά τα λόγια η Ζέτα Δούκα έδωσε το στίγμα της παράστασης που πρωταγωνιστεί, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε σήμερα στο Βασιλικό Θέατρο, με αφορμή την πρεμιέρα του έργου «Γράμμα σε ένα Παιδί» της Μάρως Μπουρδάκου, που σκηνοθετεί ο Μάνος Πετούσης και ανεβαίνει από την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου στο Νέο Υπερώο της ΕΜΣ.
 
Με αφορμή τα κοινωνικά ζητήματα που πραγματεύεται η παράσταση, μέσα από την ιστορία μιας ανύπαντρης γυναίκας που κυοφορεί ένα παιδί που κανείς άλλος δεν το θέλει, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου - συζήτηση, στην οποία εκτός από τους συντελεστές του έργου, λόγο είχαν και ειδικοί στο ζήτημα της μονογονεϊκής οικογένειας.
 
«Αρχικός στόχος του ΚΘΒΕ ήταν το θέατρο να αφουγκραστεί την κοινωνία, να εισχωρήσει μέσα σε αυτήν και τα προβλήματά της. ‘Το «Γράμμα σε ένα Παιδί» μου δίνει την ευκαιρία να φτάσουμε στο στόχο μας, αφού ο μονόλογος της ηρωίδας στην ουσία είναι ένας διάλογος με την ίδια την κοινωνία και το κατεστημένο, που μπλέκεται σε ιστούς του παρελθόντος, μιας αραχνιασμένης κοινωνίας που δε θέλει να δει καθαρά», τόνισε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Γιάννης Βούρος και κατέληξε λέγοντας ότι «επιλέξαμε ένα έργο δοκιμασμένο και βασισμένο στον άξονα της αυτογνωσίας, όπου το θέατρό μας θέλει να κινηθεί».
 
Αγάπη, ελπίδα, κατανόηση, ελευθερία, σεβασμός… είναι τα συναισθήματα που «γεννήθηκαν» στη ψυχή του σκηνοθέτη, Μάνου Πετούση όταν βρισκόταν σε εντατικές πρόβες. Όπως επισήμανε «τα ίδια συναισθήματα με συντροφεύουν ακόμη. Ειδικά σήμερα, που το έργο ανεβαίνει κάτω από τη στέγη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, κάτι που για μένα αποτελεί τεράστια τιμή».

Ιδιαίτερα ενθουσιασμένος παρουσιάστηκε και ο συνθέτης της μουσικής που ντύνει τη θεατρική παράσταση, Γιώργος Χριστιανάκης, για τη μοναδική συνεργασία που είχε με όλους τους συντελεστές και ιδιαίτερα με τη Ζέτα Δούκα, εξηγώντας ότι «σκοπός της μουσικής στο θέατρο είναι να δημιουργήσει τον ηχόκοσμο που θα ζήσει ο ηθοποιός. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει. Ομολογώ ότι στο συγκεκριμένο η Ζέτα έχει τρομερή αντιληπτική ικανότητα».

Η κλινική ψυχολόγος – στέλεχος του κέντρου πρόληψης «Πυξίδα», Χρυσάνθη Κολύβα αναφερόμενη στο κοινωνικό, ηθικό, ψυχολογικό δίλλημα της πρωταγωνίστριας -να κρατήσει ή όχι το παιδί-  τόνισε τους δύο βασικούς παράγοντες που πρέπει να προϋπάρχουν για την ομαλή εξέλιξη κάθε προσωπικής ιστορίας, λέγοντας ότι «πριν από την καθοριστική απόφαση μιας μελλοντικής μάνας θεωρώ ότι σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπική της συγκρότηση, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στον αγώνα που την περιμένει, αλλά και η στήριξη από το κοινωνικό της περιβάλλον, το ‘‘μαξιλαράκι’’ για να μπορέσει να γείρει όταν νιώσει αδύναμη».
Την ίδια στιγμή η  καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ, Δήμητρα Κογκίδου συνεχάρη τον Γ. Βούρο και το ΚΘΒΕ «που αποφάσισε να πρωτοτυπήσει και να κάνει αυτή τη συζήτηση. Θεωρώ ότι το να βάζετε τέτοιου είδους θέματα και να κάνετε τέτοιες συζητήσεις είναι πάρα πολύ σημαντικό για το ρόλο που έχει να επιτελέσει ένα δημόσιο Θέατρο μέσα σε μία πόλη». Έκανε λόγο για ένα φαινόμενο με αυξητικές τάσεις, μέσα σε μια κοινωνία ανέτοιμη να ανταπεξέλθει, τυφλή από τα ταμπού και αδύναμη λόγω της ανεπαρκούς κοινωνικής πρόνοιας και μέριμνας. «Στην Ελλάδα σε λιγότερο από 30 χρόνια το ποσοστό των γεννήσεων εκτός γάμου τετραπλασιάστηκε, από 1,5% το 1980 σε 6% το 2007» είπε μεταξύ άλλων.
 

Σάρκα και οστά έδωσε στο έργο «Γράμμα σε ένα Παιδί» η 21χρονη Σταυρούλα. Μια ανύπαντρη μητέρα που φιλοξενείται στον ξενώνα «Το Σπίτι Της Μαρίας», ήταν η φωνή που έδωσε απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει η παράσταση. «Δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω. Δεν γνώριζα αν είμαι ικανή να το μεγαλώσω μόνη. Φοβήθηκα ότι δε θα γίνω καλή μάνα. Σήμερα μπορώ να σας πω ότι πήρα την καλύτερη απόφαση. Η αγκαλιά του ξενώνα και το χαμόγελο του μικρού Χρήστου είναι αρκετά για προχωρήσω μπροστά». Όπως είπε χαρακτηριστικά στο τέλος ο σκηνοθέτης Μ. Πετούσης, όπως προκύπτει από τη μαρτυρία της, οι φοβίες της Σταυρούλας είναι ακριβώς οι φοβίες της ηρωίδας της παράστασης. 

Νίκος Καλαϊτζίδης (Σκηνικά-κοστούμια παράστασης), Σταυρούλα (μητέρα που φιλοξενείται στον ξενώνα προστασίας άγαμων μητέρων «Το σπίτι της Μαρίας»,  Χρυσάνθη Κολύβα (κοινωνική κλινική ψυχολόγος–στέλεχος του κέντρου πρόληψης «Πυξίδα»), Μάνος Πετούσης (σκηνοθέτης παράστασης), Γιάννης Βούρος (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ), Ζέτα Δούκα-Γιώργος Χριστιανάκης (μουσική παράστασης)–Δήμητρα Κογκίδου (καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ)