Με κοινή πρωτοβουλία των θεάτρων μελών της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης, για την στήριξη των πλημμυροπαθών στη Σερβία, οι εκδηλώσεις θα είναι ανοιχτές στο κοινό με ελεύθερη συμμετοχή. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θα συμμετάσχει στην πρωτοβουλία αυτή με τις εκδηλώσεις του Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν μέσω του Γιουγκοσλαβικού Δραματικού Θεάτρου του Βελιγραδίου στους πληγέντες από τις πρόσφατες πλημμύρες.
Το πρώτο Φόρουμ Δραματουργίας πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2007 μαζί με τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου και λαμβάνει χώρα κάθε Άνοιξη από τότε. Μέχρι τώρα το Φόρουμ έχει παρουσιάσει 47 έργα από 38 χώρες και συγγραφείς όπως Sergio Blanco, Marina Carr, Edgar Chias, Claudine Gallea, Jan Fabre, Jon Fosse, Elfriede Jelinek, Joel Jouanneau, Dennis Kelly, Jean-Luc Lagarce, Juan Mayorga, Gustavo Ott, Fausto Paravidino, Saara Turunen, Olivier Py και Larry Tremblay μεταξύ άλλων. Φέτος, το Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 6 και 7 Μαΐου 2014 στην αίθουσα του αμφιθεάτρου του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΩΝ:
Τρίτη 10 Ιουνίου 2014
“P.O. Box: Unabomber” των
Zdrava Kamenova &
Gergana Dimitrova
(Βουλγαρία)
Μετάφραση: Αφροδίτη Κοσμά
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Μπαμπίλης
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Andrian Frieling, Βάλια Παπαχρήστου, Αντώνης Τσίλλερ
Ώρα: 8 μ.μ.
Ένα έργο για τα αδιέξοδα των εξελίξεων: ανθρώπων, ζώων, φύσης, κοινωνίας. Βρίσκονται γύρω μας και αργοπεθαίνουν και αντικαθιστώνται. Αυτό είναι ένα έργο για τις γρήγορα αναπτυγμένες τεχνολογίες, για τους αυτάρεσκους επιστήμονες, για τα βιολογικά όντα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, για την αποσυντιθέμενη οικογένεια, για ένα περιβαλλοντικό ακτιβιστή που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά αποτυγχάνει και παραμένει ένας απλός τρομοκράτης.
Οι χαρακτήρες δεν έχουν πρόσωπα, είναι φωνές στο σκοτάδι, δεν έχουν ονόματα, σαν να έχουν χαθεί στον χρόνο και τον χώρο χωρίς καμία ελπίδα να βρεθούν μεταξύ τους.
Η δράση διαδραματίζεται σε όλες τις κατευθύνσεις: ΜΕΣΑ: ένας άντρας ξαφνικά εξαφανίζεται από το σπίτι του και πάει στο βουνό μόνος, πίσω στη φύση και πίσω στη δική του ουσία. Η αστυνομία και η οικογένεια του τον αναζητούνε. ΕΞΩ: ένα θηλυκό ζώο αφήνει το δάσος του και πηγαίνει πέρα, στον ανθρώπινο κόσμο για να αναζητήσει ένα αρσενικό. ΠΑΝΩ: οι επιστήμονες προσπαθούν να κτίσουν ένα κοσμικό ανελκυστήρα. ΚΑΤΩ: ένας δορυφόρος παρατηρεί τα πάντα και τους πάντες στη Γη.
Αποσπάσματα έχουν χρησιμοποιηθεί από το Μανιφέστο Unabomber Βιομηχανική κοινωνία και το μέλλον της.
Το έργο είναι μια ερώτηση: μπορεί το σύστημα να αλλάξει μέσα από την βία; Γιατί το αρχαιότερο θηλαστικό του πλανήτη απειλείται με εξαφάνιση; Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε όλο και πιο πέρα; Πού οδηγεί όλο αυτό;
Gergana Dimitrova
Ανεξάρτητη σκηνοθέτις θεάτρου και μεταφράστρια. Ιδρύτρια του 36 monkeys – ενός Πολιτιστικού οργανισμού για την σύγχρονη εναλλακτική τέχνη και τον πολιτισμό
www.36monkeys.blogspot.com.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Σόφιας το 2000 με μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Τέχνες και Πολιτιστικές Σπουδές (με ειδίκευση στην θεωρία του πολιτισμού), από το Ernst Busch School for Performing Arts στο Βερολίνο (2005) σπούδασε σκηνοθεσία Θεάτρου, και από την Εθνική Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου στην Σόφια (2007). Έχει εργαστεί με αρκετούς σκηνοθέτες σε διάφορες χώρες.
Είναι η συγγραφέας των θεατρικών έργων
Eva Bechstein - the night of the bats;
PO BOX: Unabomber που έχει γράψει με την Zdrava Kamenova, συ-συγγραφέας του Quark Time in ProText 5 project, έχει γράψει αρκετά άρθρα για Γερμανικά και Βουλγάρικα περιοδικά και έχει διασκευάσει τρία μυθιστορήματα για τη σκηνή.
Έχει λάβει μέρος σε αρκετά διεθνή Φεστιβάλ όπως τα: Theatertreffen στο Βερολίνα, Neue Stücke Mühlheim, Varna Summer και αλλού.
Zdrava Kamenova Panteleeva
Το 2012 έλαβε το βραβείο Ikarus για την σκηνοθεσία του PO BOX: Unabomber. Εργάζεται στο πεδίο των νέων θεατρικών φορμών και των πειραματικών παραστατικών τεχνών.
Zdrava Kamenova Panteleeva
Έχει σπουδάσει υποκριτική για κουκλοθέατρο στο NATFA “Krustio Sarafov”.
Έχει γράψει τα έργα: “When rock was young”, “Prenatal fitness” “Heartless”, “Garfunkel is looking for Simon”, «POBox Unabomber” (συ-συγγραφέας με την Gergana Dimitrova) και άλλα. Τα περισσότερα από τα έργα της έχουν παρουσιαστεί κυρίως ως ανεξάρτητα projects και μερικά από τα έργα της έχουν ανέβει σε Εθνικά Θέατρα.
Κέρδισε το βραβείο Ikar το 2012 για το κείμενο POBox Unabomber και το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας Ivan Radoev (για το έργο “Garfunkel is looking for Simon”) το ίδιο έτος.
“Les détours Cioran” (Οι περιπλανήσεις του Σιοράν) του
Matei Visniec
(Ρουμανία)
Μετάφραση: Ισμήνη Δούκα
Σκηνοθετική επιμέλεια: Θέμης Θεοχάρογλου
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Δάφνη Κιουρκτσόγλου, Γιάννης Μαστρογιάννης, Χρήστος Μαστρογιαννίδης
Ώρα: 8.30 μ.μ.
Φεύγοντας από το Παρίσι ο φιλόσοφος Emil Cioran συνειδητοποιεί ότι έχει ξεχάσει τον δρόμο της επιστροφής. Αυτή είναι η αρχή του έργου που ακολουθεί τις περιπλανήσεις του μεγάλου Ρουμάνου φιλόσοφου του Γαλλικού Εξπρεσιονισμού από τη στιγμή που αρχίζει να χάνει τη μνήμη του. Η απώλεια μνήμης γίνεται ανάμεσα σ’ έναν αιώνα, στη ζωή μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης μ’ ένα ερωτηματικό για την εποχή, τη δικιά μας.
Ο
Matei Visniec γεννήθηκε στο Radautiτο 1956. Από πολύ νέος παθιάζεται με τη λογοτεχνία και διαβάζει Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Πόε, Λωτρεαμόν... Δημοσιεύει ποιήματα και το 1984 βραβεύεται για τη συλλογή «Ο σοφός την ώρα του τσαγιού». Αντίθετα, τα θεατρικά του έργα απαγορεύτηκαν όλα από τη λογοκρισία.
Τον Σεπτέμβριο του 1987 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Από τότε ζει στη Γαλλία, εργάζεται ως δημοσιογράφος και γράφει θεατρικά έργα στα γαλλικά. Το 1992 ανεβάστηκε για πρώτη φορά έργο του στη Γαλλία, «Τα άλογα στο παράθυρο». Ακολούθησε το ανέβασμα πολλών ακόμη έργων στο Παρίσι, στη Λα Ροσέλ, στη Λυόν, στο φεστιβάλ της Αβινιόν, κ.ά. Έργα του ανεβάζονται, επίσης, στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Δανία, στην Αυστρία, Βραζιλία κ.ά. Από το 1992 η παρουσία του στις γαλλικές σκηνές είναι διαρκής, με περισσότερα από 20 έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα άλογα στο παράθυρο», «Διαλυμένο θέατρο ή Ο άνθρωπος σκουπιδοτενεκές», «Παπαράτσι», «Τρεις νύχτες με τον Μάντοξ», «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης», «Πώς να γίνω πουλί», «Ζητείται ηλικιωμένος κλόουν» κ.ά.
«Les Descendants» (Οι απόγονοι) της
Sedef Ecer
(Τουρκία)
Μετάφραση: Ειρήνη Άνθη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ελένη Αναστασίου
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Βουρδαμής, Δώρα Θωμοπούλου, Στέλλα Καζάζη, Γιάννης Καραμφίλης, Βάγια Ματαφτσή, Δημήτρης Σπορίδης
Τραγούδι: Εύη Παπαδοπούλου
Ώρα: 9 μ.μ.
ΒΕΡΤΟ: Μα δεν μένουμε άπραγοι! Καθένας πρέπει να κάνει ότι ξέρει να κάνει! Εμείς ξέρουμε να παρατηρούμε τον ουρανό και θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε τον ουρανό!
ΦΕΤΙΕ: Και σε τι ωφελεί να παρατηρούμε τον ουρανό, όταν δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει δίπλα μας;… 
Η
Seder Ecer, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι μυθιστοριογράφος, θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος. Χρησιμοποιεί διάφορες μορφές γραφής στα τουρκικά και στα γαλλικά. Ως ηθοποιός έχει παίξει σε περισσότερες από είκοσι ταινίες μεγάλου μήκους, σε τηλεταινίες, σε θεατρικές παραστάσεις και έχει λάβει βραβεία.
Στα γαλλικά ξεκίνησε να γράφει το 2008. Έκτοτε, τα διάφορα θεατρικά έργα της έχουν φιλοξενηθεί από σημαντικά θέατρα ή φεστιβάλ και έχουν μεταφραστεί στα πολωνικά, τα τουρκικά, τα γερμανικά και τα αρμένικα. Ανάμεσά τους, το Sur le seuil έχει βραβευτεί από το CNT (Centre National du Théatre) και έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο από το Rencontres Méditerranéennes, το Les descendants είχε προταθεί για το βραβείο SACD (Société des auteurs et compositeurs dramatiques de France) της Γαλλικής γλώσσας και το Trois arbres à Istanbul έχει ηχογραφηθεί για τον ραδιοφωνικό σταθμό France Culture.
Το έργο της à la périphérie βραβεύτηκε από τη Région Ile de France και έλαβε το βραβείο θεατρικής γραφής Guérande το 2011. Επίσης βραβεύτηκε με το «coup de cœur des lycéens» και προτάθηκε το 2013 για τα βραβεία Collidram και Godot. Αυτό το έργο είχε πολύ μεγάλη επιτυχία τον Μάρτιο του 2014, σε σκηνοθεσία του Thomas Bellorini, στο Théatre des Suresnes.
Το Comme chez soi, η τηλεταινία την οποία συνυπέγραψε και ερμηνεύει έναν από τους βασικούς ρόλους είχε προταθεί στην κατηγορία «καλύτερη κωμωδία» στο Festival de la Rochelle. Πρόσφατα, διασκεύασε ένα μέρος των διαλόγων από το σενάριο της επόμενης ταινίας του Russel Crowe, The Water Diviner.
Η Seder Ecer εκπροσωπείται στη Γαλλία από το Zelig, στη Γερμανία από το Merlin Verlag και στην Τουρκία από το Yeni Metin. Τα έργα της έχουν εκδοθεί από τον L’ Espace d’ un Instant, τον L’ Amandier και τον Lansman.
«Το Κτίριο» της
Πένυς Φυλακτάκη
(Ελλάδα)
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δελίνα Βασιλειάδη
Ερμηνεύει ο ηθοποιός Γιάννης Βούρος.
Ώρα: 9.30 μ.μ.
Ένα Κτίριο αφηγείται τη ζωή του από την πρώτη μέρα που ένιωσε το μυστρί των ανθρώπων να το χτίζουν μέχρι σήμερα. Μέσα σε 100 χρόνια αλλάζει συνεχώς ταυτότητα: Κεντρική Εμπορική Στοά, Αρχηγείο, καταυλισμός προσφύγων, Κεντρικό Τραπεζικό Ίδρυμα, Διοικητήριο, Νοσοκομείο, στόχος βομβαρδισμών, Πρώτο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, Ασφάλεια, εγκαταλελειμμένο κτίριο. Το Κτίριο ζει μαζί με τους ανθρώπους, μεγαλώνει μαζί τους, μαθαίνει από αυτούς και αποτυπώνει στο λόγο του την πορεία της ζωής του και της ζωής τους, καθρεφτίζει στη γλώσσα του τον κύκλο και την επαναληψιμότητα των ανθρώπινων πεπραγμένων.
Από την αφήγηση του περνάει ένας αιώνας με πολέμο και ειρήνη, καταστροφές και ελπίδα, ιδωμένα όλα από ένα ανθρώπινο δημιούργημα που η ευλογία της μακροζωίας του είναι ταυτόχρονα και η κατάρα του: αναγκάζεται να βλέπει κάθε κύκλο της ανθρώπινης ιστορίας ξανά από την αρχή. Γι αυτό και τώρα που έγινε Θέατρο αποφασίζει να μιλήσει στο κοινό που κάθεται μέσα του και να ζητήσει από τους θεατές μια τελευταία χάρη: να το γκρεμίσουν. Πόσες φορές μπορεί να ζήσει κάποιος τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά;
Η
Πένυ Φυλακτάκη είναι θεατρική συγγραφέας και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι αριστούχος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Μετάφραση (MA in Translation) από το Πανεπιστήμιο του Surrey και Διδακτορικού Διπλώματος στη Θεατρική Μετάφραση από το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Παρακολούθησε μαθήματα Δημιουργικής Γραφής (Creative Writing) στο College of Creative Arts, Manchester, UK, το σεμινάριο «Γραφή Κινηματογραφικού Σεναρίου» στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και το Εργαστήριο Θεατρικής Γραφής του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου στην Αθήνα. Από το 2001-2011 δίδαξε Δημιουργική Γραφή και Μετάφραση στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ από το 2009 διδάσκει Λογοτεχνική Μετάφραση και Θεατρική γραφή στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα. Από το 2006 διευθύνει το Εργαστήρι Θεατρικής Γραφής στη Θεσσαλονίκη. Έχει τιμηθεί με Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου από το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ έργα και μεταφράσεις της έχουν ανέβει σε Αθήνα (Εθνικό Θέατρο, Χώρος Τέχνης «Βρυσάκι», Όμιλος Ζηρίδη), Θεσσαλονίκη (ΚΘΒΕ, Θέατρο «3ος Όροφος», Θέατρο «Έξω από τα Τείχη», Θέατρο «ΕΓΝΑΤΙΑ») και Λονδίνο (Tristan Bates Theatre). Τα έργα της Το Πρωτάθλημα, Το Κτίριο, Ε Και; και Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Ισπανικά.
Τετάρτη 11 Ιουνίου
«5:17» (5.17 π.μ.) της
Ana Ristoska
(πΓΔΜ)
Μετάφραση: Βίκυ Μαντέλη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ειρήνη Αμπουμόγλι
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Σωτήρης Καρκαλέμης, Ευανθία Σωφρονίδου, Μανώλης Φουντούλης
Ώρα: 8 μ.μ.
Το έργο 5:17π.μ. της Άνα Ρίστοσκα μιλάει για την πόλη των Σκοπίων μέσα από παράλληλες ιστορίες που περιγράφουν την καθημερινή ζωή απλών ανθρώπων αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα και την ανάπτυξη της πόλης στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Στη διάρκεια των αιώνων τα Σκόπια, όπως ο φοίνικας, καταστράφηκαν και ξαναγεννήθηκαν από τη στάχτη τους. Η πλοκή στο έργο κορυφώνεται με τον καταστροφικό σεισμό του 1963 και την τραγωδία των κατοίκων της πόλης. Συμβολικά, το έργο έχει τον τίτλο 5:17 π.μ., την ώρα δηλαδή που έγινε ο σεισμός.
Η
Ana Ristoska γεννήθηκε το 1984 στα Σκόπια. Έλαβε το πτυχίο της στην Δραματουργία από το Faculty of Dramatic Arts στα Σκόπια και από το 2011, είναι φοιτήτρια PhD student στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Κατά την διάρκεια των σπουδών της έγραψε το μονόπρακτο “The Colleague”, που παρουσιάστηκε ως μέρος του project Five Small Dramas στην FDA Academy stage. Έχει εργαστεί στο πρακτορείο Publicis. Το έργο της “The Great Expectations” έκανε πρεμιέρα το 2007 στην σκηνή του Macedonian National Theatre. Την επόμενη χρονιά το έργο της “Lilika” παρουσιάστηκε στην Τουρκική γλώσσα στο Θέατρο Τουρκία στα Σκόπια. Ως νέα συγγραφέας έχει επιλεγεί να συμμετάσχει στο Φόρουμ συγγραφέων υπό την επίβλεψη του Mark Ravenhill, μέσα από το Φεστιβάλ Θεάτρου New Plays from Europe στη Wiesbaden της Γερμανίας. Στην Βιέννη έχει συνεργαστεί ως δραματουργός στο Wide Open Window. Το έργο της “5:17” έκανε την πρεμιέρα του το 2013, σε παραγωγή του ανεξάρτητου Wonderland Theatre στα Σκόπια. Το τελευταίο της έργο “Unbearable hardness of dying” θα παρουσιαστεί φέτος (2014) στο Macedonian National Theatre.
“Someone Should Walk the Dog” (Κάποιος πρέπει να βγάζει τον σκύλο βόλτα)
του
Tomislav Zajec
(Κροατία)
Μετάφραση: Μελίνα Σάρδη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Πάνος Δελινικόπουλος
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μάρα Τσικάρα, Δημήτρης Τσιλινίκος
Ώρα: 8.30 μ.μ.
Το μονόπρακτο Κάποιος πρέπει να βγάζει τον σκύλο βόλτα έχει 21 σκηνές και έχει σχεδιαστεί για τρεις ηθοποιούς και διαρκεί περίπου 80 λεπτά. Οι χαρακτήρες είναι δύο άντρες και μία γυναίκα. Το έργο λαμβάνει χώρα σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους οι οποίοι μπορούν μόνο να υποδειχθούν στο πλαίσιο της παράστασης.
Το έργο ασχολείται με το θέμα της αρρώστιας ενός άντρα, ο οποίος αποφασίζει να διορθώσει τα λάθη που έχει κάνει κατά την διάρκεια της ζωής του πριν πεθάνει, έτσι αποφασίζει να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του, με τον οποίο ποτέ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επικοινωνία, την πρώην κοπέλα του που παράτησε χωρίς να της πει τίποτα και στον σκύλο του που δεν έχει που να τον αφήσει. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια μέρα ο πατέρας του παραδέχεται ότι ποτέ δεν αγάπησε την μητέρα του και η πρώην κοπέλα του ότι έχει ξεκινήσει μια νέα ζωή με ένα παντρεμένο άντρα. Ο πρωταγωνιστής αρχίζει να αμφιβάλει για την επιτυχία της αποστολής του.
Το έργο έλαβε το βραβείο “Marin Drzic” για το καλύτερο δραματικό θεατρικό έργο στην Κροατία το 2012. Η πρώτη παράσταση του έργου έγινε στο Εθνικό Θέατρο της Κροατία το 2013 και η Κροατική τηλεόραση μετέφερε στην μικρή οθόνη μοτίβα του έργου.
Ο
Tomislav Zajec έχει εργαστεί ως αναπληρωτής καθηγητής στην Academy of Dramatic Arts στο Ζάγκρεμπ. Μέχρι στιγμής έχει εκδόσει τρεις ποιητικές συλλογές και τέσσερα μυθιστορήματα.
Είναι ο συγγραφέας δέκα θεατρικών έργων, John Smith, princeza od Walesa (John Smith, Princess of Wales) (1998), Atentatori (Assassins) (1999), Svinje (Pigs) (2001), Novi Nosferatu (New Nosferatu) (2002), Mlijeko (Milk) (2003/2004), Dorothy Gale (2007), Astronauti (Astronauts) (2008), Spašeni (Saved) (2009), Trebalo bi prošetati psa (Someone Should Walk the Dog) (2012) and Zagreb, volim te! (Zagreb, I love you!) (2014). Τα έργα του έχει παρουσιαστεί σε διάφορες χώρες και πόλεις.
Για το πρώτο του έργο John Smith Princess of Wales έχει λάβει το βραβείο Dean το 1999. Είναι ο επί τέσσερις φορές νικητής του μεγαλύτερου εθνικού βραβείου Marin Držić που χρηματοδοτείται από το Κροατικό Υπουργείο Πολιτισμού. Επιπλέον έχει λάβει για το λογοτεχνικό και δραματουργικό του έργο αρκετά βραβεία και διακρίσεις. Έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ουγγρικά, Πολωνικά, Ρωσικά κ.ά.
«Ο Λούκας και ο Χρόνος» της
Νίκης Ορφανού
(Ελλάδα)
Σκηνοθετική επιμέλεια: Κόμνω Κρικελίδου
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Χρύσα Ιωαννίδου, Ιωάννα Παγιατάκη
Ώρα: 9 μ.μ.
Ο Λούκας είναι ένα αγόρι που εξαφανίζεται μέσα στην αφήγηση ενός παραμυθιού. Ο Λούκας είναι ο πρώτος έρωτας, που επιστρέφει ως μάγος. Ο Λούκας είναι ένα τυπογραφικό λάθος σε μια στήλη κηδειών. Ο Λούκας είναι ο πιστός φίλος που περιμένει στις γραμμές ενός ποιήματος. Στα επτά κεφάλαια του έργου, οι χαρακτήρες έλκονται μεταξύ τους ή σπρώχνονται βίαια μακριά. Η κίνηση τους, μια αγωνιώδης προσπάθεια να κατακτήσουν την αίσθηση της ζωής, να διεκδικήσουν κάτι από το πέρασμα του χρόνου. Ο Λούκας και ο Χρόνος είναι ένα έργο για την ανάμνηση, την επινόηση, την επιθυμία, την αίσθηση του Είναι και τον Χρόνο, φαντασιακό όσο και πραγματικό.
Η
Νίκη Ορφανού σπούδασε φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Κρήτης και York, θεατρική γραφή (MPhil) στο πανεπιστήμιο Birmingham. Εκπονεί διδακτορική έρευνα μέσω θεατρικής γραφής (Practice-based PhD via Playwriting) στο πανεπιστήμιο Roehampton του Λονδίνου, με αντικείμενο τις νέες φόρμες γραφής και τη σύνθεση ενός πρωτότυπου μοντέλου προσέγγισης του σύγχρονου θεατρικού κειμένου.
Ανάμεσα στα έργα της είναι το Minor Planets (Chelsea Theatre, Λονδίνο, 2014), Thinking of You (Edinburgh Fringe Festival, RADA Festival, Ignite Festival, 2012), The Exiled Beauty (Poetry Place, Λονδίνο, 2011), Juliet’s Balcony (BikeShed Theatre, Έξετερ, Conway Hall, RADA Λονδίνο, 2011), The enigma of Emilie (Poetry Place, 2011), Wolves (Theatre 503, Λονδίνο, 2010, Traverse Theatre, Εδιμβούργο, 2009), Enemy (Theatre Absolute, Κόβεντρι, 2010) κ.α. To έργο της Knock-Knock (BBC, Jermyn Theatre, Λονδίνο 2011) δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Bare Fiction (2014). Το πρότζεκτ της Solspeil θα παρουσιαστεί τον Ιούνιο 2014 στο Chapter Arts Centre στο Κάρντιφ (commission & residency, International Performance Festival).
Στην Αθήνα παρουσιάστηκε το Κόκκινο στο Δάσος (104, Κέντρο Λόγου και Τέχνης, 2012) και το Μπαλκόνι της Τζούλιετ (Βρυσάκι, ΙΕΤΜ Αthens/Greek Theatre, Λιθογραφείον 2013).
O Λούκας και ο Χρόνος παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο στο συνέδριο Practice, Process, Paradox το 2013. Το έργο έχει μόλις μεταφραστεί στα γαλλικά από την μεταφράστρια Blandine Pelissier.
“Pulvérisés” (Κονιορτοποιημένοι) της
Alexandra Badea
(Ρουμανία)
Μετάφραση: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Γρίβα
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μάνος Γαλανής, Παναγιώτης Δόκτωρ ,Μαρία Μαλλούχου, Λίλιαν Παλάντζα
Ώρα: 9.30 μ.μ.
Τέσσερα επαγγέλματα, τέσσερεις πόλεις: Λυόν, Ντακάρ, Σαγκάη, Βουκουρέστι. Μια Κινέζα εργάτρια διηγείται αυτό που υφίσταται καθημερινά στο εργοστάσιο, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Την ίδια ώρα ένας Σενεγαλέζος επόπτης τηλεφωνικού κέντρου στο Ντακάρ σκιαγραφεί την απάνθρωπη αντίληψη στον δικό του εργασιακό χώρο, όπου μόνο τα νούμερα στις στατιστικές μετράνε. Αλλού ένας Γάλλος υπεύθυνος διασφάλισης ποιότητας των υπεργολάβων μιας πολυεθνικής βλέπει την πίεση της δουλειάς να καταστρέφει σιγά-σιγά την σχέση του με την οικογένειά του. Και μια Ρουμάνα προγραμματίστρια δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στις συνθήκες βάρβαρου ανταγωνισμού και στον αγώνα για επαγγελματική ανέλκυση.
Μιλώντας σε δεύτερο πρόσωπο για τον εαυτό τους, οι τέσσερεις χαρακτήρες έχουν ένα κοινό: νιώθουν να κονιορτοποιούνται κάτω από τους τροχούς της παγκοσμιοποίησης.
Η
Alexandra Badea γεννήθηκε το 1980 στην Ρουμανία, είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις και σκηνογράφος.
Σπούδασε σκηνοθεσία στην Εθνική Σχολή του Βουκουρεστίου. Το 2003 μετακόμισε στο Παρίσι και εργάστηκε ως σκηνοθέτις μεταξύ Γαλλίας και Ρουμανίας. Έχει δουλέψει με τα κείμενα των Matei Visniec, Sonia Chiambretto, Biljana Srbljanovic, Sarah Kane, Igor Bauersima, Mihaela Michailov, Nicoleta Esinencu και τα δικά της.
Το 2009 έκδωσε την δική της σειρά έργων (στα γαλλικά) Identity Control, User manual και Burnout. Το 2013 έλαβε το βραβείο Literature Drama. Έχει σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο του Στρασβούργου και έχει γράψει μαζί με τον Liova Jedlicki το σενάριο “Solitudes” και αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν μαζί μια ταινία.
Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας
Τρίτη 10 & Τετάρτη 11|6
ΒΑΣΙΛΙΚΟ Θέατρο, Φουαγιέ
Ώρα 8.μ.μ - 10.30μ.μ.
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά για τη συγκέντρωση χρημάτων για τους πλημμυροπαθείς της Σερβίας.
Με την υποστήριξη του
Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, του
Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και του
Γενικού Προξενείου της Γαλλίας.
Λόγω περιορισμένης διαθεσιμότητας θέσεων θα τηρηθεί αυστηρά η σειρά προσέλευσης των θεατών.
Ώρα προσέλευσης: 19.30 μ.μ.
Πληροφορίες:
2315 200200
Ενημερωθείτε άμεσα για οτιδήποτε σχετικό και αφήστε μας τα σχόλιά σας, στο
facebook event για την παράσταση,
εδώ