Τηλεοπτική μεταφορά ενός μυθιστορήματος και προβληματισμοί πριν από εξήντα χρόνια Στη Θεσσαλονίκη –τη συμπρωτεύουσα δύο κραταιών αυτοκρατοριών, της βυζαντινής και της οθωμανικής– τα θεατρικά πράγματα ανέκαθεν ήταν, και εξακολουθούν να είναι, αλλιώς. Κατ’ αρχάς εδώ δεν υπήρξε –ούτε υπάρχει– το εμπορικό θέατρο, όπως τουλάχιστον το εννοούν οι Αθηναίοι. Η θεατρική κίνηση –και κυρίως η θεατρική πράξη στον Βορρά– υπήρξε, όχι πάντα, ανάλογη της περιφερειακής θέσης της πόλης. Γράφω «όχι πάντα» γιατί πριν από την απελευθέρωση –το 1912– η Θεσσαλονίκη είχε έναν ιδιότυπο χαρακτήρα. Πολυεθνικό και πολύ-πολιτισμικό. Με την απελευθέρωση, όμως, η πόλη των εκατόν εξήντα χιλιάδων ψυχών, ο τόπος των τριών μεγαλυτέρων θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, έπρεπε να ενταχθεί στον παλαιοελλαδίτικο πολιτισμό...