Ο Θέμης Πάνου, που ενσαρκώνει τον Ορτένσιο στην παράσταση «Η Δεύτερη Έκπληξη του Έρωτα» του Μαριβώ που ανεβαίνει από το ΚΘΒΕ στο Βασιλικό Θέατρο, μίλησε προ ημερών για το ρόλο, την συνεργασία του με τον Βασίλη Παπαβασιλείου που υπογράφει τη σκηνοθεσία, αλλά και για την συνθήκη των ανατροπών της ζωής στα χρόνια της πανδημίας, στην εκπομπή της Ελένης Κουρτίδου στον 9,58 Fm «Ένας Άμλετ για το Δρόμο».
Ακούστε την συνέντευξη
Πρώτη φορά συνεργαστήκαμε στο Εθνικό Θέατρο για τον Οιδίποδα. Ακολούθησε ο Μαριβώ, που όμως λόγω πανδημίας δεν πρόλαβε να ανέβει, μετέπειτα η «Ελένη» του Ευριπίδη και τώρα ξανά Μαριβώ. Είναι η τρίτη φορά που συνεργαζόμαστε.
Ο Παπαβασιλείου είναι πρώτα απ’ όλα ένας σπουδαίος, ένας μοναδικός ηθοποιός! Αυτό τον διαφοροποιεί από την έννοια της λειτουργίας του σκηνοθέτη. Λειτουργεί κυρίως ως ηθοποιός. Αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό. Γιατί οι οδηγίες του είναι άλλης ποιότητας, άλλου βάθους και ακρίβειας.
Οπότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα αλλά και πολύ πιο απαιτητικά. Έτσι, η συνάντηση μαζί του είναι πάντα ένα προχώρημα για τον ηθοποιό.
Ο ρόλος Ο Ορτένσιος είναι στην πραγματικότητα ένας διασκεδαστής, ένας αναγνώστης. Τον έχει προσλάβει η Μαρκησία, για να της κρατάει συντροφιά τα απογεύματα. Είναι ένα είδος διασκεδαστή, επειδή τότε δεν υπήρχε τηλεόραση. Όμως αυτός είναι λίγο πιο κάτω από τους υπηρέτες. Γιατί «δεν έχει που την κεφαλήν κλίναι», όπως λέει και ο ίδιος, αφού αν δεν τον προσλάβει κάποιος να εργαστεί, δεν υπάρχει. Είναι κάτι σαν τους σημερινούς καλλιτέχνες, αν δε σε προσλάβει ένα ίδρυμα, ένα θέατρο, είσαι αφημένος στη μοίρα σου χωρίς επιχορήγηση. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ηθοποιών που επιβιώνουν σήμερα, επιβιώνουν κάπως έτσι.
Όταν αλλάζει το status του εργασιακού του χώρου και κινδυνεύει να είναι περιττός, επειδή η Μαρκησία θέλει άλλη παρέα - το νέο σύντροφο που βρήκε - τότε κινδυνεύει να βρεθεί στο δρόμο.
Σχεδιάζει λοιπόν μια ολόκληρη τρικυμία, επιδιώκει να σηκώσει έναν θόρυβο εντός εισαγωγικών, ώστε να συκοφαντήσει τον αντίπαλό του. Για να μείνει το status του ως έχει. Δεν τα καταφέρνει, παίρνει μια πολύ καλή αποζημίωση και αποχωρεί.
Πρόκειται για έναν μορφωμένο άνθρωπο για την εποχή του, που ξέρει να διαβάζει, σε μια περίοδο αναλφαβητισμού, γνωρίζει ελληνικά και ξένες γλώσσες ξέρει κι ερμηνεύει Βιργίλιο και Όμηρο. Είναι πολύ σημερινό πράγμα όλο αυτό.
Η χρήση εμφυολογημάτων περί έρωτος Από τη σύγχυσή του καθώς δεν είναι δεινός ιντριγκαδόρος, παθαίνει. Και επειδή ακριβώς ξέρει καλά να χρησιμοποιεί τη γλώσσα, βρίσκεται σε μια θύελλα μέσα του. Μπλέκει λέξεις και λόγια και εν τέλει, βρίσκεται εγκλωβισμένος δια των λόγω του μέσα στην ίδια του την παγίδα.
Το πιο ενδιαφέρον στο έργο είναι η απαίτηση – πρόκληση για τον ηθοποιό να ανακαλύπτει διαρκώς τη δύναμη των επιπέδων του λόγου. Σε μια εποχή κατά την οποία ο λόγος έχει περιοριστεί στις δέκα, στις πέντε λέξεις… Γιατί ο λόγος έχει τη δύναμη και να φανερώνει και να κρύβει. Όσο για τους θεατές καλούνται να αναπτύξουν στο έργο αυτό, όχι μόνο την αίσθηση της όρασης αλλά και της ακοής.
Ο φόβος της πανδημίας Φυσικά και παίζουμε όλοι μας υπό τον φόβο μιας νέας καραντίνας. Προσωπικά κάθε μέρα ενημερώνομαι για το τι γίνεται στον κόσμο. Στην Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά. Τα μέτρα δεν είναι πολύ αποδοτικά. Υπάρχει μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, όχι μόνο στη χώρα μας, που δεν συμφωνούν, που αρνούνται, που σκέφτονται με άλλο τρόπο την ύπαρξή τους στον κόσμο. Τώρα προέκυψε και μια Αφρικανική μετάλλαξη, δεν είναι πολύ καλά τα πράγματα.
Αρης Σερβετάλης και το ζήτημα που ανέκυψε με τον διαχωρισμό των θεατών μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων Δεν είναι διαχωρισμένοι έτσι κι αλλιώς οι θεατές;
Όταν σε ένα θέαμα η πρώτη σειρά κάνει 100 ευρώ και η επάνω κάνει 20 δεν είναι διαχωρισμένοι; Θέλω να πω δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Ο διαχωρισμός, η ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας υπάρχει, την βλέπουμε..
Μαριβώ 67 χρόνια πριν την Γαλλική Επανάσταση βλέπουμε τι λέει ο Μαριβώ για τους ανθρώπους που ζούνε στην αδράνεια των αισθημάτων τους, όπως λέει και ο Παπαβασιλείου.
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου