"The Pillowman": αυτός είναι ο πρωτότυπος τίτλος του θεατρικού έργου που ο Ιρλανδός συγγραφέας Μάρτιν Μακ Ντόνα έδωσε το 2003 για να μας συστήσει, σε ένα δικτατορικό κράτος της Ανατολικής Ευρώπης, τους πρωταγωνιστές του: Τον Κατούριαν, έναν συγγραφέα σύντομων ιστοριών κι τον αδερφό του Μίσαλ, που συλλαμβάνονται κι ανακρίνονται από τους αστυνομικούς Άριελ και Τουπόλσκι, καθώς τα διηγήματα του πρώτου εμφανίζουν κραυγαλέες ομοιότητες με μια σειρά δολοφονιών μικρών παιδιών που συμβαίνουν στην πόλη.
Στο ΚΘΒΕ το έργο ανεβαίνει διαδικτυακά με τίτλο Ο ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΟΣ σε μετάφραση Χριστίνας Μπάμπου - Παγκουρέλη και σκηνοθεσία Μαίρης Ανδρέου.
Οι πρωταγωνιστές, αναφέρει χαρακτηριστικά η σκηνοθέτης της παράστασης, είναι δυο ψυχές κακοποιημένες, με εντελώς άλλους τρόπους. Αναπτύσσουν ως παιδιά τις προσωπικότητές τους, μέσα από κάθε φύσης βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική).
Η παράσταση εδράζεται στο μυαλό, και τις ιστορίες του Κατούριαν. Η αρρωστημένη αγάπη που το δόθηκε απ’ τους γονείς του, τον κάνουν να βιώνει παράλληλα σύμπαντα και μας οδηγεί να ανακαλύψουμε αρχή μέση και τέλος μιας ιστορίας παραδομένης σε δύο κόσμους: τον φανταστικό και τον πραγματικό. Όμοια με την ιδιοσυγκρασία του. Ένας ρόλος σπουδαίος που κουβαλά εξαιρετικά ο Γιάννης Τσεμπερλίδης.
Απ’ την άλλη, ο αδερφός του Μίσαλ, με μόλις ένα έτος ηλικιακής διαφοράς, είναι ένα παιδί που από τα επτά του χρόνια, βασανίστηκε βάναυσα... Κλειδαμπαρωμένος στο δωμάτιό του, δέχθηκε βία, μεγάλωσε στην απαξία των γονιών και με τις ιστορίες του Κατούριαν, για τις οποίες και θυσιάστηκε σε έναν βωμό καλλιτεχνικής εξέλιξης του αδερφού του, ενώ την ίδια στιγμή μονάχα από εκείνον δέχθηκε αγάπη. Με πληγές ανίατες, αναπτύσσει συμπεριφορά ατόμου με νοητική υστέρηση κι είναι σαν να σταμάτησε ο χρόνος στην ηλικία των επτά…
Ο Χρίστος Στυλιανού μπαίνει στα παπούτσια του ρόλου μοναδικά, και μας μυεί στον συναισθηματικό του κόσμο όπως αυτός εκδηλώνεται, κυρίως βάση των ενστίκτων του.... ένστικτα που ενεργοποιούμε στους βενιαμίν όταν πασχίζουμε να τους μάθουμε κινδύνους τύπου: «μην πιάσεις τον φούρνο, καίει…»
Οι Άριελ (που τον υποδύεται μοναδικά ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος) και Τουπόλσκι (που τον αναλαμβάνει επισης ξεχωριστά υποκριτικά ο Σπύρος Σαραφιανός), είναι οι αστυνομικοί που καλούνται να εξιχνιάσουν τα ειδεχθή εγκλήματα.
Ο χαρακτήρας του Άριελ είναι εκρηκτικός και συναισθηματικός μαζί, καθώς έχει βαθιά χαραγμένες κι εκείνος πληγές αγιάτρευτες, απ’ την κακοποίηση που υπέστη απ’ τον πατέρα του.
Ο Τουπόλσκι πάλι, θα λέγαμε πως είναι συναισθηματικά «μουδιασμένος». Έχει χάσει κι εκείνος ένα παιδί, το παιδί του, και από κείνη τη μέρα, προσηλώνεται αποκλειστικά στη δουλειά του, σε σημείο που αρνείται να τον αγγίξουν άλλα πράγματα.
Και οι τέσσερις ρόλοι έχουν πολλά κοινά στοιχεία και συνάμα κορυφαίες διαφορές. Το μαγικό με τον ΜακΝτόνα είναι αυτό: Έχτισε χαρακτήρες με ταλανιστική λεπτομέρεια και διαύγεια. Έχει αναλύσει τόσο τους ρόλους που αν με ρωτάς ποιόν θα διάλεγα δεν ξέρω ποιόν θα ήθελα να παίξω...