Μια μέρα με τον σκηνοθέτη του ΚΘΒΕ Μιχάλη Σιώνα. Σε απόσταση ασφαλείας ο φωτογράφος Τάσος Θώμογλου. Μας αποκαλύπτει στα καρέ του πως, οι ιδέες και τα οράματα σ’ όσες συρματόφραχτες φυλακές κι αν υπόκεινται, βρίσκουν πάντα δρόμους ανοιχτούς να διαβούν.
Εν αρχή ην ο λόγος… ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ – ΦΡΑΝΚΑ ΡΑΜΕ… επίκαιρος -αλίμονο- διαχρονικά… Με το έργο ανά χείρας παντού, προέκτασή του θαρρείς πριν θέσει επί σκηνής τους πρωταγωνιστές… Αναγνώσεις ξανά και ξανά… σ’ ένα μονοπάτι μοναχικότητας, εσωτερικό, λυτρωτικό…
Ύστερα οι ατέλειωτες διαδικτυακές πρόβες με την Λίλα Βλαχοπούλου, τον Γιάννη Σαμψαλάκη και τον Στέφανο Πίττα… Μετά η σκηνή γεμίζει με τους ήχους των σωμάτων τους, που στροβιλίζονται ισορροπώντας ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, κάποτε με την οικειότητα της υποψίας της αγάπης, ύστερα με τραχιές απομακρύνσεις σε αποκαλύψεις που πληγώνουν, ενσαρκωμένες προσβολές και μια… απαίτηση απιστίας… ώσπου ν’ αλλάξει χέρια…
Ήρωες να ξεπερνούν με εντάσεις τα όρια… μεταξύ του ιδανικού κι απόλυτου και μιας φάρσας αναγκών, η ωμή πραγματικότητα ενός χρόνου φθοροποιού μετατρέπει την κωμωδία σε δράμα κι αντίστροφα… η κοινωνία των σχέσεων σε κάθε κοινωνία και γλώσσα.
Ένα βήμα πριν την πρεμιέρα για το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΖΕΥΓΑΡΙ που έρχεται Διαδικτυακά από το Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών η πρώτη πράξη γράφει ΕΧΙΤ για τον σκηνοθέτη Ακολουθώντας τα βήματά του… ΑΣ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, μαζί του!