Συντελεστές

1867 Στις 28 Ιουνίου γεννιέται ο Λουίτζι Πιραντέλλο, στα περίχωρα της πόλης Τζιρτζέντι (ο αρχαίος Ακράγαντας) της Σικελίας από εύπορη οικογένεια. ∆ευτερότο- κος γιος του Στέφανο Πιραντέλλο και της Ρόκο Ρίτσι-Γκράμιτο, ο Λουίτζι γεννήθηκε
σε μία βίλα, επονομαζόμενη ως «Το χάος», όπου η οικογένειά του είχε καταφύγει κατά τη διάρκεια επιδημίας χολέρας.
1880 Τελειώνει τις πρώτες σπουδές στο Αγκριτζέντο (όπου ο πατέρας του μαζί με τον θείο του είχαν την επιτήρηση θειορυχείων). Στη συνέχεια, η οικογένεια Πιραντέλλο εγκαθίσταται στο Παλέρμο, όπου ο Λουίτζι στρέφεται στις κλασικές σπουδές και αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα.
1886 Αρραβωνιάζεται με την εξαδέλφη του, Λίνα Πιραντέλλο. Επιστρέφει στο Αγκριτζέντο για να βοηθήσει τον πατέρα του, λίγο αργότερα όμως, επιστρέφει στο Παλέρμο, όπου εγγράφεται στη φιλοσοφική σχολή
του πανεπιστημίου. Τον επόμενο χρόνο μετεγγράφεται στο πανεπιστήμιο της Ρώμης.
1889 Εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή Ευθυμία του κακού (Mal giocondo). Ταυτόχρονα διαλύει τον αρραβώνα με την εξαδέλφη του. Εξαιτίας μιας διαμάχης με τον καθηγητή των Λατινικών Ονοράτο Οτσιόνι, αναγκάζεται να εγκαταλείψει
το πανεπιστήμιο της Ρώμης και εγγράφεται στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Εκεί, θα έρθει σε επαφή με τη γερμανική κουλτούρα, που θα επηρεάσει
το κατοπινό έργο του. Τον επόμενο χρόνο εκδίδει τη δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο Πασχαλιά
της Τζέας (Pasqua di Gea), την οποία αφιερώνει στη μικρή Γερμανίδα Τζένη Σουλτς-Λάντερ, με την οποία είναι ερωτευμένος. Μεταφράζει σε στίχους
τις Ρωμαϊκές ελεγείες (Elegie romane) του Γκαίτε και συνθέτει τις Ελεγείες του Ρήνου (Elegie renane). Παράλληλα εκδίδει άρθρα και ποιήματα στο περιοδικό Vita Nuova της Φλωρεντίας.
1891 Αποφοιτά από το πανεπιστήμιο της Βόννης, αφού ολοκληρώσει τη διπλωματική του εργασία με θέμα «Φθόγγοι και αναπτύξεις του φθόγγου στον τρόπο ομιλίας του Τζιρτζέντι». Στη συνέχεια γίνεται Λέκτορας της ιταλικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο της Βόννης.
1892 Εγκαταλείπει τη θέση του Λέκτορα και αναγκάζεται να γυρίσει στη Σικελία, λόγω σοβαρής ασθένειας από διφθερίτιδα και βρογχοπνευμονία.
1893 Εγκαθίσταται στη Ρώμη όπου με τη βοήθεια του Λουίτζι Καπουάνα εισέρχεται στους λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης. Το καλοκαίρι αποσύρεται στο βουνό Κάβο, όπου γράφει το μυθιστόρημα Στο περιθώριο (L’ esclusa).
1894 Παντρεύεται τη Μαρία Αντονιέττα Πολτουλάνο, κόρη του συνεταίρου του πατέρα του και εγκαθίσταται μόνιμα στη Ρώμη. ∆ημοσιεύει τη συλλογή διηγημάτων Έρωτες δίχως έρωτα (Amori senza amore) και το ποίημα Πιερ Γκουντρό (Pier Gudro). Παράλληλα συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά της Φλωρεντίας, του Τορίνο και της Ρώμης.
1895 Γεννιέται ο γιος του Στέφανος. Γράφει το μυθιστόρημα Η βάρδια (Il turno) και εκδίδει τις Ελεγείες του Ρήνου (Elegie renane).
1896-1897 ∆ημοσιεύει την ποιητική διασκευή του Ρωμαϊκές ελεγείες (Elegie romane) του Γκαίτε. Αρχίζει την 25ετή του διδασκαλία των Ιταλικών στο Ανώτατο Ινστιτούτο του ∆ιδασκαλείου της Ρώμης (Instituto Superiore di Magistero di Roma).Την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη του Λιέττα.
1898 ∆ημοσιεύει το πρώτο του θεατρικό μονόπρακτο Ο επίλογος (L’ epilogo), που αργότερα θα ονομαστεί Η μέγγενη (La morsa), στο εβδομαδιαίο περιοδικό Ariel που είχε ιδρύσει την ίδια χρονιά μαζί με τον Κάρλο Φάλμπο και τον Ούγκο Φλέρες.

1899 Γράφει την κωμωδία Αν δεν είναι έτσι (Se non cosi), που αργότερα θα μετονομάσει ως Το δίκιο των άλλων (La ragione degli altri). Γράφει, επίσης, τα ποιήματα Σκάμαντρος (Scamandro) και Λαομάχη (Laomache). Γεννιέται ο γιος του Φάουστο, που θα γίνει ένας από τους πιο διάσημους ζωγράφους της εποχής του.

1901-1902 ∆ημοσιεύει στην εφημερίδα La Tribuna το μυθιστόρημά του Στο περιθώριο
(L’ esclusa). Παράλληλα
εκδίδει στη Ρώμη τη συλλογή
των ποιημάτων της περιόδου 1892-1898 με τίτλο Η γκάιντα (Zampogna). ∆ημοσιεύει τα έγγραφα: Η βάρδια (Il turno, μυθιστόρημα), Κοροϊδία για τον θάνατο και τη ζωή (Beffe della morte e della vita, συλλογή διηγημάτων), Όταν ήμουν τρελός (Quando ero matto), Μακριά (Lontano).

1903 Γράφει το μυθιστόρημα Ο
Μακαρίτης Ματτία Πασκάλ (Il fu
Mattia Pascal), επηρεασμένος
από τη δύσκολη κατάσταση
στην οποία βρισκόταν λόγω της
καταστροφής του θειορυχείου
του πατέρα του, είδηση που
προκαλεί στη σύζυγό του
ισχυρό σοκ και αφορμή για τα
πρώτα σοβαρά συμπτώματα
της διανοητικής της διαταραχής. Το μυθιστόρημα αυτό θα φέρει στον Πιραντέλλο τη μεγαλύτερη λογοτεχνική επιτυχία και θα σταθεί αφορμή για τη συνεργασία του με τον μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο της εποχής, του Τρέβες. Το 1905 θα μεταφραστεί στα γερμανικά από τη Λουντμίλλα Φρίντμαν.

1904 Εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων Ασπρόμαυρες (Bianche e nere). Η κατάσταση της υγείας της συζύγου του χειροτερεύει.
1906-1909 Εκδίδει τη συλλογή διηγημάτων Tο διπρόσωπο άγαλμα (Ermes Bifronte), δύο τόμους με δοκίμια: Το χιούμορ (L’ umorismo) και Τέχνη και Επιστήμη (Arte e scienza), το μυθιστόρημα Οι γέροι
και οι νέοι (I vecchi e i giovani), καθώς και την ποιητική συλλογή Σκάμαντρος και γίνεται Τακτικός Καθηγητής στο Ανώτατο Ινστιτούτο του ∆ιδασκαλείου της Ρώμης. Αρχίζει η συνεργασία του με την εφημερίδα Corriere della Sera, που θα διαρκέσει μέχρι τον θάνατό του.
1910 Στο θέατρο Μεταστάσιο της Ρώμης ανεβαίνουν δύο μονόπρακτά του, Η μέγγενη (La morsa) και Κίτρα από τη Σικελία (Lumie di Sicilia) σε σκηνοθεσία του Νίνο Μαρτόλιο, με τον οποίο αρχίζει μια στενή συνεργασία.
1911-1912 Εκδίδει τη συλλογή διηγημάτων Γυμνή ζωή (La vita nuda) καθώς και το τέταρτο μυθιστόρημά του Ο άνδρας της (Suo marrito). ∆ημοσιεύεται
από τον οίκο Τρέβες ο τόμος διηγημάτων Τρίστιχα (Terzetti) και η δεύτερη έκδοση του Στο περιθώριο.
1913-1914 Τον Ιούνιο ανεβαίνει στο θέατρο Umberto I της Ρώμης Το καθήκον του γιατρού από τον θίασο «Θέατρο για όλους», σε σκηνοθεσία Λούτσιο ντ’ Άμπρα και Ακίλε Βίττι. Tο μονόπρακτό του Τσετσέ (Cece) δημοσιεύεται στο περιοδικό La lettura.