Το έργο διαδραματίζεται πριν και μετά την απελπισμένη έξοδο των ηρωικών πολιορκημένων του Μεσολογγίου, την άνοιξη του 1826. Η μοναδική τροφή, ένα είδος παραθαλάσσιου χόρτου με το οποίο ξεγελούσαν τη πείνα τους οι πολιορκημένοι, έφερνε παραισθήσεις και παράλυση των άκρων στην αρχή, ενώ στο τέλος προκαλούσε το θάνατο. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτό το ιστορικό πλαίσιο για να δώσει τον αληθινό ηρωισμό των ανθρώπων, που ορφανεμένοι από κάθε βοήθεια, ακροβατούν στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου, ενώ όσοι επιβιώνουν παγιδεύονται στο 'Μπουκάλι'. Στην πραγματικότητα, όσοι επέζησαν μετά την έξοδο είδαν την προδοσία του αγώνα και ένιωσαν το διχασμό του αγωνιστή. Όπως αναφέρει ο Βασίλης Ζιώγας: 'Το Μεσολόγγι δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η καθημερινή δοκιμασία των ανθρώπων μέσα στους αιώνες. 'Το Μπουκάλι' δεν είναι σημερινό. Υπάρχει από καταβολής κόσμου. Συνεχίζουμε να ζούμε εγκλωβισμένοι στο μπουκάλι του συστήματος'. (Δημοσίευμα από την εφημερίδα 'Θεσσαλονίκη')