«Έτρεμα μήπως δεν προλάβω να τα γνωρίσω όλα γύρω μου. Έτρεμα πάλι, ύστερα, μήπως τελειώσουν όλα και δεν πομείνει τίποτα άλλο, για τη συνέχεια της ζωής. Αλλά η ζωή είναι μεγάλη, και ησύχασα». Αυτή η φράση της Μέλπως Αξιώτη, μ’ ακολουθεί πολλά χρόνια τώρα. Ρίζωσε βαθιά μέσα μου. Μου δίδαξε την υπομονή και το κουράγιο. Την αντοχή στις δυσκολίες. Τη χαρά. Όταν έμαθα ότι μπορούμε να προτείνουμε ένα έργο για να γίνει παράσταση, το μυαλό μου πήγε ακαριαία σ’ αυτήν τη νουβέλα· που ’ναι σαν παραμύθι που μας είπανε καμιά φορά, μικρά παιδιά. Στο θέατρο, τι τυχεροί που είμαστε! – μπορούμε και λέμε την ιστορία μας. Με μεγάλη μου χαρά, θα ήθελα να μοιραστώ τη δική μου, μαζί σας. Θέλετε να χορέψουμε; Ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου όλους τους ανθρώπους που με βοήθησαν.