Βασικός συνδετικός κρίκος και συμβολικός πυρήνας που καθορίζει τις σχέσεις στο έργο είναι ένα φλιπεράκι. Γύρω απ' αυτό αναλύεται όλος ο οικονομικός μηχανισμός των τραστ, η ιδεολογία της διαφήμισης, η στειρότητα του επαγγελματικού προσανατολισμού, η κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια και το αδιέξοδο του ηθικού και φιλοσοφικού νοήματος της ζωής, που έχει αναχθεί στις μηχανιστικές απαιτήσεις της ύλης. Οι δυο ήρωες του έργου εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς χώρους, την τέχνη και την επιστήμη και αυτό που τους ενώνει είναι το κοινό τους ενδιαφέρον για το φλιπεράκι. Στο έργο παρακολουθούμε τις διαδρομές τους στο σύστημα παραγωγής-κατανάλωσης και την ανάλωση της δημιουργικότητας και της νεανικής τους ζωντάνιας, στην προσπάθεια να εισχωρήσουν στον Οργανισμό, που σημαίνει κοινωνική επιτυχία και αναγνώριση. Ο Αντάμωφ καταγγέλλει την οικονομική δομή της σύγχρονης καπιταλιστικής και πατερναλιστικής κοινωνίας και τις παράλογες επιπτώσεις της στην ιστορία, την ψυχολογία, τον πολιτισμό και τη φιλοσοφία του ανθρώπου. Μέσα από μια παρτίδα πίνγκ-πόνγκ ανάμεσα σε δύο γέρους, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν τους και μέσα από τις σχέσεις τους με το φλιπεράκι, τον Οργανισμό και ανθρώπους, αναπτύσσει τον παραλογισμό της ψυχικής φθοράς και του λανθασμένου νοήματος, που κρατάνε δέσμια τη ζωή μας μέσα στον καπιταλισμό.