Το έργο είναι μια ιδεολογική ιστοριογραφία, που περιγράφει κοινωνικοπολιτικά και λαογραφικά δεδομένα της εποχής του Λασκαράτου, ενός Κεφαλλονίτη φιλοσόφου και σατιρικού ποιητή, σε μια κορυφαία στιγμή της ενενηντάχρονης υποδειγματικής ζωής του. Ουσιαστικά περιγράφει τις ηθικές και χριστιανικές αρχές του, οι οποίες ήρθαν σε αντίθεση με την τότε ιθύνουσα τάξη του κλήρου και προκάλεσαν τον αφορισμό του από την εκκλησία. Ο Λασκαράτος κατηγορήθηκε από πολλούς πως ήταν άπιστος και εχθρός του χριστιανισμού. Οι κατηγορίες αυτές συντέλεσαν ώστε να ληφθούν άγρια μέτρα εναντίον του και τελικά στον αφορισμό του. Το έργο του Παγουλάτου εξετάζει το ζήτημα και προσπαθεί να επανατοποθετήσει τα πράγματα στη θέση τους, για να μην αδικηθεί ούτε ο Λασκαράτος, ούτε εκείνοι που τον αφόρισαν και για να καταλάβουμε γιατί αργότερα η Ιερά Σύνοδος απέσυρε τον αφορισμό του.