Το έργο, ένα από τα πιο σημαντικά της θεατρικής παραγωγής του Σάρτρ, είναι ένα φιλοσοφικό θεατρικό δοκίμιο, που μιλά για την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Τρεις διαφορετικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες, που συμβολίζουν το τρίπτυχο του ανθρώπινου ψυχισμού (Προεγώ, Υπερεγώ, Εγώ), συνυπάρχουν σ' έναν μεταφυσικό χώρο, άχρονο και αδρανή, ο οποίος συμβολίζει την κόλαση. Οι τρεις συγκάτοικοι φτάνουν εκεί μετά τον θάνατο τους και επιδίδονται σ' ένα έντονο παιχνίδι εξαρτήσεων και ψυχολογικών βασανισμών, χωρίς ελπίδα διαφυγής. Εκεί αλληλοσυγκρούονται και απογυμνώνονται ψυχικά, ώσπου αντιλαμβάνονται πως η κόλαση απ' την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν είναι οι άλλοι.