Η τραγωδία 'Ηλέκτρα' αντιπροσωπεύει την τελευταία και ωριμότερη δημιουργική περίοδο του Σοφοκλή. Εξιστορεί το φονικό στο παλάτι των Ατρειδών, το οποίο κορυφώνεται με τη μητροκτονία του Ορέστη. Πρόκειται για την τραγωδία της απελευθέρωσης του ανθρώπου απέναντι στη μοίρα. Η Ηλέκτρα μένει μόνη για να φέρει στο τέλος την κάθαρση, η οποία συντελείται με το φόνο της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Είναι μια τραγική ηρωίδα που προβάλλει από την πρώτη στιγμή το πάθος της για εκδίκηση. Η ιστορία του οίκου των Ατρειδών χρησιμοποιήθηκε από όλους τους τραγικούς, αλλά η διαφορά στο έργο του Σοφοκλή είναι ότι η μητροκτονία γίνεται με τη συγκατάβαση των θεών και είναι απόλυτα δικαιωμένη. Η ενοχή και τιμωρία βαραίνουν αποκλειστικά την Κλυταιμνήστρα κι έτσι οι Ερινύες δεν ακολουθούν τον Ορέστη, ο οποίος με την πράξη του ελευθερώνεται.