Η θεραπευτική μέθοδος του γιατρού Σβάϊτσερ συνίσταται στο να καλλιεργεί τις ειδικές ικανότητες των τροφίμων του ψυχιατρείου που διευθύνει, αξιοποιώντας τους σε διάφορες βοηθητικές εργασίες. Έτσι, οι ασθενείς κατορθώνουν να απαλλαγούν από τις έμμονες ιδέες τους και ν' αποκτήσουν μια αίσθηση του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, που όμως έρχεται σε αντίφαση με την 'παράλογη' πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Αυτή η πραγματικότητα εισβάλλει στο ψυχιατρείο με το πρόσχημα μιας πολιτικής αλλαγής, αποφασισμένη να καταργήσει τα ανθρωπιστικά μέτρα του Σβάϊτσερ και να τα αντικαταστήσει μ' ένα δικό της βίαιο ορθολογισμό, που αποβλέπει στο υλικό κέρδος. Τότε οι τρόφιμοι εξεγείρονται και προσπαθούν να εμποδίσουν την ψήφιση αυτού του σχεδίου, που μεταμορφώνει το άσυλο τους από χώρο αναψυχής σε ψυχρό κάτεργο.