To Kρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος συμμετέχει στο
«Masterclass για νέους Ευρωπαίους σκηνοθέτες και σκηνογράφους σε συνεργασία με Ρώσους ηθοποιούς» με θέμα
«Ο πόλεμος στα έργα του Σαίξπηρ» που διοργανώνει η ΄
Ενωση Θεάτρων της Ευρώπης στο Ροστόφ της Ρωσίας από 23 Νοεμβρίου έως 3 Δεκεμβρίου 2016.
Βασική ιδέα και στόχος των εργαστηρίων αυτών είναι η διευκόλυνση της συνεργασίας μεταξύ θεάτρων και καλλιτεχνών και η αμοιβαία οικονομική υποστήριξη, μέσω του δικτύου της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης. Το
Κρατικό Ακαδημαϊκό Θέατρο Μάλι της Μόσχας, το
Ρωσικό Υπουργείο Πολιτισμού και το
Κρατικό Ακαδημαϊκό Δραματικό Θέατρο Γκόρκι στο Ροστόφ υποστηρίζουν από κοινού την δημιουργική αυτή
ανταλλαγή καλλιτεχνών από την Ευρώπη και την Ασία, δίνοντας την ευκαιρία να ενδυναμωθούν οι δεσμοί μεταξύ των χωρών και των ηπείρων, να προβληθεί το ευρωπαϊκό θέατρο σε περιοχές της ρωσικής επικράτειας και να διευρυνθεί ο θεατρικός χώρος παγκοσμίως.
Το εργαστήριο θα διευθύνει ο σκηνοθέτης Alexandru Darie, καλλιτεχνικός διευθυντής του
Θεάτρου Bulandra στο Βουκουρέστι (μέλος της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης) και η δραματολόγος Christine Hamon-Sirejols, επίτιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σορβώνης. Τέσσερις νέοι σκηνοθέτες και ισάριθμοι σκηνογράφοι καλούνται να δουλέψουν στη σκηνή του Θεάτρου Γκόρκι με ηθοποιούς από το Θέατρο Μάλι και το Θέατρο Γκόρκι σε έργα του Σαίξπηρ με θέμα τον Πόλεμο.
Συμμετέχουν:
Tiziano Panici (σκηνοθέτης) – Katia Titolo (σκηνογράφος) / Ρώμη
Luis Araujo (σκηνοθέτης) – Tiago Pinhal Costa (σκηνογράφος) / Λισαβόνα
Χρήστος Θεοδωρίδης (σκηνοθέτης) – Τίνα Τζόκα (σκηνογράφος) /
Εθνικό Θέατρο, Αθήνα
Χριστίνα Χατζηβασιλείου (σκηνοθέτης) –
Όλγα Χατζηιακώβου (σκηνογράφος) / ΚΘΒΕ, Θεσσαλονίκη
Τα ιστορικά χρονικά
Με μια εμπνευσμένη μεταφορά, ο Πήτερ Μπρουκ παρομοιάζει το έργο του Σαίξπηρ με γαλαξία, του οποίου τα έργα, σαν πλανήτες μας πλησιάζουν ή απομακρύνονται σε πολλαπλές τροχιές· δεν παραμένουν σε σταθερή απόσταση από εμάς. «Ο γαλαξίας είναι μια μάζα ρευστή, εύπλαστη, ποτέ στατική». Η κατανόηση του σαιξπηρικού κόσμου ως ενός κινούμενου σύμπαντος, μας επιτρέπει να δεχθούμε τις διαφορετικές αναγνώσεις και εκδοχές του, που μπορούν να ερμηνευθούν βάσει αφενός των ιστορικών και πολιτικών και αφετέρου των θεατρικών και αναπαραστατικών δεδομένων κάθε εποχής.
Σήμερα, παρατηρούμε ότι επιστρέφουν στη σκηνή τα σημαντικά ιστορικά χρονικά που για καιρό είχαν επισκιαστεί από τα φιλοσοφικά, ακόμη και μεταφυσικά έργα που συγκέντρωναν την προτίμηση των καλλιτεχνών. Σημαντικές παραστάσεις, ωστόσο, ανανέωσαν πρόσφατα το ενδιαφέρον μας για το πεδίο της ιστορίας και την κατανόησή της ως ενός πεδίου εντάσεων και σύγκρουσης ανάμεσα στην ατομική εξουσία και το σώμα της κοινωνίας: ως χώρου αντίθεσης και αντιπαράθεσης. [...] Τα χρονικά φέρνουν ξανά εικόνες του παρελθόντος κοντά στη σύγχρονη ιστορική συγκυρία και επιτρέπουν την έκφραση των σύγχρονων αγωνιών επί σκηνής.