Συντελεστές

Ο  Ρώσος δημιουργός (1821-1881),  με τα αριστουργηματικά έργα γεννήθηκε στη Μόσχα, απ’ τον Mikhail Andreevich, έναν αλκοολικό και βίαιο σε συμπεριφορά συνταξιούχο στρατιωτικό χειρούργο και την τρυφερή, καρτερική και βαθιά θρησκευόμενη Maria, την οποία και λάτρευε.

Έχασε τη ζωή της από φυματίωση και ο 17χρονος Fyodor με τον αδερφό του Mikhail, κλείνονται σε οικοτροφείο.  Στη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης, όπου φοιτά  ο συγγραφέας, μαθαίνει για τη δολοφονία του πατέρα του από εργάτες. 

Διορίζεται αποφοιτώντας, σε θέση γραφείου, που όμως δεν του εξασφάλιζε τα προς το ζειν, ούτε να αναπτύξει το πάθος του για το τζόγο που τον καταστρέφει οικονομικά.  

Το 1844 αποφασίζει να ζήσει απ’ την πένα του.  Πρώτη του ενασχόληση είναι η μετάφραση του έργου Eugenie Grandet του Honore de Balzac, ενώ θεατρικό με την υπογραφή του πρωτοσυναντούμε το 1846 με τίτλο Φτωχόκοσμος, Ο Vissarion Bellinsky το υποδέχεται επαινετικά κι ο Fyodor έρχεται σε επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους ως μέλος ομάδας ουτοπιστών σοσιαλιστών.

Άθελά του, βρίσκεται σε μπλεγμένος σε συνωμοσία για την ανατροπή του τσάρου Νικολάου του Α΄, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.  Οι δικαστές με όλους τους συγκατηγορούμενους του κύκλου Petrashevsky τον καταδικάζουν «εις θάνατον» όμως οριακά ματαιώνεται η εκτέλεσή τους όταν μετατρέπεται η ποινή σε καταναγκαστικά έργα.

Ακολουθούν στο Ομσκ της παγωμένης Σιβηρίας τέσσερα βασανιστικά χρόνια με βασανισμούς και εξευτελισμούς κι η επιληψία του επιδεινώνεται.  Το 1854 υποχρεώνεται να εκτίσει στρατιωτική θητεία στην εσχατιά της Σιβηρίας στα σύνορα με την Κίνα.

Εκεί γνωρίζει την Maria Dmitrievna Isaev την οποία νυμφεύεται το 1857.

Το «Σπίτι των Νεκρών» προκύπτει ως αποκύημα εμπειριών του απ’ τα κάτεργα

Με κριτική θέση έναντι των ευρωπαικών φιλοσοφικών ρευμάτων μεστός εμπειριών απ’ τη φυλάκιση και την εξορία στρέφει τη γραφή του στις ρωσικές παραδόσεις και τις αξίες της υπαίθρου.

1859 και επιστρέφει με τον αδερφό του στην Αγία Πετρούπολη όπου εκδίδουν δύο περιοδικά Vremya (Χρόνος) και Epokha (Εποχή) δίχως επιτυχία. Έναν χρόνο αργότερα χάνει τη σύζυγο του και τον αδερφό του από φυματίωση.  Χρεωμένος ήδη αναλαμβάνει τα χρέη και του αδερφού του και να συντηρεί τη χήρα και τα ορφανά του.  Βυθίζεται έτσι σε κατάθλιψη που τον οδηγεί στη χαρτοπαιξία.  Πηγές αναφέρουν πως το Έγκλημα και Τιμωρία το ολοκληρώνει με βία προκειμένου να λάβει την προκαταβολή που τόσο είχε ανάγκη.

Με παρόμοιο τρόπο γράφει και τον Παίχτη κι ενώ τον υπαγορεύει στην 20χρονη στενογράφο Anna Grigoryevna Snitkina, την ερωτεύεται για να την παντρευτεί το 1867.

Μαζί πηγαίνουν σε Γερμανία Ελβετία και Ιταλία επί τετραετίας.  Οι Δαιμονισμένοι, σημειώνουν πίσω στη Ρωσία τεράστια επιτυχία καθώς κι οι μηνιαίες δημοσιεύσεις του Ημερολογίου του Συγγραφέα.  Ακολουθούν οι «Αδερφοί Καραμαζώφ» (1879-1880) κι ο Dostoyevsky επιτέλους καταπιάνεται με ένα θέμα που τον απασχολεί ολόκληρη τη ζωή του, την πατροκτονία.

1880 απαγγέλει τον λόγο για τον Pushkin στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του, ενώ με τα χρόνια οι επιληπτικές κρίσεις του τον οδηγούν στον θάνατο στις 28 Ιανουαρίου 1881 σε ηλικία 60 ετών.  Εικάζεται πως ο Tolstoy αν και δεν γνωρίζονταν προσωπικά ξέσπασε σε λυγμούς με την αναγγελία του θανάτου του.

Τον «εθνικό λογοτεχνικό ήρωα» ή και «προφήτη της Ρωσίας» όπως τον αποκαλούν αναγνώρισαν δεκάδες παγκόσμιες προσωπικότητες της εποχής του ή και μεταγενέστεροι (Albert Camus, Sigmund Freud, Thomas Mann, Ernest Hemmingway, Virginia Woolf, James Joyce κα)

Ο Albert Einstein θα πει: «ο Dostoyevsky μου προσφέρει πολλά περισσότερα απ’ οποιονδήποτε επιστήμονα» ενώ ο Freud κατέταξε τους «Αδερφούς Καραμαζώφ» στα τρία σπουδαιότερα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.