Στο νησί της Ναυσικάς προσκεκλημένη της Ναυσικάς Γκράτσιου η Πολυξένη Σπυροπούλου, που σκηνοθετεί για το ΚΘΒΕ την παράσταση «Τέταρτη Διάσταση» βασισμένη σε κείμενα του Γιάννη Ρίτσου, μίλησε στον Fm 100 για το δια ζώσης ταξίδι που ξεκινά από το Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου.
Ξεκινάμε το ταξίδι δια ζώσης όπως είναι και η αποστολή του θεάτρου. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, όλο αυτό που μοιραστήκαμε με την ομάδα. Είναι ιδιαίτερο και το θέμα της παράστασης, η γραφή του Γιάννη Ρίτσου και η σύνθεση που έγινε, όπως και το ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, καταπιαστήκαμε με το συγκεκριμένο έργο.
Η «Τέταρτη Διάσταση» είναι μια συλλογή δραματικών μονολόγων. Τον Ρίτσο τον γνωρίζουμε ως ποιητή. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουμε καλά και εμείς βασιστήκαμε πολύ σ’ αυτή του την πλευρά, είναι η αφηγηματικότητά του.
Δηλαδή πώς μεταμόρφωσε και το αγωνιστικό του φρόνημα και το πολιτικό του παρόν και τα βιώματά του, σε μια λεπτομερή κατάθεση, κάνοντας κυριολεκτικά άλματα απ’ τον ρεαλισμό, όπως συμβαίνει σε ένα θεατρικό έργο, περνώντας απ’ τα ημερολόγια των ηρώων του, σε μια μετουσίωσή τους μέσα απ’ ονειρικές καταστάσεις πολύ κοντά στο υποσυνείδητο των ανθρώπων.
Εμείς διερευνήσαμε μέσα από κώδικες μια εικαστικότητα και μια ποιητικότητα που έχει το θέατρο και την θεατρικότητα της ποίησης, συναντώντας τα αντίστροφα και τα δυο, σε ένα κοινό σημείο.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΩΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Είναι μια παράσταση που το κοινό είχε την ευκαιρία να την δει διαδικτυακά. Η επαφή με την παράσταση δια οθόνης ήταν σοκαριστική - πρωτόγνωρη εμπειρία, νιώθεις ότι κάνεις πρεμιέρα και δεν είσαι εκεί. Ήταν παράξενο, πρωτόγνωρο… Πήγε πολύ καλά και τώρα είμαστε ενθουσιασμένοι που καλούμαστε να το κάνουμε μπροστά στα μάτια του κόσμου, να έχουμε μάρτυρες του θεατές σ’ αυτό το κοινό τελετουργικό.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
Είναι ένα πέρασμα… Από τα τραύματα και τις πληγές περνάμε στην θνητότητά τους και έτσι το βιώσαμε και με τους ηθοποιούς.
Έχω τη χαρά να έχω μια πλειάδα συνεργατών και συνεργατριών εξαιρετικών.
Μας βοήθησε πολύ η μουσική του Στέλιου Ντάρα που λειτούργησε σαν ένα παράλληλο σύμπαν… Μέσα σ ’αυτό που εμψυχώνουμε, όλη αυτή τη δόνηση του κοινού τελετουργικού, η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι και στην ουσία μέσα από αυτό ζωντανεύουν όλα τα συναισθήματα.
Η Μαρία Ξυνοπούλου ανέλαβε το εικαστικό κομμάτι της παράστασης και είναι σαν να ζωντανεύουμε έναν μεταμορφωδιασπώμενο ζωγραφικό πίνακα και έχει πολύ ενδιαφέρον.
Κάθε ηθοποιός επένδυσε σε αυτή τη δουλειά μέσα απ’ το προσωπικό του βίωμα. Η διανομή έγινε με ένα ρίσκο να δώσω ρόλους και να αναθέσω στους ανθρώπους πράγματα που οι ίδιοι αγαπάνε πάρα πολύ.
Στιγμές του εαυτού μας σε ακραίες καταστάσεις βαθιάς εξομολόγησης, θυμού, αγάπης, έρωτα, προδοσίας παιδικών χρόνων κοκ.. Είναι προϊόντα όλων των ηθοποιών.
Με τους Τζαφέρη, Παντελίδου, Μεβουλιώτη, Τσικάρα, Κατσίκη, Αϊβάζογλου, Αποστολίδου, Καρτόκη μοιραζόμαστε προσωπικές στιγμές και ρωγμές σ’ αυτό το σύμπαν και σας περιμένουμε την Παρασκευή 29 να τις μοιραστούμε.
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου