Με …«μια ομπρέλα κόκκινη» ο Τάκης Χρυσικάκος που σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί στη «Βαβυλωνία» του ΚΘΒΕ, βρέθηκε προ ημερών προσκεκλημένος ραδιοφωνικά στους 91,4 και την Έλσα Σπυριδοπούλου.
Εν αρχή η αναφορά στην περιπέτεια της υγείας του και η απάντησή του στίχος:
«Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς» είπε, ενώ για το ένα έτος που μεσολάβησε απ’ το προηγούμενο ανέβασμα στη Μονή Λαζαριστών της Βαβυλωνίας, έως και σήμερα σημείωσε:
Ήδη κάνουμε έναν μήνα πρόβες εκ νέου… Έπρεπε αρκετά να διορθωθούν από πέρσι. Αυτή τη φορά με αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα. Πέρσι ήμουν και πιεσμένος και ζορισμένος λόγω της κατάστασης με την πανδημία. Μη ξεχνάτε πως είχαμε να κάνουμε και με ένα έργο που έχει δύσκολη φόρμα. Δεν είναι η Βαβυλωνία ένα ρεαλιστικό έργο. Πέρσι δώσαμε τέσσερις μόλις παραστάσεις και το έργο κατέβηκε γιατί ήρθε η απαγόρευση και σταμάτησε τα πάντα.
Ουσιαστικά τώρα αρχίζουμε τις παραστάσεις
Μακάρι να πάμε κι εμείς και όλες οι παραγωγές καλά. Να μην κλείσουν τα θέατρα, γιατί είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει πολιτισμός. Είναι το αλάτι της γης και είναι απαραίτητος. Δεν είναι κάτι εξειδικευμένο αλλά η αναγκαιότητα στην καθημερινότητά μας. Πιστεύω ότι φέτος τα θέατρα θα λειτουργήσουν κανονικά.
Η δυστοπική σιωπή των θεαμάτων και οι επιπτώσεις της
Στον κύκλο αυτό του ενός και πλέον έτους, δημιουργήθηκαν εντάσεις και καταστάσεις στην κοινωνία. Προσωπικά με τρόμαξαν οι γυναικοκτονίες… Με φόβισε το ότι υπήρξαν άνθρωποι που αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν πολλές ώρες και πολύ καιρό με τους οικείους τους και δεν το άντεξαν οδηγούμενοι στα άκρα. Και δεν μιλώ μονάχα για τη χώρα μας. Η βία εξ’ αιτίας του εγκλεισμού πήρε παγκόσμιες διαστάσεις.
Καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου
Νομίζω ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συμβούν. Πολλοί εκ των ηθοποιών αν ήταν σε εργασία και άρα σε ένα μέτρο εξάρτησης, δεν θα προχωρούσαν στις καταγγελίες, δεν θα τις κάνανε…. Έγιναν την στιγμή που έπρεπε να γίνουν πιστεύω.
Θα συνεννοηθούμε ποτέ; Γιατί αυτό το χάος;
Για μένα είναι πολύ έντονο αυτό που συμβαίνει με την πανδημία, δένει με ένα τόσο σοβαρό θέμα που έχει να κάνει με τις ζωές μας. Τσακίστηκε η παγκόσμια οικονομία, χάνονται καθημερινές ζωές. Διαβάζουμε 30-40 ζωές χαμένες απ’ τον covid καθημερινά και είναι σαν να μην μας αφορά… Το θεωρούμε φυσιολογικό από ένα σημείο και μετά. Ύστερα είναι κι αυτό το κύμα των αντεμβολιαστών..
Αρνητές που δεν καταλαβαίνουν τίποτε… τραβάνε ένα δρόμο δίχως επιστροφή και εμμένουν σε απόψεις παραμερίζοντας και τις αρχές και την επιστήμη. Το έζησα ο ίδιος, το βίωσα όταν το καλοκαίρι αρρώστησα και ενώ νοσηλευόμουν κι ήμουν βαριά αν και εμβολιασμένος δέχτηκα μια ανήθικη διαδικτυακή επίθεση που με εξέπληξε… χυδαία επίθεση… γιατί δεν λες στον άλλον «καλά να πάθεις», «να πεθάνεις» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Δεν δαιμονοποιώ τα social media αλλά τη χρήση τους. Και συμφωνώ με όσους λένε πως αν υπήρχε το διαδίκτυο την εποχή των εμβολίων π.χ. της ελονοσίας ή της πολιομυελίτιδας τα ίδια θα γινόταν.
Ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι λέει ο καθένας, ότι άκουσε το αναπαράγει.
Και είναι μακάβριο να αφήνουν άταφους τους νεκρούς τους ή να υποχρεώνουν σε εκταφές γιατί οι αρνητές δεν πιστεύουν ότι οι δικοί τους κατέληξαν από κορονοϊό.
Με στεναχωρεί επίσης ότι δεν παραδειγματιζόμαστε από άλλες κοινωνίες. Ας πούμε την Πορτογαλία όπου ακολουθούν αυτά που οι γιατροί συστήνουν. Και έρχομαι και ρωτώ… Εμείς τα γνωρίζουμε όλα ή οι ειδικοί;
Άμα αρρωστήσω δηλαδή πού θα πάω; Στον τσαγκάρη; Αν με πονέσει το δόντι; Δεν θα πάω εκεί που πρέπει; Επίσης με εκπλήσσει ότι στη Βόρεια Ελλάδα έχουμε μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία.
Όλη αυτή η κατάσταση της ασυνεννοησίας μεταξύ μας σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα είναι… Βαβυλωνία.
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
Περισσότερα