Το έργο πραγματεύεται την ιστορία ενός ερωτικού 'τριγώνου'. Πίσω από την επιπόλαιη και καπριτσιόζα Σίλια, τον προσγειωμένο εραστή της Γκουΐντο και τον στωικό σύζυγο Λεόνε, αναπτύσσεται ο καμβάς της ιστορίας. Ο Πιραντέλλο παίρνει το ανθρώπινο δράμα της ύπαρξης και της κοινωνίας και καταδεικνύει τους κανόνες του παιχνιδιού του, βοηθώντας τον άνθρωπο να δει τον εαυτό του από μια νέα οπτική γωνία. Αυτό που απομένει στον θεατή είναι η αυτογνωσία της μηδαμινής σημασίας του κοινωνικού ρόλου, των ειρωνικών ορίων του και μια απεριόριστη ελευθερία στο να ανακαλύψει καινούριους κανόνες και να επιτρέψει στον εαυτό του να ζήσει ουτοπικά. (Απόσπασμα άρθρου της εφημερίδας 'Θεσσαλονίκη')