Ο πρωταγωνιστής του ΚΘΒΕ Γιάννης Σαμψαλάκης μίλησε για την παράσταση «Ελεύθερο Ζευγάρι» του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε, που ανεβαίνει στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών στην εκπομπή «Ένας Άμλετ για το δρόμο» της Ελένης Κουρτίδου στον 9,58 FM.
Το έργο και η γραφή των συγγραφέων Με ότι έχω διαβάσει και ότι έχω δει απ’ τους συγγραφείς, είχα μια εικόνα, ότι έχουν πολιτική πένα. Πάντα μέσα από την κωμωδία, χρησιμοποιώντας το χιούμορ.
Διαβάζοντας το κείμενο για την παράσταση «Ελεύθερο Ζευγάρι» (στην αρχή νομίζω ότι είθισται στην Ελλάδα να ανεβαίνει σαν τρελή κωμωδία και συνήθως είναι λίγο πιο γκροτέσκ οι παρουσιάσεις του), γι’ αυτό και θεωρούσα πως πρόκειται απλά για ένα ζευγάρι που τσακώνεται.
Αλλά νομίζω ότι ο Σιώνας το διάβασε αλλιώς το κείμενο κι εξεπλάγην και ο ίδιος με όσα βρήκα στη γραφή της Ράμε.
Αξίζει να σου πω ότι εγώ βλέπω πιο πολύ την πλευρά της Ράμε, τη γραφή γυναίκας, την πλευρά της γυναίκας. Συνέπεσε εν τω μεταξύ με την εποχή μας, τα τελευταία δύο χρόνια, (βέβαια πάντα ζούσαμε έτσι απλά τώρα νομίζω ότι αρχίσαμε να το μιλάμε λίγο περισσότερο) και θεωρω ότι ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό το κείμενο.
Ένα κείμενο από την πλευρά της γυναίκας μέσα σε μια συζυγική - κακοποιητική σχέση ξεκάθαρα. Μπορεί να μην σηκώνει το χέρι του ο άνδρας του «Ελεύθερου Ζευγαριού» αλλά είναι απόλυτα χειριστικός και κακοποιητικός ψυχολογικά σύντροφος.
Γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο που παλεύει υποτίθεται να πείσει τη γυναίκα του πόσο ελεύθερος πνευματικά είναι και πόσο ελεύθερα πρέπει να ζούνε και να αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους, ενώ παράλληλα είναι και μαζί (φυσικά αυτό δε μου φαίνεται καθόλου κακό αν συμφωνούν και οι δύο, για να μην παρεξηγηθώ).
Αλλά αυτή η γυναίκα βασανίζεται πάρα πολύ. Έχουν κι ένα παιδί, είναι στήριγμα στο παιδί ή γυναίκα.
Τον αφήνει λοιπον να κάνει ότι θέλει αλλά στην πραγματικότητα διαλύεται ψυχικά με την κατάσταση. Ώσπου δοκιμάζει να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Και εκεί βλέπουμε ποιος είναι αυτός ο τύπος. Βλέπουμε έναν κακοποιητή με τα όλα του.
Το κωμικό στοιχείο της παράστασης Έχει κωμικά στοιχεία, θεωρώ ότι το κωμικό στοιχείο βρίσκεται στην τραγικότητα αυτού του τύπου. Ώρες - ώρες μέσα στο κείμενο είναι τόσο χυδαίος και απαράδεκτος θα πω πραγματικά, που λες είναι αστείος. Λες δεν γίνεται, είναι κωμικοτραγικός εντελώς.
Ρόλος Θα μιλήσω ειλικρινά. Είναι ένας ρόλος που δεν μου πάει καθόλου. Έπαθα σοκ. Την πρώτη φορά που το διάβασα το αντιμετώπισα κι εγώ λίγο ελαφριά ως ένα ζευγάρι που μαλώνει. Όταν λίγο αρχίσαμε να διαβάζουμε παραπάνω και να κατανοώ την ανάγνωση του Σιώνα και που θέλει να το πάει, κατ’ αρχάς εντυπωσιάστηκα, (πάντα εντυπωσιάζομαι με το μυαλό και την αισθητική της εικόνας) και άρχισα να ανακαλύπτω πράγματα αυτού του τύπου είπα «την βάψαμε».
Δεν μου ταιριάζουν καθόλου τα στοιχεία του, δεν μου ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου. Είναι πράγματα που ευτυχώς δεν έχω στο κοντινό μου περιβάλλον. Με τη βοήθεια του Σιώνα και της Λίλας Βλαχοπουλου καλά τα πήγαμε. Με την οποία είμαστε μαζί απ’ τη σχολή και είναι σχεδόν οικογένειά μου. Ο Στέφανος Πίττας είναι ο άνδρας με τον οποίο η γυναίκα αποφασίζει να κάνει ένα βήμα παραπάνω να προχωρήσει τη ζωή της.
Ανυπομονούμε να βρεθούμε με το κοινό. Είναι και διαδραστική η παράσταση με το κοινό, είναι και το κείμενο έτσι, εκεί την πήγαμε κι εμείς, είναι και ο χώρος ιδανικός. Ψάχνοντας για το πώς ήθελαν οι συγγραφείς το ανέβασμα, είδα πως δε θέλουν φώτα και μαγείες και σκηνικά. Θέλουν να αφεθεί το κείμενο στις αρετές του μικρού θεάτρου.
Φράση του έργου Είναι μια λέξη που γενικά τα τελευταία χρόνια τριγυρίζει στη ζωή μου, είναι μια στιγμή που η Λίλα λέει στον άνδρα της, μου αρέσει ο νέος μου σύντροφος γιατί έχει ενσυναίσθηση.
Και ο άνδρας παθαίνει πανικό και με βαθιά αλήθεια ρωτάει «Τί είναι αυτό»;
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου