in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
«Ο εφιάλτης του κυρίου Κάκου», μια συνάντηση με τον σκηνοθέτη Γρηγόρη Μήτα (4/11/2021)
Πρώτη ανάγνωση του «Εφιάλτη του κ. Κάκου»
Στο Φουαγιέ Καλλιτεχνών του
Βασιλικού Θεάτρου
έγινε χθες η πρώτη ανάγνωση της παραγωγής «Ο Εφιάλτης του Κύριου Κάκου» που φέρει την συγγραφική και σκηνοθετική υπογραφή του
Γρηγόρη Μήτα
.
Ένα θεατρικό έργο – σύγχρονη καταγγελία, για τους όποιους εξουσιαστές των όποιων αδυνάτων.
Διαδραματίζεται στην διάρκεια οντισιόν του Μάκι Κάκου, ενός επηρμένου, σνομπ, διαστροφικού κακοποιητή δυνάστη της Τέχνης, σκηνοθέτη μεγάλων θεατρικών επιτυχιών, στα χέρια του οποίου δεκάδες φερέλπιδες ενζενί διεκδικώντας έναν ρόλο καριέρας, πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Ο «σκορπιός» με την μάσκα δεύτερη φύση του, ξεδιπλώνει σε έξι σκηνές στο στρατηγείο – ιδιότυπη φυλακή του αρρωστημένου του ψυχισμού, την αγωνία και τον φόβο των θυμάτων, που εν κατακλείδι ορθώνουν ανάστημα ανατρέπουν το σκηνικό και επιφέρουν δια του κοινού δικαίου αισθήματος την αναγκαία κάθαρση ωσάν να επρόκειτο για αρχαία τραγωδία.
Ενθουσιασμένοι ο
Γιάννης Χαρίσης
, η
Κορίνα Αθανασούλα
, η
Μαρία Καραμήτρη
, η
Ελευθερία Τέτουλα
και η
Χριστίνα Μαγκάκη
, προσηλωμένοι στις σκηνοθετικές οδηγίες του πολύπειρου
Γρηγόρη Μήτα
μου επιτρέπουν να απαθανατίσω τη στιγμή σε ένα «κλικ» εν ώρα διαλείμματος…
Τότε είναι που τους ιστορώ την προσωπική μου αλήθεια κι η συνάντηση με τον
Γρηγόρη Μήτα
ξεκινά:
«Είπα να διαβάσω μια δυο σελίδες απ’ το σενάριό σου, αλλά ήταν τόσο καθηλωτικό, που δεν με άφηνε να το… αφήσω… με συνεπήρε»
«Το έργο - μου απαντά- είναι δυνατό, επίκαιρο κι απρόβλεπτο στη δομή του, ανατρεπτικό όπως το έχω δομήσει σκηνοθετικά και ίσως ήταν αυτό που κάνει τον αναγνώστη, εύχομαι και τον θεατή όταν ενσαρκωθεί σε θεατρική πράξη, να παρακολουθεί απνευστί την πλοκή του.
Σήμερα ξεκινήσαμε και πίστεψέ με δουλεύουμε ήδη στις οριογραμμές των ανατροπών του, λες και πρόκειται αποδώσουμε δικαιοσύνη στα θύματα!
Στη δική μας ιστορία το θύμα και η αδερφή της, υποβάλλουν τον πρωταγωνιστή – τύραννο, σε έναν εφιάλτη ζωής, όταν τον οδηγούν σε ευνουχισμό.
Είναι δε τόσο έντονη η δοκιμασία της «απέναντι όχθης» για τον ίδιο, που τα τρία χρόνια κάθειρξης που του επιβάλλονται απ’ το δικαστήριο ωχριούν μπροστά στην τιμωρία εκτός νόμου.
Ένα σημαντικό σημείο της πλοκής είναι πως παρά τον σωφρονισμό φαίνεται πως η ποινή δεν υπήρξε αρκετή για την μεταμέλειά του… Τουναντίον. Τώρα πια μισεί θανάσιμα τις γυναίκες.
Το έργο γράφτηκε εν καιρώ εγκλεισμού.
Η ανάγκη μου να μιλήσω για όσα συμβαίνουν γύρω μας κι είναι σκληρά αναδύθηκε στην περίοδο του lock down.
Τότε σκέφθηκα το σενάριο κι ήταν ένας «φόρος αγάπης προς το γυναικείο φύλο» που αγαπώ να λατρεύω και να υμνώ και να σέβομαι, αλλά και σε κάθε πλάσμα που υπόκειται σε ό,ποια μορφή βιασμού (νοητική, ψυχολογική, αισθηματική, λεκτική, σαρκική)
Ξέρεις, μετρώντας ήδη τόσες γυναικοκτονίες, με τέτοια συχνότητα, φοβάμαι να ανοίξω πια την τηλεόραση.. γιατί κάθε μέρα κάπου δίπλα μας, η ζήλια, το πάθος, το μένος, μεταφράζονται σε ανθρώπινες ζωές πεταμένες σε χαντάκι, λουσμένες σε αίμα, χαμένες ακαριαία, βιασμένες, φιμωμένες, και αδικοχαμένες… Θα μπορούσαν να ήταν οι αδερφές μας, οι μανάδες, οι γυναίκες, οι κόρες μας…
Το ψυχογράφημα του ήρωα.
Ο Κάκος είναι κρυμμένος στα σκοτάδια του παρά τα φώτα της δημοσιότητας που χρόνια τον λούζουν. Πεπεισμένος ότι καλώς πράττει, ανενδοίαστα διαπράττει τα εγκλήματά του εις βάρος νεαρών ηθοποιών που αρέσκεται να τις υποβάλει στην δοκιμασία της επαγγελματικής απαξίας δήθεν αναζητώντας το τέλειο πρόσωπο που θα στεφθεί πρωταγωνίστριά του.
Ψευδαισθάνεται πως με την παντοκρατορία της ιδιότητας, την αναγνωρισιμότητά του, τις ισχυρές γνωριμίες, και την θέση στα … φώτα της ράμπας, την υπεράνω υποψίας fake προσωπικότητά του, τις διασυνδέσεις στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δύναται να επιμένει σε βιασμούς ψυχών και σωμάτων. Πιστεύει πως δικαιωματικά θα μείνει ατιμώρητος, για πάντα στο απυρόβλητο.
Όταν αναγκάζεται να μπει στα … παπούτσια του θύματος, αντιλαμβάνεται πως υπέρτατη τιμωρία που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα τον κατατρέχει, είναι ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ της απώλειας του ανδρισμού του.
Δίχως νεοελληνικό έργο δεν μπορεί να υπάρξει νεοελληνικό θέατρο.
Είμαι ευτυχής που ο καλλιτεχνικός του Διευθυντής του ΚΘΒΕ Νίκος Κολοβός, με εμπιστεύτηκε, δίνοντας ταυτόχρονα μια γενναία θέση στα νεοελληνικά έργα. Μια θέση που τους αξίζει θα πω.
Όταν υπάρχει νεοελληνικό κείμενο.. υπάρχει και θεατρικό μέλλον.
Φυσικά και είναι δόκιμο και αξιακό ένας Κρατικός Οργανισμός να ανεβάζει έργα της εγχώριας κληρονομιάς (αρχαιοελληνικές κωμωδίες και δράματα, έργα σπουδαίων συγγραφέων) αλλά και να σταχυολογεί απ’ το διεθνές κλασικό και σύγχρονο δραματολόγιο (Ουίλιαμς, Μίλερ, Ντοστογιέφσκι κτλ), ωστόσο, είναι σπουδαίο να δίνεις βήμα και λόγο στη σύγχρονη φωνή μιας και έτσι αποδεικνύεις πως, εμείς που γεννήσαμε το Θέατρο και τις Τέχνες και τις διαδώσαμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, εμείς οι Έλληνες επίγονοι, οφείλουμε να την διαιωνίσουμε.
Είναι προς τιμή του κ.ΚΟΛΟΒΟΥ που μπήκε σ’ αυτή τη διαδικασία, να προωθήσει ελληνικό έργο. Να υπάρξουν νέες προτάσεις να γεννηθούν νέα πράγματα.
Της έλεγε και ο Βολανάκης: «αν θες να δεις, να γράψεις ένα έργο, κοίταξε τα προβλήματα της πόλης σου, της χώρας σου, κι αν ασχοληθείς εσύ μαζί της και τα φωτίσεις, θα δώσεις κίνητρο και στον κόσμο να ασχοληθεί μαζί της και τη ίσως τα επιλύσει».
Φινάλε απ'τα σπλάχνα της βοής του κόσμου που κάνει λόγο για δικαίωση.
Ξέρεις αυτό το ότι, δεν αρκεί να ταίζουμε τους βιαστές στα κελιά τους, και πως θα τους άξιζε τιμωρία διαφορετική το ακούμε όλοι στις παρέες μας. Απ’ την άλλη δυστυχώς πολλά νέα παιδιά, γνωρίζοντας ότι για να επιβιώσουν σε ανταγωνιστικούς χώρους πρέπει να είναι προετοιμασμένα ν’ αποδεχθούν δύστροπες συμπεριφορές εμφανίζονται ανεκτικά, για να ξεχωρίσουν είναι επίσης μια πραγματικότητα. Μπήκαν κοπέλες στο «τριπάκι» πως για να ανελιχθούν πρέπει να περάσουν απ’ τον «σκορπιό» με όσους συμβολισμούς η αναφορά ετούτη χωρά. Απ’ την άλλη νομίζω ότι και οι θεσμοί, κι οι κοινωνία, και οι δομές, και έκαστος εξ’ ημών, θα οφείλαμε να είμαστε αμείλικτοι αν αποδεδειγμένα εντοπιστεί κρούσμα παραβίασης της ακεραιότητας του ανθρώπου.
Θυμάμαι κάποτε είχαν μπει κλέφτες στο σπίτι της μάνας μου… Το πιστεύεις ότι δεν μπορούσα να ξαναμπώ μέσα; Δεν ήθελα να το ξαναδώ… Ένοιωθα βιασμένο κάθε κομμάτι του παρελθόντος μου.. μου ήταν αδιανότητο να συνεχίσω να ζω με την ασέλγεια στους τοίχους στα στρώματα στα προσωπικά μου αντικείμενα… Το πούλησα… έναντι πινακίου φακής… σχεδόν το χάρισα… τόσο ευτελές αντίτιμο αξίωσα… ήθελα να γλιτώσω. Φαντάσου τώρα, τον ψυχισμό, ενός ανθρώπου που εκμαυλίζουν το είναι του. Που το υποβάλλουν σε ακούσια συνεύρεση. Πως σβήνει αυτή η μελανιά? Σβήνει άραγε ποτέ;
Μακάρι το έργο να αποτελέσει μια ακόμη αφορμή για συζήτηση για πρόοδο για λύση…
Πάνω απ'όλα ηθοποιός.
Σε λίγο το διάλειμμα τελειώνει… ο Γρηγόρης θα επιστρέψει στα παιδιά του… Είναι και δάσκαλος, και ηθοποιός, και σκηνοθέτης, και παραγωγός, και θεατρικός συγγραφέας, σκηνογράφος και επιμελητής κοστουμιών εν προκειμένω. Τον ρωτώ με ποια εξ’ όλων των ιδιοτήτων του έγραψε τον «Εφιάλτη του Κύριου Κάκου».
Δεν είμαι συγγραφέας μου απαντάει. Δεν διαχωρίζω τις ιδιότητες που φέρω. Αν με ρωτήσεις γιατί γράφω θα σου απαντήσω γιατί δεν μπορώ αλλιώς. Όλα για μένα είναι εικόνες. Πρώτα τα ζωγραφίζω… έστω ερασιτεχνικά.. και μετά τα βιώνω.. Η δουλειά του ηθοποιού αυτό δεν είναι; Να κάνει εικόνα τον λόγο; Μετά βάζεις την υποκριτική η τη σκηνοθεσία το ντύνεις με τα στολίδια του ήχου των φώτων των σκηνικών και των κοστουμιών και εγένετο παράσταση…
Οι συμβουλές στους νέους ηθοποιούς.
Ακούγοντας τις προάλλες μια συνέντευξη του Γιάννη Βογιατζή, είπε ενθυμούμενος περιστατικό με νέο ηθοποιό που πήγε στην Παξινού για να την ρωτήσει «τί λέτε κ. Παξινού, θα γίνω ηθοποιός» κι εκείνη του απάντησε: «αν με ρωτάς να μην γίνεις»! Αν ρωτάς δεν γίνεσαι! Ο ίδιος ο Βογιατζής όταν ως νέος επίσης είχε πάει στον Χόρν του είχε αναφέρει : «θέλω να γίνω ηθοποιός κ. Χόρν και ήρθα να πάρω τη γνώμη σας, αλλά, ακόμη κι αν μου πείτε ότι δεν πρόκειται να πετύχω, εγώ πάλι ηθοποιός θα γίνω»! Αναφέρω αυτά τα δύο περιστατικά για να πω πως, αν το παιδί θέλει να γίνει, θα γίνει.
Κι εγώ ως νέος, σε χρόνια που το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν ταμπού, κι είμασταν δακτυλοδεικτούμενοι ή μας χλεύαζαν «ομοφυλόφιλος θα γίνεις» (!!!) εγώ σε πείσμα και των καιρών και των αρνήσεων προχώρησα εκεί που αγαπούσα. «Θα κάνω το θέατρο του ενός, αλλά θέατρο θα κάνω» έλεγα. Άμα κατοικεί η δίψα και το πάθος μέσα σου, κανείς, ότι κι αν σου πει είναι αδύνατο να σε εμποδίσει.
Το Θέατρο βγαίνει αλώβητο απο τέτοιες καταστάσεις;
Όχι, δεν βγαίνει αλώβητο. Όταν παραβιάζουν τα προσωπικά σου δεδομένα, ακόμη κι άψυχα πράγματα να σου αγγίξουν, νοιώθεις ατιμασμένος. Πολλώ δε μάλλον αν σε βιάσουν… Είναι σκληρό πράγμα, το κουβαλάς, μαθαίνεις μεν να ζεις μ’ αυτό αλλά σε στοιχειώνει.
Σύνταξη - Επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
Επιστροφή