Στη Δέσποινα Αυγερίδου και τον FM 100 προσκεκλημένη η Έμιλυ Κολιανδρή μίλησε στο ραδιοφωνικό κοινό της πόλης για την αποψινή πρεμιέρα στο Θέατρο Δάσους, ΕΛΕΝΗ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ σε μετάφραση Παντελή Μπουκάλα και σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Η αλήθεια είναι ότι παίρνοντας αυτό το έργο του Ευριπίδη, είναι σαν να σου δίνει ένα πράσινο φως ο ίδιος να βρεις τη δική σου ας πούμε ΕΛΕΝΗ με την έννοια ότι και ο ίδιος εγκαταλείπει τα βήματα του Ομήρου και του Ηροδότου και εδώ την καθαγιάζει. Δε τη θεωρεί υπεύθυνη για τα δεινά της Τροίας.
Την βάζει να την έχει πάρει ο Ερμής και να την έχει μετατοπίσει στην Αίγυπτο, απαλλάσσοντάς την απ’ όσα έως εκείνη τη στιγμή της καταλόγισαν.
- Παραδοσιακά είναι ένα πρόσωπο που αγαπάμε να μισούμε από παιδιά… Ως πρόσωπο συμβολίζει την ανάγκη των ανθρώπων να έχουν αφορμές για τις πράξεις τους. Να εξωραΐζουν στο όνομα της αφορμής αυτής, τα μεγαλύτερα εγκλήματά τους. Ίσως το πιο παρεξηγημένο κι αμαυρωμένο πρόσωπο της ιστορίας είναι η Ελένη. Σ’ αυτή την παράσταση με την πρόταση - στοίχημα του Β. Παπαβασιλείου, αναζητείται το γελοίο των ρόλων. Ακόμη κι η Ελένη δεν είναι η προσωποποίηση της ομορφιάς, σε καλλιστεία ή πασαρέλα. Αυτό που είναι πολύ υψηλό και μας αφορά σήμερα όλους, είναι πως όλοι εμείς που έχουμε ένα μικρότερο ψυχικό φορτίο και βάθος καλούμαστε να ερμηνεύσουμε με το δικό μας αποτύπωμα έργα τέτοιου διαμετρήματος. Η εντός εισαγωγικών γελοιοποίηση των χαρακτήρων τους κάνει πιο αναγνωρίσιμους σε μας και έτσι συνδέεται το νήμα με την εποχή εκείνη. Στα πιο γελοία πράγματα βρίσκεται η τραγωδία.
- Ως λαός έχουμε τα στοιχεία αυτά; H πλάκα ας πούμε συναντά την τραγικότητά μας.. είμαστε και λίγο οι Έλληνες άνθρωποι των άκρων… Είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του λαού μας.. Και είναι σπουδαία αυταπόδεικτα μιας κι αντέχουν τόσα χρόνια… Στην ΕΛΕΝΗ θα αναγνωρίσουμε πράγματα που μας αφορούν στενά. Περιλαμβάνει όλα τα είδη θέατρο, το δράμα, το μπουλβάρ, το φιλμ νουάρ μέχρι και τον Καραγκιόζη…
- Ακούγοντας ΕΛΕΝΗ, πάει ο νους στο μύθο της.. Εδώ έχουμε την ανατροπή του… Δεν είναι η ΕΛΕΝΗ των Τρωάδων…. Είναι τελείως διαφορετικό πρόσωπο…
- Και ήρθε μετά την μεγάλη περίοδο της πανδημίας.. Ήταν μια ειδική συνθήκη το να μπορέσω να εγκαταλείψω την Αθήνα και την οικογένεια και να βρεθώ στη Θεσσαλονίκη… εν αρχή αρνήθηκα ευγενικά γιατί φάνταζε αδύνατο σενάριο η πολύμηνη απομάκρυνση. Όμως επειδή η ιδέα του ρόλου και της συνεργασίας με το ΚΘΒΕ και τον Παπαβασιλείου θα παρέμενε απωθημένο… επενέβη ο.. από μηχανής θεός… συνωμότησε το σύμπαν και βρέθηκα όχι μόνο να ασχολούμαι με την ΕΛΕΝΗ αλλά και απερίσπαστη και εντελώς μόνη να της αφιερώνομαι. Μετά τον ζόφο που ζήσαμε τον ενάμιση χρόνο της αδράνειας η εδώ μου παρουσία ήταν δώρο.
- Το διάστημα του εγκλεισμού φρονείς πως η ερμηνευτική σου μηχανή είχε λίγο σκουριάσει ή δεν είχε καμία συνέπεια; Όχι, δεν ήταν έτσι. Νόμιζα πως θα επανερχόμουν όπως συμβαίνει με το ποδήλατο… αλλά η δουλειά του ηθοποιού είναι εξόχως χειρονακτική… θέλει άσκηση η φωνή το σώμα … ειδικά όταν τα έργα μας είναι προδιαγεγραμμένο να ανεβούν σε ανοιχτούς μεγάλους χώρους όλα μεγάλα πρέπει να είναι συνακόλουθα… μεγάλα αισθήματα, μεγάλες κινήσεις, φωνή μεγάλης έκτασης…φυσικά σιγά-σιγά το σύστημα ξεμπλόκαρε…
- Το καλοκαίρι του 21 πώς το φαντάζεστε; Οι ηθοποιοί που ευτυχούμε να παίζουμε φέτος το καλοκαίρι είμαστε ευλογημένοι.. και οι θεατές περίμεναν καιρό να έρθει αυτό το ραντεβού.. αυτή η συνύπαρξη είναι μεγάλη γιορτή.. θα συναντηθούμε μετά από τόσο καρό.. όσοι βγουν έξω θα θέλουν να βάλουν τα καλά τους.. και το κοινό φρονώ πως είναι θετικά προδιαθετημένο.. Ας μην τους διαψεύσουμε… Ας είμαστε ηθοποιοί και κοινό συμμέτοχοι και κοινωνοί χαράς σ’ αυτή τη μεγάλη μας έξοδο απ’ την απογοητευτική προηγούμενη συνθήκη… την μαύρη συνθήκη… αυτό το καλοκαίρι κάνουμε έξοδο στο φως..