Φιλοξενούμενη της Ελένης Κουρτίδου στον 9,58 και την εκπομπή «ΕΝΑΣ ΑΜΛΕΤ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ», βρέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, η Μαίρη Ανδρέου, που υπογράφει τη σκηνοθεσία στον «ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΟ», το θεατρικό έργο του ΜΑΡΤΙΝ ΜΑΚ ΝΤΟΝΑ, που το Σαββατοκύριακο είχαμε την ευκαιρία να προγευτούμε εν αρχή διαδικτυακά, μέσα από την ειδική χρονικά, λόγω ακαταλληλότητας προβολή του, απ’ το επίσημο site του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
«Ο Πουπουλένιος» είναι ένα εξαιρετικό έργο, πολυβραβευμένο, δήλωσε η Μαίρη Ανδρέου, εξηγώντας πως απ’ την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε έτυχε ευρείας αποδοχής και τιμητικών διακρίσεων.
Η ιστορία του έχει κεντρικό πρόσωπο έναν συγγραφέα, που γράφει μικρές, σύντομες ιστορίες με θέμα τα παιδιά. Το έργο αν και μιλάει για ιστορίες με παιδιά, δεν είναι για μικρά παιδιά. Αυτός λοιπόν ο συγγραφέας, κάποια στιγμή συλλαμβάνεται κι ανακρίνεται, καθώς στην πόλη που ζει, συμβαίνουν μια σειρά από φόνους πανομοιότυποι σχεδόν με κείνους των ιστοριών του. Οπότε συλλαμβάνουν τόσο τον ίδιο όσο και τον αδερφό του, που είναι ένα παιδί με νοητική στέρηση…
-Σκοτεινές ιστορίες ενός συγγραφέα λοιπόν κι ένα σκοτεινότατο έργο που θεωρείται «μαύρη κωμωδία» Ναι θεωρείται «μαύρη κωμωδία»…. Είναι σκληρό έργο. Μιλά για όλες τις μορφές βίας και της παιδικής μιας κι ο συγγραφές αλλά και ο αδερφός του, υπήρξαν κακοποιημένα παιδιά όμως δεν είναι τα μόνα. Και οι αστυνομικοί που τους ανακρίνουν, είναι δύο άνθρωποι που στην παιδική τους ηλικία υπέστησαν κακοποίηση. Είναι ένα έργο αρκετά σκληρό και συνάμα αληθινό…
-Εντάσσεται, έχω την εντύπωση, σ’ αυτό το κίνημα που υπήρξε με τίτλο «θέατρο στα μούτρα σας», που ήταν ένα πολύ σκληρό θέατρο. Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα, πρέπει πέτυχε το κίνημα προς τη δύση του. Έτσι κατά κάποιο τρόπο πατάει σ’ αυτό εικάζω. Εσείς πώς αποφασίσατε να διαβάσετε το έργο αυτό και να το σκηνοθετήσετε;
To έργο το ήξερα χρόνια. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Μου άρεσε πολύ. Την τελευταία φορά που το διάβασα, θεώρησα ότι έχει τόσα πολλά να πει και ήθελα να βγουν προς τα έξω. Είναι ένα έργο που δεν μπορείς με σαφήνεια να αποκρυσταλλώσεις πότε σε τραβά στο φαντασιακό και πότε στον πραγματικό κόσμο που διαπραγματεύεται. Η δική μου οπτική, όπως προσπάθησα πλαισιωμένη από την υπέροχη ομάδα των ηθοποιών και των άλλων συντελεστών να την βγάλω, είναι ότι βρισκόμαστε στο μυαλό του συγγραφέα την ίδια στιγμή που παρακολουθούμε τη δράση, στην ανάκριση, στο διάλογο των δύο αδερφών.. Πραγματικά, δεν ξεχωρίζει κανείς, πού σταματάει η πραγματικότητα και που ξεκινά η φαντασία. Μήπως αυτό που συμβαίνει δεν είναι ότι κοιτάω και ίσως να πρόκειται για μια νέα ιστορία που τώρα γράφει ο ήρωας? Οπότε, όλο ήταν πολύ ενδιαφέρον και προσπάθησα να σας φέρω στον δισυπόστατο κόσμο του Μακ Ντόνα.
-Σας επηρέασε το γεγονός ότι ενώ εξελίσσονταν οι πρόβες, το ελληνικό θέατρο ζούσε αυτή τη συγκλονιστική ιστορία με τις παρενοχλήσεις και τις κακοποιήσεις ανηλίκων; Όταν αποφασίστηκε ότι θα βγει το έργο, δεν υπήρχαν τα περιστατικά. Αυτό που συνέβη όταν είδαν το φως της δημοσιότητας οι ιστορίες, εμείς είπαμε … ωχ… το θέμα του έργου είναι τραγικά επίκαιρο. Και την ίδια ώρα που οι στενάχωρες ειδήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, κατανοούσαμε πως μέσα από καταστάσεις της ζωής και από ιστορίες που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει γράφεται το θέατρο.
-Αλήθεια πώς δουλέψατε με την ομάδα των ηθοποιών που συνεργαστήκατε; Κάνατε διπλή προσπάθεια; Και για να ανέβει στη σκηνή το έργο και ακολούθως άλλο στήσιμο για να βιντεοσκοπηθεί;
Κατ’ αρχάς νοιώθω ευτυχής για την σπουδαία ομάδα που συνεργαστήκαμε. Είμαι τυχερή που δούλεψα μαζί τους. Όσο για τη συνθήκη, εμείς ξεκινήσαμε Οκτώβρη, με στόχο Δεκέμβρη με ανοιχτά ακόμη τα θέατρα να πάμε σε κανονικές παραστάσεις. Ακολούθως περάσαμε σε διαδικτυακές πρόβες, και ήταν τότε που τέθηκε το έκδοχο να κινηματογραφηθεί η παράσταση. Φυσικά και δεν είναι ίδια συνθήκη. Το θέατρο θέλει το κοινό του. Κάθε μέρα η παράσταση είναι διαφορετική. Έχεις τον κόσμο από κάτω, και μαζί του αναπνέει όλη αυτή η δουλειά. Ήταν δύσκολο, ήταν μεγάλο challenge. Προσπαθήσαμε να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά και ώριμα και με χαρά, όση χαρά μπορούσαμε, γιατί ήταν δύσκολο για όλους μας.
-Κάνατε δηλαδή μια διαφορετική παράσταση, απ’ την παράσταση που θα δίνατε αν το μέσο επικοινωνίας δεν ήταν το βίντεο; Όχι δεν έκανα διαφορετική παράσταση. Η οπτική είναι όμοια με αυτή που αποτυπώθηκε στη βιντεοσκόπηση. Η μόνη διαφορά που βρίσκω είναι πως στη βιντεοσκόπηση, εμείς επιλέγουμε σε ποιο σημείο θα μπει ο θεατής και που… Το έργο διαδραματίζεται παράλληλα σε δύο χώρους, ενός κελιού και της ανάκρισης. Στην κινηματογραφική ματιά, επιλέγουμε, καθώς διαλέξαμε συγκεκριμένες λήψεις, σε ποιόν εκ των δύο χώρων θα μπορέσετε να κοιτάξετε περισσότερο. -Μονοκάμερη η λήψη; Όχι! Το γύρισμα πραγματοποιήθηκε στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου με τέσσερις κάμερες, υπήρξαν μακρινά και κοντινά πλάνα, κάποια τραβήχτηκαν και με drone...
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη Σκηνοθεσία: Μαίρη Ανδρέου Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος Βίντεο: Αθηνά Σωτήρογλου, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη Δημιουργία trailer / teaser: Nίκος Τσολερίδης Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Τσολερίδης Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη
Η ΔΙΑΝΟΜΗ Τουπόλσκι: Σπύρος Σαραφιανός Κατούριαν: Γιάννης Τσεμπερλίδης Άριελ: Γρηγόρης Παπαδόπουλος Μίσαλ: Χρίστος Στυλιανού Πράσινο κοριτσάκι: Ευαγγελίνα Καρυοφίλλη