in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
Επιλεγμένες κριτικές για ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ του Αλεξάντερ Γκέλμαν. Σήμερα η πρεμιέρα! (5/5/2016)
Έγραψαν για
το παγκάκι
(Αποσπάσματα από κριτικές για την παράσταση)
«Το παγκάκι». Ακριβώς το παγκάκι που με πλήγωσε στην Νέα Υόρκη, τώρα με πληγώνει ως κοινωνικό σύμβολο στο λυκόφως της Σοβιετικής Ένωσης. Δύο παρίες του συστήματος, δυο γρανάζια ενός κόσμου που υποσχέθηκε να αλλάξει και έπεσε στον λάκκο που του άνοιξε ο αντίπαλος, προσπαθούν να κρεμαστούν ο ένας στο ψέμα του άλλου, να ζητιανέψουν στοργή, να αναζητήσουν στέγη, ψωμί και ασφάλεια, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα φτηνό και χυδαίο την ερωτική προσφορά. Η μοναξιά του ανθρώπου μέσα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο, που κάποτε ονειρεύτηκε να γίνει καρποφόρα επικράτεια και λίκνο πολιτισμού.
Τα Κίτρινα Ποδήλατα έχουν γράψει έξοχη μουσική και δύο θαυμάσιοι ηθοποιοί υπηρετούν το αιχμηρό, σπαραξικάρδιο, ιλαροτραγικό κείμενο.
Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης παίζει τον κάλπη ψαρά που δολώνει για να αλιεύσει λίγη ανθρώπινη ζεστασιά με μια δαιμόνια κλοουνερί που παραπέμπει σε μπεκετικά πρότυπα. Σπουδή! Η Έλενα Μαρσίδου ενσαρκώνει ένα ερωτικό ερείπιο, ένα υπαρξιακό κενό που ακροβατεί στο χάος του συναισθήματος χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Σπάνιας ευαισθησίας υπόκριση. (Η κριτική της Δευτέρας στα
ΝΕΑ
, του Κώστα Γεωργουσόπουλου)
[…] Ο Γρηγόρης Καραντινάκης που μετέφρασε και σκηνοθέτησε [Το παγκάκι] και το ρώσικο θέατρο ξέρει και ήξερε τι κάνει και, καθώς προκύπτει, πολύ και πολύ σκληρά δούλεψε με τους δυο ηθοποιούς του. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει: Είναι κι οι δυο τους όχι απλώς πειστικότατοι. Είναι εξαιρετικοί.
Ποτέ δεν είδα τον Αλέξανδρο Καλπακίδη ΤΟΣΟ καλό. Αλλά εκείνη που ήταν για μένα η μεγάλη έκπληξη ήταν η Έλενα Μαρσίδου. Την έχω, προφανώς, ξαναδεί αλλά δεν τη θυμόμουν, ίσως γιατί ποτέ δεν την είχα δει σε ρόλο καίριο. Σα να ’πεσε εξ ουρανού! Είχα καιρό να δω τόση σκηνική ωριμότητα -ηθοποιός γειωμένη, στερεή, με αίσθηση του λόγου. Σας συστήνω να πάτε και μόνο για ν’ απολαύσετε αυτούς τους δυο ηθοποιούς. (Γιώργος Σαρηγιάννης,
Το Τέταρτο Κουδούνι
)
«Παγκάκι» στο Vault μαρτυράει τα πιο αληθινά μας ψέματα!
[ …] Ξαποσταίνουμε στο «Παγκάκι» του Αλεξάντερ Γκέλμαν, στεκόμαστε και αναρωτιόμαστε πότε η ανασφάλεια προσποιείται τον έρωτα, πότε τα ψέματα δηλητηριάζουν την πιο πικρή αλήθεια.
Σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του Γρηγόρη Καραντινάκη, ο Αλέξανδρος Καλπακίδης και η Έλενα Μαρσίδου δίνουν τυχαίο ραντεβού με τη μοίρα, πλέκουν τους πόνους και τα τσακισμένα τους όνειρα σ’ ένα πάρκο, δίνουν φιλιά μιας μάταιης ελπίδας, σ’ ένα παγκάκι.
Να πάτε να δείτε «Το Παγκάκι», να πάτε να πάρετε τα κλειδιά από εκείνη τη γυναίκα με το μπεζ φόρεμα. Τα κλειδιά της σιγουριάς ότι ένα σπίτι σας περιμένει πάντα, ότι μια πόρτα θα ξεκλειδώνει πάντα για εσάς. Και όταν τα πράγματα πάνε καλύτερα και όταν η αλήθεια πονάει λιγότερο τη ζωή σας, πετάξτε τα μακριά ή αλλάξτε κλειδαριά να μην την ανοίγουν πια ψεύτικα κλειδιά. (Χρύσα Λύκου,
Music Corner.gr
)
[…] Είδα άλλο ένα μικρό θεατρικό διαμαντάκι. […]. Ένα κείμενο διαχρονικό και αιχμηρό, μία σκηνοθεσία χωρίς ακρότητες, απόλυτα προσαρμοσμένη στη διατήρηση του ρυθμού και εστιάζοντας στα πάθη και τα παθήματα των ηρώων και δύο ηθοποιοί που κέντησαν με τις εξαιρετικές τους ερμηνείες στη σκηνή του Vault, συνθέτουν ένα θεατρικό εγχείρημα που αξίζει ανεπιφύλακτα να δείτε. (Γ. Χριστοπούλου,
OnlyTheater
)
Δυο ταλέντα παρουσιάζουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στον πολυχώρο Vault το «Παγκάκι», υπό τους ήχους των Κίτρινων Ποδηλάτων.
[…] Δεν γνωρίζω τί μηνύματα έπαιρνε από το έργο το Ρώσικο κοινό εκείνη την εποχή ή τι ήθελε να περάσει ο συγγραφέας, αλλά αυτό δεν αναιρεί την αξία του έργου και την υποκριτική του δυσκολία. Ένα δύσκολο στοίχημα για τους ηθοποιούς που το αναλαμβάνουν…
Το στοίχημα όμως κερδήθηκε και η παράσταση που σε κρατάει από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Ένα έργο με συνεχείς ανατροπές και χωρίς ευκολίες. Οι ηθοποιοί έχουν μόνο ένα παγκάκι και το κείμενο, το οποίο συνεχώς μεταβάλλεται και φέρνει τα πάνω κάτω στους χαρακτήρες. […]. Δυο ηθοποιοί απόλυτα μέσα στους ρόλους τους, δυο χαρακτήρες ανθρώπων μακριά από την δική μας, ιδίως, καθημερινότητα που όμως, παρουσιάζονται ολοζώντανοι μπροστά μας! […] Ένα ρεσιτάλ υποκριτικής από δυο ηθοποιούς που δεν πρέπει να χάσετε… (Ηρώ Μητρούτσικου,
Ναυτεμπορική
)
Τι αγάπες, τι έρωτες, τι πίστη, πόσα ψέματα και πόσες αλήθειες στο παγκάκι της τυχαιότητας! […]
Το παγκάκι: ένα τέλειο – σύγχρονο – αληθινό και τρομακτικό ψυχογράφημα, ένας σουρεαλιστικός αντικατοπτρισμός των σχέσεων των ανθρώπων που αδυνατούμε να δούμε τους εαυτούς μας μέσα του. Αναρωτήθηκε κανείς άραγε πως θα αντιδρούσε σε μια τυχαία συνάντηση σ’ ένα οικείο-αδιάφορο παγκάκι; Σε μια απρόσμενη, τυχαία συνάντηση από το παρελθόν;
Εδώ σε αυτήν την ευρηματική παράσταση δίνεται η ευκαιρία να αναλύσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς πριν ανακαλύψουμε όλως τυχαία μια ημέρα πως δεν διαφέρουμε και τόσο από τους ρόλους που τόσο άψογα ξετυλίγουν τον μίτο της αμφιβολίας τους, του ψέματος και της ανάγκης τους να υπάρξει μια καινούρια αρχή, ωριμότερη της προηγούμενης ακόμη κι αν στην δεύτερη ευκαιρία – προσπάθειά τους πέσουν πάλι στα ίδια λάθη, στα ίδια μεγάλα ψέματα, στις ίδιες μικρές αλλά ανθρώπινες, δυνατές αλήθειες. […]
Εύγε σε όλους τους συντελεστές της παράστασης…!
[Νίκος Θ. Παναγιωτάρας (Δημοσιογράφος στην
ΕΡΤ
, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Κριτικός Θεάτρου– Λογοτέχνης)]
Ο χώρος μικρός, το σκηνικό λιτό, σχεδόν άδειο, ο φωτισμός να τονίζει το ημίφως και στη μέση του χώρου ένα παγκάκι. Τα ελάχιστα τετραγωνικά είναι γεμάτα από το πιο ρευστό και ταυτόχρονα συμπαγές υλικό: Την αγάπη. Οι πρωταγωνιστές του έργου, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Έλενα Μαρσίδου, κατάφεραν να εμφανίσουν το πιο δυνατό συναίσθημα και δικαίως να χειροκροτηθούν.
[…] Δυο άνθρωποι θα κάτσουν και θα εξωτερικεύσουν τις ζωές τους. Αυτές που κατοικούν μέσα μας και περιμένουν τον άλλο για να συναντηθούν.
Αυτή τη συνάντηση και τις σπίθες αυτής βλέπει ο θεατής. Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης υποδύεται έναν επιφανειακό ήρωα που όμως δια του κυνισμού προσπαθεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Εξαπατά για να μπορέσει να καταπολεμήσει την αδυναμία του να καταλάβει την γλώσσα της αγάπης. Από την άλλη, η Έλενα Μαρσίδου, σαν ηρωίδα του Τένεσσι Γουίλιαμς, διαχειρίζεται το εύθραυστο του χαρακτήρα της. Πασχίζει να σώσει τον εαυτό της από τη μίζερη ζωή της. Έτοιμη να «σπάσει» και εκεί που φαίνεται ότι θα χαθεί, η γενναιοδωρία της τη ρίχνει στην αγκαλιά της αγάπης.
Οι δύο ηθοποιοί με απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών μέσων και τιθάσευση του συναισθήματος, δίχως υπερβολή ζωντανεύουν το κείμενο του Γκέλμαν. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Γρηγόρη Καραντινάκη εύστοχη, ενώ η μετάφρασή του αποδίδει πιστά τον πνεύμα του κειμένου. Το σκηνικά και τα κοστούμια του Βασίλη Μπαρμπαρίγου συνάδουν απόλυτα με το μεγαλείο της απλότητας της αγάπης. Η μουσική ανήκει στα Κίτρινα Ποδήλατα και είναι όπως πρέπει. Διακριτική. Η κινησιολογική επιμέλεια της Ζωής Κολλάτου βοηθά στην απόσταση που φέρνει τόσο κοντά τους ηθοποιούς. (Αλέξανδρος Στεργιόπουλος για:
www.toperiodiko.gr
)
Η συνάντηση δύο ανθρώπων σε ένα πάρκο, σε ένα παγκάκι, γίνεται αφορμή για να ξεδιπλωθούν εσωτερικά πάθη, τραύματα, ιστορίες από το παρελθόν. Να ειπωθούν ψέματα και λόγια μοναχικών καρδιών. Δεν είναι τόσο τα ονόματα ή τα πρόσωπα που έχουν σημασία, όσο τα συναισθήματα που δίνουν μία ιδιαίτερη διάσταση στο συγκεκριμένο κείμενο που ομολογουμένως είναι πολύ δυνατό. Η ανθρώπινη μοναξιά, τα όνειρα που ματαιώθηκαν, η αναζήτηση της αγάπης, το αύριο και το χθες που ενώνονται πάνω σε ένα παγκάκι, σε δύο ανθρώπους που η μοίρα τους ένωσε για στιγμές... Πρόκειται για ένα δεμένο κείμενο που διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή σε εγρήγορση από την αρχή του μέχρι το τέλος του.
Η σκηνοθεσία του Γρηγόρη Καραντινάκη στιβαρή. Με εντάσεις ακριβώς στα σημεία που απαιτείται από το κείμενο, ρυθμό και κίνηση των ηθοποιών σε όλη την σκηνή απόλυτα συμμετρικά και εναρμονισμένα.
Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης κάνει μία απόλυτα τεχνική και εσωτερική ερμηνεία δίνοντας ένα πραγματικό ρεσιτάλ υποκριτικής. Η Έλενα Μαρσίδου πραγματικά μεταμορφώνεται ανάλογα με την σκηνή και την ψυχολογία που επικρατεί, αλλάζει κυριολεκτικά το πρόσωπό της, κερδίζοντας τον θεατή. Η χημεία των δύο συμπρωταγωνιστών άψογη και οι ερμηνείες τους, ειδικά στις σκηνές που η ένταση είναι μεγάλη και απαιτείται συντονισμός, πραγματικά υπέροχες.
Τα κουστούμια των πρωταγωνιστών εναρμονισμένα με αυτό απαιτεί το έργο, σε μεταφέρουν νοερά στη Ρωσία, μιας και υπάρχουν έντονες αναφορές σε ρωσικά μοτίβα και αισθητική.
Πρόκειται για μία παράσταση εξαιρετική από κάθε άποψη και σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα. (Βίκυ Διαμάντη,
theatrikaprogrammata.gr
)
[…] Οι πρωταγωνιστέςΑλέξανδρος Καλπακίδης και Έλενα Μαρσίδου παίζουν εκεί μπροστά σου, αισθάνεσαι ότι μπορείς να τους αγγίξεις…
Στην αρχή νιώθεις αμηχανία. Κοιτάς τον κόσμο γύρω σου πριν ξεκινήσει η παράσταση και φοβάσαι να μιλήσεις δυνατά. Το ίδιο κι όταν βγαίνουν οι ηθοποιοί. Σα να μην ξέρεις πώς να χειροκροτήσεις… Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσουν να παίζουν. Τότε αφήνεσαι. Αυτόματα δεν κοιτάς τους άλλους γύρω σου. Το βλέμμα σου μένει προσηλωμένο στο παγκάκι και ό,τι συμβαίνει γύρω του.
[…] Το συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα. Ποιος δε θέλει να δει λίγο διαφορετικά τη ζωή του; (Βαλιάνα Κοσμά,
The K-magazine
)
Επιστροφή