Μια ερωτική ιστορία με όλα τα χαρακτηριστικά του παραμυθιού: Η όμορφη πριγκίπισσα ο γενναίος νέος που την αγαπά, ο κακός βασιλιάς, η πιστή νένα, που απελπισμένα προσπαθεί - ματαίως - να συγκρατήσει τα πάθη. Όλα αυτά τα πρόσωπα ζωντανεύουν στη σκηνή για να αφηγηθούν την ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρεστούσας μέσα από τον δεκαπεντασύλλαβο του Κορνάρου, τον στίχο, που όπως λέει ο Σεφέρης «είναι ο στίχος που πλησίασε πιο κοντά από κάθε άλλο ρυθμό το βαθύτερο κυμάτισμα της λαλιάς μας».
Παρακολουθούμε τα πάθη και τα βάσανα των ερωτευμένων μέχρι "να' ρθει ο Ερωτόκριτος να λευτερώσει από τη φυλακή την Αρετούσα και να λάμψει ο κόσμος ως τις αγκάλες του ουρανού".
Σημείωμα σκηνοθέτη
Πώς να αφηγηθείς τον Ερωτόκριτο. Ένα ποίημα 10.000 στίχων. Τι να αφαιρέσεις και πώς.
Σκεφτήκαμε ν’ αφήσουμε στην άκρη το επικό μέρος, τις μάχες και τις μονομαχίες και να αφηγηθούμε την ερωτική ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας.
Προσπαθήσαμε να φανταστούμε το ταξίδι του Ερωτόκριτου. Τους πρόσφυγες που, όταν έπεσε ο Χάνδακας, ταξίδεψαν προς την άλλη Ελλάδα και κάποιοι έφτασαν στα Επτάνησα. Εκεί ο 15σύλλαβος του Κορνάρου περίμενε να συναντήσει τον Σολωμό.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν κουβαλούσαν μόνο τους εαυτούς τους και τις ανάγκες τους. Είχαν μαζί τους κι έναν πολιτισμό που τον μετέφεραν κι αυτόν. Ήταν φορείς μιας γλώσσας και μιας παράδοσης που ταξίδεψε μαζί τους. Είπαμε πως έτσι συμβαίνει με τους πρόσφυγες, τότε και σήμερα. Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν όχι για να δουν καινούργιους τόπους αλλά « με το σκοτεινό τρένο της φυγής» είναι, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα και φορείς μιας παράδοσης, ενός πολιτισμού , που μπορεί να μπολιάσει ευεργετικά τις νέες τους πατρίδες.
Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 20/9/2017