Κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους στη Θεσσαλονίκη, δέκα ηθοποιοί από διαφορετικές χώρες εργάστηκαν πάνω σε θεατρικά κείμενα τεσσάρων συγγραφέων, που είχαν ως κοινό τόπο συνάντησης το λιμάνι (Harbour 40).
Στην ανοιχτή πρόβα/ παρουσίαση ξετυλίχθηκαν τέσσερις ιστορίες με κοινή θεματική το λιμάνι, που αποτελεί τόπο συνάντησης, αποχωρισμών, ελπίδας, αναμονής, πέρασμα, άνοιγμα αλλά και καθήλωση ή εμπόδιο. Οι θεατές είχαν την ευκαιρία να δουν:
- Ένα παραμύθι. Μια εθνική και ταυτόχρονα προσωπική αφήγηση για το ξεπέρασμα των συνόρων (Κείμενο: Στέφαν Ιβάνωφ)
- Τις γυναίκες των λιμανιών. Πορνεία και μετανάστευση. Ελπίδες για ένα μέλλον και αναμονή γι’ αυτόν που θα έρθει. Θα έρθει; (Κείμενο: Αγγελική Δαρλάση)
- Έναν άνδρα από την Τυνησία που επιχειρεί να διευθετήσει τα κληρονομικά του μετανάστη θείου του κι έρχεται αντιμέτωπος με τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία αλλά και μια επιλογή ζωής: να μεταναστεύσει; Άραγε ο θείος του έζησε στην Ευρώπη μια καλύτερη ζωή; (Κείμενο: Ρομπέρτο Σκαπέρτι)
- Και τέλος, τον κωμικοτραγικό διάλογο μιας νεαρής κοπέλας με τις αρχές του λιμανιού. Εκείνη αναζητά τον πατέρα της, που χάθηκε στη μέση του ωκεανού. (Κείμενο: Αμίρ Ζουάμπι)
Κι όλα αυτά, ιδωμένα στον καθρέπτη του θεάτρου.
Σαν θέατρο μέσα στο θέατρο.