Επιλεγμένες κριτικές για την παράσταση « Σωτηρία με λένε», που συγκίνησε ηθοποιούς και κριτικούς.
« Μια σμιλεμένη παράσταση και μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία».
(Σάββας Πατσαλίδης, « Ερμηνεία-κέντημα», Παράλλαξη, 29 Ιανουαρίου 2016).
« Αυτό που συντελείται στη σκηνή του θεάτρου στα 80 λεπτά που διαρκεί η παράσταση είναι μέθεξη, δηλαδή ψυχική συνάντηση, επαφή, επικοινωνία . Είναι ένα ταξίδι-δώρο στα χρόνια του ρεμπέτικου, του Τσιτσάνη, στην Ελλάδα της προσφυγιάς, της Κατοχής, του περιθωρίου, της φτωχολογιάς, της ανέχειας, των υπογείων, των φυλακών, των απαγορεύσεων, των απαρηγόρητων γενεών αλλά και της χαραυγής του εκσυγχρονισμού, μέσα από τα παραληρήματα της εμβληματικής τραγουδίστριας - σύμβολο ανεξαρτησίας και γυναίκας αχαλίνωτων παθών. Της Σωτηρίας Μπέλου. […] Η Έφη Σταμούλη μεγαλουργεί. Καθηλώνει. Συγκινεί βαθιά και διδάσκει ποιότητα, ήθος, τέχνη. […] Μη χάσετε αυτήν την παράσταση. Σπεύσατε όσο είναι καιρός. Είναι σπάνια ευκαιρία εκτόνωσης. Βγήκα από την αίθουσα έμπλεος συναισθημάτων. Μεγάλο κέρδος».
(Παύλος Λεμοντζής. « Είδα και ευφράνθηκε η ψυχή μου τη “Σωτηρία” - Έφη Σταμούλη στο Μικρό της Μονής Λαζαριστών», Κ-τύπος, 11 Ιανουαρίου 2016)
« Μια αληθινά σπουδαία ηθοποιός, ανάμεσα στις κορυφαίες της γενιάς της. Την βλέπουμε εδώ στον σημαντικότερο ίσως ρόλο τής μέχρι τώρα καριέρας της! Αν αυτό το συγκρίνει κανείς με το ποιες άλλες έπαιξαν τον ίδιο ρόλο, αλλά και με τους ίδιους τους μεγάλους ρόλους της Σταμούλη, καταλαβαίνει τη βαρύτητα της κρίσης. […] Είναι αληθινά ένας «μύθος» που αποκτά για λίγο εμπρός μας σάρκα και οστά και έπειτα επιστρέφει πίσω, ακέραιος και λαμπρός, στον χώρο του αοράτου».
(Γρηγόρης Ιωαννίδης, « Σωτηρία... από την Έφη Σταμούλη», Εφημερίδα των Συντακτών, 4 Ιανουαρίου 2016).
« Η σκηνοθέτις, Χριστίνα Χατζηβασιλείου, δείχνει για ακόμη μια φορά το ταλέντο της. […] Στην περίπτωση του «Σωτηρία με Λένε», η σκηνοθεσία έδωσε τη δυναμική που χρειαζόταν ώστε η παράσταση να απογειωθεί. […] Να πάτε. Με αεροπλάνα και βαπόρια. Να πάτε».
(Νίκη Ζερβού, « Μια σωτηρία της ψυχής και της τέχνης», http://www.rejected.gr/).
« Είμαστε τυχεροί που έχουμε σε αυτή την πόλη την Έφη Σταμούλη. Είμαστε τυχεροί που δεν την κέρδισε η Αθήνα όπως δεκάδες άλλες περιπτώσεις ταλαντούχων ηθοποιών. Που έμεινε εδώ και απέδειξε πως για να λάμψεις δεν χρειάζεσαι τους προβολείς των μεγάλων σκηνών. Σε μια πόλη που τσιγκουνεύεται τα καλά λόγια κάποιοι άνθρωποι δεν τσιγκουνεύονται το αντίδωρο του ταλέντου. Κατεβείτε τα σκαλιά της Μονής Λαζαριστών και θα με θυμηθείτε».
(Γιώργος Τούλας, « Μια βαθιά υπόκλιση για την Έφη», Παράλλαξη, 21 Δεκεμβρίου 2015)
«Τέλειωσε η παράσταση και ήθελα και άλλο. Όταν ο θεατής φεύγει με μια τέτοια αίσθηση από μια θεατρική παράσταση σημαίνει, ότι αυτή δεν χρειάζεται επιπλέον τεκμήρια επιτυχίας».
|