Ο Σταύρος Τσιώλης (γενν. στην Τρίπολη στις 6 Οκτωβρίου 1937) είναι σκηνοθέτης του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και από το 1958 δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 54 ταινίες, πολλές από τις οποίες της Φίνος Φιλμ. Η πρώτη δική του ταινία «Ο μικρός Δραπέτης», σε παραγωγή Φίνος Φίλμ, εμφανίστηκε το 1968 και το 1970 έκανε διεθνή επιτυχία με την ταινία «Κατάχρησις Εξουσίας». Κατόπιν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο για μια δεκαπενταετία και επανήλθε το 1985 με ταινίες που έκαναν ιδιαίτερη επιτυχία.
 

Οι ταινίες του έχουν ένα ιδιαίτερα προσωπικό στυλ καθώς βασίζονται στο λεπτό χιούμορ, τους αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους και τη χρήση, πολλές φορές, ερασιτεχνών ηθοποιών. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα σενάριά του αποτελεί η περιπλάνηση,  στον τόπο καταγωγής του, την Αρκαδία. Σε πολλές ταινίες του χρησιμοποίησε σαν πρωταγωνιστές ερασιτέχνες ηθοποιούς, όπως τον ποιητή Τάσο Δενέγρη ή τον Αργύρη Μπακιρτζή και τους καθιέρωσε σαν εμβληματικές φιγούρες λαϊκών ηρώων της καθημερινότητας.