Σάββατο 17 Οκτωβτίου, συνέντευξη στο Radio North 98
Νίκος Κολοβός:
«Ο κόσμος θέλει να διασκεδάσει την ατυχία του».
Στο RADIO NORTH 98 και τη δημοσιογράφο Έφη Τζαμπάζη μίλησε σήμερα το απόγευμα ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Νίκος Κολοβός.
«Η προσπάθεια επί τω έργω μας δίνει χαρά και μας κρατά σε επιφυλακή» είπε ξεκινώντας τη ραδιοφωνική συνέντευξη ο κ. Κολοβός, που άνοιξε τα χαρτιά του για τις επικείμενες πρεμιέρες αρχής γενομένης απ’ τη «Βαβυλωνία» που έρχεται στις 23 Οκτωβρίου, στη Μονή Λαζαριστών, ως εναρκτήρια πρόταση για τους εορτασμούς των 200ων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
«Είναι ένα εμβληματικό έργο της νεότερης Ελλάδος. Αφορά περισσότερο στο πως θα αποδείξουν οι Έλληνες της εποχής εκείνης, ότι, παρόλες τις ντοπιολαλιές, οι οποίες υπήρξανε παντού και πάντα τελείως διαφορετικές και πολλές έγιναν αντικείμενο ασυνεννοησίας, κατόρθωσαν παρ’ όλ’ αυτά να αποδείξουν ότι ναι, ανήκουν σε μία φυλή, σε μια συνέχεια της Ελληνικής φυλής, κι αυτό είναι και το έργο του Δ. Βυζαντίου. Μιλάμε λοιπόν για το 1821, για τις γιορτές των 200 ετών οι οποίες έρχονται και τι εμβληματικότερο απ’ τη Βαβυλωνία για να μπορέσει κανείς να ξεκινήσει αυτούς τους εορτασμούς; Πρόκειται για μια τεράστια κωμωδία, σας επαναλαμβάνω εμβληματικού χαρακτήρα. Το ταλέντο των προγόνων μας μακάρι να το έχουμε κληρονομήσει κι εμείς. Φυσικά, πρόκειται για μουσικο-χορευτικό έργο με ό,τι μπορεί να συνιστά ένα θέαμα πλάι στους εορτασμούς. Ένα έργο που ικανοποιεί τον θεατή, με τραγούδια, χορούς, και το σπουδαίο χιούμορ του συγγραφέα Δ. Βυζάντιου.
-ΣΗΜΕΡΑ, ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ, ΒΛΕΠΕΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;
Βλέπετε, ότι παρ’όλο που οι ντοπιολαλιές έχουν σχεδόν τελειώσει, υπάρχει ακόμη αυτή η εν δυνάμει ασυνεννοησία. Ωστόσο η βάση του χιούμορ στην «Βαβυλωνία», έγκειται στο ότι όλοι είναι Έλληνες, αποδεικνύεται μέσα στο έργο, ότι κρατάν απ’ την ίδια φυλή και πως το μόνο που τους λείπει είναι η ομοιότητα των λέξεων Οι παρεξηγήσεις οφείλονται ακριβώς σε αυτή τη διαφορά. Η φάρσα που εξελίσσεται σε αυτή ακριβώς τη διαφορά και βέβαια το ασίγαστο χιούμορ πηγάζει απ’ αυτή τη διαφορά των λέξεων. Στον παρονομαστή παραμένουν όλοι Έλληνες κι αυτό αποδεικνύεται από σκηνής από εμάς.
Ακολουθούν «Η Δολοφονία του Μαρά» με το Κοαραή Δαμάτη να επιστρέφει 31 χρόνια μετά και τη «Δεύτερη έκπληξη του έρωτα» του Μαριβώ με Βασίλη Παπαβασιλείου να σκηνοθετεί.
Πρώτα ανεβαίνει ο Μαριβώ σε μετάφραση και σκηνοθεσία ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ στο ΒΑΣΙΛΙΚΟ και μέσα Νοέμβρη η «Δολοφονία του Μαρά». Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά διότι πρόκειται για υπερπαραγωγές ουσιαστικά. Και όλες οι δομές μας και κυρίως το τεχνικό τμήμα αλλά και οι υπόλοιπες βρίσκονται υπ’ ατμών. Νομίζω επιτυχώς μέχρι σήμερα κατάφεραν να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο… ελπίζουμε και τώρα!
-Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ;
Ο κόσμος οπωσδήποτε θέλει να διασκεδάσει την ατυχία του. Η ατυχία του είναι ότι όλοι μας βρισκόμαστε υπό περιορισμό απέναντι στους εαυτούς μας και στους δικούς μας ανθρώπους. Θέλω να πω όμως ότι ιδιαίτερα στο θέατρο, μιας κι έχει αποδειχθεί αυτό το καλοκαίρι, σε μια κατάμεστη Επίδαυρο, είναι τόσο γεωμετρημένα, τόσο χαρτογραφημένα τα μέτρα προστασίας ώστε έχει αποδειχθεί -δεν έχω ακούσει από πουθενά να έχει εμφανιστεί δείγμα κορονοιού, ψήγμα κορονοιού σε θέατρο- Λαμβάνουμε συνεχώς και όλα τα μέτρα, ψεκάζουμε σε κάθε παράσταση στο θέατρο, ψεκάζουμε στα γραφεία, διατηρούμε αποστάσεις, φοράμε τις μάσκες μας... Νομίζω ότι είναι ο ιδανικός τόπος ούτως ειπείν να συγκινηθεί ή να διασκεδάσει ο θεατής, προφυλαγμένος απόλυτα απ’ αυτή την πανδημία που μας ταλανίζει εδώ και τόσους μήνες..
-ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΘΒΕ ΦΕΤΟΣ;
Η παιδική παράσταση είναι ένα στοίχημα, το οποίο θέλουμε κι αυτό να κερδίσουμε επιτυχώς και βασίζεται ουσιαστικά στη δυνατότητα των μαθητών να παρακολουθήσουν μαζικά θέατρο φέτος. Βεβαίως μια υπερπαραγωγή της τάξεως της κλασσικής περίπτωσης που ανεβάζει το ΚΘΒΕ. Αυτό ακριβώς δεν μπορεί να στηριχθεί στην αβεβαιότητα ότι θα μπορέσουν οι μαθητές αφού λάβουν το πράσινο φως απ’ το Υπουργείο Παιδείας και από τους δασκάλους που θ’ αναλάβουν την ευθύνη να φέρουν τα παιδιά μαζικά στο θέατρο. Φυσικά, η παιδική σκηνή, μας απασχολεί πάρα πολύ. Προς το παρόν νομίζω ότι θα αργήσει λιγάκι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Ευχή όλων μας είναι να καταφέρουμε να φέρουμε εις πέρας αυτή τη διαδικασία που στο κάτω - κάτω πάντα το Κρατικό Θέατρο το απασχολεί και είναι η βασική αιμοδοσία προς τα νιάτα.
-ΕΣΕΙΣ ΑΝΑΛΑΒΑΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΕΤΟΣ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ; ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠ’ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΓΙΑ 3,5 ΜΗΝΕΣ ΚΙ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΒΕΣ ΜΕ ΜΑΣΚΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ.
Όχι, ασφαλώς και δεν μας περνούσε απ’ τον νου, και σε ποιο θα περνούσε, σ’ αυτή την περίπτωση και το πιστεύω ακράδαντα είναι που λέμε ότι «οι φουρτούνες είναι για τους καλούς καπεταναίους». Δίχως αυτό να σημαίνει ότι ευλογούμε τα γένια μας ή αυτοχαρακτηριζόμαστε καλοί καπεταναίοι, κάνουμε το κατά δύναμη. Πάντως, νομίζω ότι σε κάθε εποχή και ιδιαίτερα σ’ αυτή των προκλήσεων, όταν κατορθώνει κανείς να συγκεντρώνεται και να συγκεντρώνει όλες τις καλλιτεχνικές δυνάμεις που αρμόζουν γύρω του και να φτιάχνει ένα αποτέλεσμα, τότε έχει ένα επιπλέον κίνητρο ειδικά σήμερα που ο κόσμος έχει ανάγκη τη συντροφικότητα, τη συγκίνηση, το θέαμα, οτιδήποτε μπορεί να τον συντροφεύσει σε στιγμές απομόνωσής…Σ’’ αυτή την περίπτωση υπάρχει πολύς - πολύς χώρος να αυτοσχεδιάζουμε και μάλιστα καλλιτεχνικά.
-ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ… ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΑΝΑΛΑΒΑΤΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΚΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ;
Αυτό είναι προφανές, διότι είναι αδύνατον να μην ανατρέψει σχέδια τα οποία στο κάτω κάτω όλοι μας ως οφείλαμε τα είχαμε καταστρώσει. Με μία τέτοια ανατροπή και μάλιστα τελείως αναπάντεχη και πρωτόγνωρη (δεν γνωρίζει κανείς και τι σημαίνει αυτό το πράγμα) νομίζω ότι ο αυτοσχεδιασμός και μάλιστα με τη βοήθεια πάντα του Υπουργείου -αυτό θέλω να το τονίσω - , διότι στάθηκε αρωγός σε κάθε μας προσπάθεια, καταφέραμε φέτος το καλοκαίρι να βγάλουμε 8 και το τονίζω 8 πρεμιέρες παραστάσεων, πράγμα που δεν έχει ξανασυμβεί το καλοκαίρι, πράγμα που μας έδωσε θάρρος, και προχωρούμε τώρα στο ανέβασμα των τριών πρώτων έργων στις μεγάλες σκηνές. Ακολουθούν 15 έργα, ιδίοις δυνάμεις, στις μικρές μας σκηνές, σε εναλλασσόμενο δραματολόγιο, κι έπονται ακόμη τρία μεγάλα έργα για τις μεγάλες μας σκηνές για το δεύτερο εξάμηνο. Θεού θέλοντος και κορονοιού επιτρέποντος φαντάζομαι ότι θα καταφέρουμε, τουλάχιστον να τηρήσουμε το πρόγραμμα δράσης που στο κάτω κάτω όλοι θέλουμε να πάει μπροστά… Πιθανόν να επαναφέρουμε και τις διπλές παραστάσεις… Γιατί όχι? Διότι ναι μεν μας επιτρέπεται προς το παρόν το 50% αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τι θα γίνει.. είναι πάντα αστάθμητος παράγοντας ο άγνωστος Χ.
-ΒΗΜΑ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ…
Η ιδιότητα του κρατικού λειτουργού, επιβάλλει αυτό ακριβώς που λέτε και νομίζω ότι είμαστε κρατικοί λειτουργοί. Δεν λειτουργούμε ως managers ασφαλώς, αλλά εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αναδείξουμε τον πλούτο, τον εθνικό μας πλούτο, που ήδη υπάρχει και να εφεύρουμε καινούριο. Να πολλαπλασιάσουμε, να γεννήσουμε νέους καλλιτέχνες, να δώσουμε γιατί όχι και στην πόλη και στο θέατρο και στη χώρα μια προίκα που να αξίζει να αιμοδοτηθεί κιόλας. Σ’ αυτό το στοίχημα, ναι, αγωνιζόμαστε με πολύ μεγάλο θάρρος, γιατί πρέπει κανείς να στοιχηματίζει, πρέπει πολλές φορές να στρίβει το νόμισμα αλλά πρέπει να καταφέρνει και να κατορθώνει πράγματα που να αφορούν στη νέα γενιά, στην παιδεία μας, στη θεατρική μας εξέλιξη… Δόξα τω Θεώ, στη Δραματική Σχολή πάμε πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Είμαστε υπερήφανοι, έχουμε βγάλει καλούς ηθοποιούς, μεγάλα ταλέντα, που ευελπιστούμε ότι θα μας επισκεφθούν στο προσεχές μέλλον, δεδομένων και των εορτασμών για τα 60 χρόνια λειτουργίας του ΚΘΒΕ το οποίο ακολουθεί.
-ΠΟΙΟ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΠΟΥ Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ;
Η δυνατότητα να προικίσουμε την πόλη, το θέατρο και τη χώρα, στο μεγαλείο που πάντα υπήρχε, αλλά και να το εμπλουτίσουμε με νέο αίμα, με ανθρώπους που θέλουν να υπάρξουν μέσα σ’ αυτό το χώρο και μάλιστα τώρα με τα ανείπωτα προσόντα που διαθέτουν, γιατί είναι ανυπολόγιστα τα προσόντα της νέας γενιάς… Δια της παιδείας προσπαθούμε να καταφέρουμε ορισμένα πράγματα.. Ήδη δημιουργούμε και τη Μικρή Ακαδημία Θεάτρου, με στόχο τη μετεκπαίδευση των ηθοποιών, και η οποία νομίζω ότι θα προικίσει τη χώρα την πόλη το θέατρο μας με νέα στελέχη. Πρέπει να δίνουμε σημασία σ’ αυτή τη διάσταση της ανανέωσης και αναγέννησης Αυτό το στίγμα κι αυτό το στοίχημα δεν είναι μικρό. Νομίζω ότι πρέπει να τα καταφέρουμε και να τα καταφέρνουμε πάντα διότι τα πάντα τα φτιάχνουν άνθρωποι. Να μπορέσουμε λοιπόν, να συγκεντρωθούμε, να επικεντρωθούμε στο στόχο. Υπάρχουν τα στελέχη να βοηθήσουν σ’ αυτό. Οι μεγάλοι δάσκαλοι δηλαδή διότι εδώ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αν θέλουμε να έχουμε παιδεία πρέπει να εκπαιδεύουμε και τους εκπαιδευτές…
-ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ
Είναι το ζητούμενό μας. Ό,τι είχε να κάνει η προηγούμενη γενιά, το κατέθεσε. Τώρα δεν απομένει παρά να το ολοκληρώσει, και φυσικά, μέρος αυτής της ολοκλήρωσης, είναι και η συνέχεια της αλυσίδας. Δεν είναι δυνατόν να κοπεί η αλυσίδα, ιδίως σε θέατρα κρατικά, κλασσικού περιεχομένου, αρχαίου δράματος κ.ο.κ.
-ΑΡΑ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ;
Η καινοτομία αφορά σε όλους. Ωστόσο ναι. Από που περιμένουμε περισσότερο την καινοτομία; Από εκεί. Από τη νεολαία. Μας ενδιαφέρουν και οι κλασσικές σπουδές διότι η χώρα καθώς συνδέει πολιτισμό και τουρισμό, δεκαετίες τώρα με ιδιαίτερη έμφαση, οφείλει, τουλάχιστον στην περίπτωση του αρχαίου δράματος, να ενσκήψει με ιδιαίτερη φροντίδα. Ναι μεν να καινοτομεί στις ερμηνείες, αλλά να μην ξεχνά ότι και την προίκα τεράστιων κλασσικών που δώσαν τα φώτα τους σε όλο τον κόσμο. Έτσι, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους τιμούμε ακριβώς έτσι όπως επιβάλλει η δική τους γνώση και ακεραιότητα, το τεράστιο ύψος με το οποίο δίδαξαν τους υπόλοιπους λαούς. Επομένως, η κλασσική παιδεία, όχι μόνο μας ενδιαφέρει αλλά επιβάλλεται να συνεχίσει να αποτελεί πρώτιστο μέλημά μας.
-ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ… ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙΤΕ;
Να σας πω δε το σκέφτομαι. Εκείνο που συμβαίνει με τους ηθοποιούς κι αυτό θέλω να το καταθέσω, είναι ότι όταν αναλαμβάνουν μια τέτοια πρωτοβουλία, την ερμηνεία ενός ρόλου, αφοσιώνονται εντελώς… είναι κάτι στο οποίο δεν επιτρέπεται, ούτε πονοκέφαλο να ΄χεις, ούτε να αδιαφορήσεις ούτε να είσαι αφηρημένος. Εκτίθεσαι ο ίδιος και δια της γνώσης και δια του σώματος και δια της ψυχής και μοιραία, θέλοντας ή μη, σε αποσπά απ’ οποιοδήποτε άλλο θέμα… και καθήκον.. και σε φυλακίζει θα έλεγα στο επί σκηνής τεκταινόμενο. Μ’ αυτή τη λογική γνωρίζω ότι αν αφοσιωθώ σε κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι θα ξεχάσω όλα τα υπόλοιπα. Και αυτή την εποχή είναι πολλά, και πρέπει να δώσουμε εκεί τη φροντίδα μας… Δεν είναι πρώτιστο μέλημα αυτό, ούτε θεωρώ ότι έχουν κι ανάγκη οι θεατές αν θα ερμηνεύσω εγώ ή όχι. Στον τομέα της σκηνοθεσίας πιθανόν να επιχειρήσω κάτι αλλά και αυτό ακόμη είναι ζητούμενο αφού προηγουμένως δρομολογηθούν όλα όσα προ – είπα.