in English
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
ΚΘΒΕ
Προφίλ
Ιστορικό
Διοίκηση
Κώδικας Δεοντολογίας
Δραματική Σχολή
Εργαστήρια
Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης
Βιβλιοπωλεία
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Τρέχουσες Παραστάσεις
Εισιτήρια
Δείτε και κερδίστε
Σκηνές
Παιδική Σκηνή
Νεανική σκηνή
Όπερα Θεσσαλονίκης
Χοροθέατρο
Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Δράσεις
Δραστηριότητες
ΑΡΧΕΙΟ
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Σύνθετη Αναζήτηση
Πωλητήριο
Προγράμματα
Αφίσες
Αναμνηστικά - Είδη ένδυσης και αξεσουάρ
ΧΩΡΟΙ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Φουαγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Βασιλικό Θέατρο
Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός
Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών
Θέατρο Δάσους
Θέατρο Γης
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Φόρμα Επικοινωνίας
Τηλέφωνα Επικοινωνίας
Προτάσεις Συνεργασίας
Συχνές ερωτήσεις
ΝΕΑ
Νέα
Δελτία Τύπου
Ανακοινώσεις - Διαγωνισμοί
Auditions
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ
Χορηγίες
Loyalty Club
Συνεργαζόμενοι φορείς
in English
Νέα - Δελτία Τύπου
Αρχική
Νέα - Δελτία Τύπου
Η Χριστίνα Μαγκάκη μιλά για τον «εφιάλτη του κυρίου Κάκου» (13/1/2022)
Μια ιστορία βίας με αρχή, μέση αλλά… χωρίς τέλος αποτελεί τη νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
«
Ο εφιάλτης του κυρίου Κάκου
» στο
Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών
από
14 Ιανουαρίου
είναι μια θεατρική «γροθιά στο στομάχι» δια χειρός (συγγραφικά και σκηνοθετικά)
Γρηγόρη Μήτα
, όλων όσων ζούμε τα τελευταία χρόνια είτε ως μάρτυρες είτε ως θύματα οι ίδιοι λεκτικής ή σωματικής κακοποίησης.
Συνομιλώντας με την πρωταγωνίστρια του ΚΘΒΕ
Χριστίνα Μαγκάκη
που υποδύεται τη Βάλια μια νεαρή γυναίκα που έχει πέσει θύμα βιασμού μας δίνει τη δική της ανάγνωση του ρόλου και τις κοινωνικές προεκτάσεις ενός σύγχρονου «τραγικά επίκαιρου» must see έργου.
Δύσκολος ρόλος του θύματος… Να προσπαθείς και στις πρόβες να μπεις στη ψυχοσύνθεση ατόμου που έχει υποστεί βιασμό και μάλιστα έρχεται αντιμέτωπος, όπως η Βάλια που υποδύομαι, 24 ώρες το 24ωρο με τον ίδιο τον βιαστή της…Έως ότου αποφασίζει από κοινού με την αδερφή της που την στηρίζει απόλυτα, κι είναι το στήριγμά της, να καταφέρουν να δημιουργήσουν έναν αληθινό εφιάλτη στον θύτη, παίρνοντας εκδίκηση για κάθε αξιόποινη πράξη του.
Υπάρχει επόμενη μέρα
Πιστεύω ότι έχει μέλλον η Βάλια. Σίγουρα η επόμενη μέρα δεν είναι άμοιρη τραυμάτων. Τα σημάδια στο κορμί και τη ψυχή της θα τα κουβαλά δυστυχώς για μια ολόκληρη ζωή… όμως υπάρχει επόμενη μέρα και θα την ζήσει!
Ιστορίες διπλανής πόρτας
Καθημερινά γινόμαστε αυτήκοες μάρτυρες ακραίων περιστατικών βίας, τρομοκρατίας, επάλληλων γυναικοκτονιών και κακοποιήσεων παιδιών εφήβων κι ενηλίκων. Δυστυχώς, συγκριτικά με τα ό,σα πραγματικά συμβαίνουν, αριθμητικά φθάνουν πιστεύω, να δουν το φως της δημοσιότητας ελάχιστα περιστατικά. Κάποια βγαίνουν στην πορεία της ζωής, όταν απομακρυνόμενοι απ’ τη δύνη, βρίσκουν το θάρρος και κουράγιο τα θύματα να μιλήσουν, σε ακόλουθα χρονικά στιγμιότυπα της ζωής τους.
Γίναν τα περιστατικά αριθμοί και εμεις ωχαδερφιστές
Προσωπικά, ως Χριστίνα, ποτέ δε θα πω «έλα μωρέ, δε βαριέσαι»… «σιγά να μην μπλεχτώ». Διέπομε κι από θυμό βαθύ κι από την απολυτότητα να μην διαπραγματευτώ για κανένα γεγονός… Θα βγω μπροστά, θα μιλήσω… Στο έργο η Βάλια, φαντάζει δυνατή, γατί παρά τον βιασμό που υπέστη, βρήκε στο πρόσωπο της αδερφής της ένα στήριγμα. Δεν ξέρουμε αν όλες οι κοπέλες, οι γυναίκες, τα κορίτσια έχουν την ικανότητα να καταμαρτυρήσουν τα συμβαινόμενα, ή αν στο οικείο τους περιβάλλον υπάρχει μια αδερφή ή ένας αδερφός «βράχος»… Ας μην παραμένουμε θυμωμένοι… Ας μιλήσουμε για περιστατικά που γνωρίζουμε για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Οι τρεις ηρωίδες του έργου, δεν αποτελούν ούτε συμμορία, ούτε είναι κλίκα. Ο σκηνοθέτης μας ο Γρηγόρης ο Μήτας, έδωσε με το έργο του ένα εξαίρετο μήνυμα. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού ότι για να συνεχίσουν να υπάρχουν στα όρια μιας κοινωνία που δεν την εμπιστεύονται γιατί φρονούν πως θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν, οι τρεις γυναίκες της παράστασης, περνούν στην αυτοδικία. Μέσα απ’ τον ακραίο αυτό τρόπο, που είναι σύμφυτο με την θεατρική πάντα υπερβολή, ο σκηνοθέτης ήθελε να περάσει ένα μήνυμα στη σημερινή νεολαία. Να προχωρήσουν μπροστά. Να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Να μην αποσιωπούν ποτέ και τίποτε. Να μιλήσουμε! Όλοι μας! Να μην φοβηθούν, να μην φοβόμαστε. Μπορούν άραγε, να φθάσουν όλες οι γυναίκες, όλα τα παιδιά στο σημείο να καταμαρτυρήσουν στη δικαιοσύνη ό,τι υπέστησαν; Μπορούν να βροντοφωνάξουν ότι βιάστηκαν, ότι κακοποιήθηκαν; Το έργο μας παροτρύνει: Μη δειλιάσεις! Μίλα!
Ταμπού πριν το "me too" η ομολογία
Ένοιωθες στίγμα… Λες και ήταν μεμπτό κάποιος να κάνει ένα βήμα… Λες και θα τον στιγμάτιζε στην μετέπειτα ζωή…. Δυο χρόνια πριν την εμφάνιση του κινήματος me too, νομίζω ότι ήταν ταμπού, ειδικά σε περίκλειστες ολιγομελής κοινωνίες, ένα παραπάνω. Ακόμη κι ο στενός περίγυρος αμφίβολο αν θα παρέστεκε στο δράμα του θύματος και με ποιόν τρόπο… Υπάρχουν περιβάλλοντα στον κόσμο μας που ισοφαρίζουν που εξισώνουν θύτη και θύματα με την ευκολία του «ας πρόσεχε», «ας μην κουνούσε την ουρά της» κι άλλα τέτοιες σαθρές κουβέντες… Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου ένα παιδί είναι αποκύημα βιασμού, η μάνα το αποκρύπτει εσκεμμένα για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή… Ακόμη και σε περιπτώσεις έντονης ενδοοικογενειακής βίας που το πρόσωπο της συζύγου είναι αγνώριστο απ’ τα χτυπήματα, εκείνη αποδίδει τους μώλωπες σε κάποιο, ξανά και πάλι, τυχαίο «πέσιμο στα σκαλιά»… Όταν παιδί χωρισμένων γονιών μεγαλώνει σε οικογένεια όπου ο μη φυσικός πατέρας το κακοποιεί λεκτικά και σωματικά κι η μητέρα αρνείται να προσφύγει στην αστυνομία…είναι δείγμα του φόβου και των αμέτρητων ταμπού απ’ τα οποία ο σύγχρονος κόσμος οφείλει εδώ και τώρα να απαλλαχθεί.
Συνεχής παρακολούθηση και ψυχολογική υποστήριξη
Οι δομές μας θα πρέπει να αναπτυχθούν έτσι ώστε τα άτομα που έχουν υπάρξει θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών να μπορούν να προσφεύγουν για παρακολούθηση και στήριξη. Χρειάζονται είτε βρίσκονται στην παιδική τους ή στην ενήλικη ζωή ψυχολογική ενίσχυση. Πολύ αγάπη απ’ το οικογενειακό και κοινωνικό τους περίγυρο και συμβουλές εξατομικευμένα από ειδικούς για να μπορέσουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.
Έχεις υποθετικά μπροστά σου έναν κακοποιητή όποιας μορφής... τι του λες;
Δύσκολη ερώτηση!
Θα ήθελα να τον ρωτήσω, αν κι ο ίδιος έχει ζήσει στο παρελθόν του κακοποιητικές στιγμές. Αυτό δεν συνεπάγεται επ’ ουδενί, ότι θα τον δικαιολογήσω… Σε καμία περίπτωση! Όμως συμβαίνει συχνά η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Τα παιδιά είναι καθρέφτες των γονιών τους…
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης των κακοποιητών η κοινωνική κατακραυγή
Συνήθως, τους ενοχλεί, τους κατατρέχει αυτό το «τι θα πει ο κόσμος». Φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή και χάνουν την δύναμή τους όταν κοινοποιηθεί το έγκλημα που διέπραξαν. Εφιάλτης τους είναι να μην τους καταδείξει, να μην τους καταδιώξει ο κόσμος…
Η κακοποίηση ως μέσο δύναμης
Ο κ. Κάκος, δεν είναι ένας καθημερινός άνθρωπος. Δεν θα τον συναντήσουμε στο δρόμο. Είναι ένα σύμβολο, ένα ακαθόριστο ον, που προσωπικά πιστεύω ότι είχε παρελθοντικά βιώματα, και μετέτρεψε την κακοποίηση εκτός από βίτσιο και σε δύναμή του. Τον ιντριγκάρει ο φόβος των κοριτσιών που πηγαίνουν στις οντισιόν του. Μεγαλώνει η έξαψη μέσα του στη θέα των αβοήθητων πλασμάτων που είναι στην απόλυτη κυριαρχία και εξουσιαστική του δύναμη εκείνη τη στιγμή. Έχει το πάνω χέρι εκείνη τη στιγμή κι αυτό τον οδηγεί να ασχημονεί. Τον τρέφει η κατάκτηση εξ’ ου και παίζει πάντα σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Πως βγαίνει ο θεατής απ'την παράσταση
Σίγουρα προβληματισμένος. Θα θυμώσει πάρα πολύ και μαζί θα ηρεμήσει συνειδησιακά γνωρίζοντας πως το κακό έχει ξεριζωθεί. Δεν καλύφθηκε, δεν ξέφυγε. Πλήρωσε για ό,τι έκανε. Θα νοιώσει δικαιωμένος ο θεατής και σίγουρα θα θελήσει να ξαναδεί την παράσταση καθώς περνά μηνύματα σε πολλά επίπεδα και με άπειρα σκηνοθετικά ευρήματα κι ανατροπές.
Σύνταξη - επιμέλεια: Χρύσα Σάμου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία- Σκηνικά- Κοστούμια- Μουσική επιμέλεια: Γρηγόρης Μήτας
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Καραμήτρη
Βοηθός σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Δανάη Πανά
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Γιώτα Ορφανίδου
ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης)
Γιάννης Χαρίσης: Μάκι Κάκος (Σκηνοθέτης)
Κορίνα Αθανασούλα: Ηθοποιός (Lecoq)
Ελευθερία Τέτουλα: Μαρία (Φοιτήτρια Ιατρικής)
Τραγουδίστρια
Χριστίνα Μαγκάκη: Βάλια (Τραγουδίστρια, αδελφή της Μαρίας)
Στην αρχή της παράστασης ακούγονται με σειρά εμφάνισης, οι ηθοποιοί: Νατάσσα Δαλιάκα, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Μαριάννα Αβραμάκη, Μαριάννα Πουρέγκα.
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά, χωρίς διάλειμμα
Περισσότερα
Επιστροφή