Τον δρόμο, κατ' αρχάς για διαδικτυακή συνάντηση με τον κόσμο που διψά για θεατρικές παραστάσεις, χαράσσει με τις αδιάκοπες πρόβες που πραγματοποιούνται στο φουαγιέ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, και η Μπερνάρντα Άλμπα, καθώς σύντομα απ' την ιστοσελίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ο λόγος του Φ.Γ. ΛΟΡΚΑ θα μας επιτρέψει «συγκατοίκηση» στο σπίτι μιας εκ των σπουδαιότερων ηρωίδων των αριστουργημάτων της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Η Εύη Σαρμή υπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης σε συνθήκες πρωτόγνωρες... Εν αρχή πρόβες από απόσταση, ύστερα ο προγραμματισμός πρεμιέρας δίχως κοινό και φυσικά ανάμεσα στους ηθοποιούς και τον κόσμο οι κάμερες... Πριν την γενναία ΕΞΟΔΟ πως αντιλαμβάνεται πώς διαχειρίζεται τι νοιώθει και τι σκέφτεται για το θέατρο στα χρόνια της πανδημίας;
«Προσπάθησα να αντισταθώ σ’ ότι συμβαίνει με την πανδημία… θέλω να νοιώθουν ασφάλεια και δύναμη οι συνεργάτες μου στο όλο εγχείρημα. Δεν είναι εύκολο πάντα. Οι ψυχές, οι καρδιές, και ο εγκέφαλος συχνά, ταλαιπωρούνται απ’ το «καθεστώς» που ζούμε. Ωστόσο το δουλεύω σκληρά … όλο αυτό τον καιρό αντίσταση δουλεύω… Και είναι τέσσερα μαγικά γράμματα που με πεισμώνουν και με κρατούν στις επάλξεις… EXIT… αυτό που κάνουμε πρέπει να κατορθώσει να φθάσει εκεί που ξεκίνησε να ταξιδέψει… στον κόσμο.. σ’ αυτούς ανήκει… Και νιώθω πως όσο πιο πολύ αντισταθούμε όλοι μας στο ζοφερό παρόν, τόσο δημιουργικότεροι μπορούμε να υπάρξουμε, πιο υγιείς στην αντικειμενική πίεση που δεχόμαστε καθημερινά απ’ την πανδημία…
Απ’ την αρχή ακόμη του lockdown αυτή ήταν η γραμμή μας… Αντίσταση… Είπαμε όχι, εμείς θα συνεχίσουμε τις πρόβες κλεισμένοι αλλά όχι μόνοι… στο χρόνο που μας δόθηκε για τις διαδικτυακές μας συναντήσεις, ειπώθηκαν ωφέλημα στοιχεία για το έργο… δουλέψαμε σκληρά, δυνατά, με επάρκεια πάνω στο έργο κι όταν βρεθήκαμε η παράσταση ήταν σαν έτοιμη να γεννηθεί… εμψυχώθηκε γρήγορα… γεννήθηκε δίχως οδύνες… το ξέρω ότι δεν θα απευθυνθούμε σε πρώτο πρόσωπο… δεν θα υπάρξει κοινό στην πρεμιέρα και έως ότου βγούμε απ’ τον λαβύρινθο του covid… όμως δεν βλέπω απελπισία στον ιντερνετικό δρόμο που θα περπατήσουμε… είναι μια εξέλιξη κι αυτή. Όπως σε όλα τα είδη της Τέχνης, μέσω πλατφόρμας μεταδόσεων, έτσι και το θέατρο θα μιλήσει στη νέα γλώσσα. Θα σου έλεγα μάλιστα ότι με ιντριγκάρει κιόλας καθώς ψάχνω με τους συνεργάτες μου να πάρει σάρκα και οστά ματιού η κινηματογράφηση… μελετάμε τρόπους… ώσπου να καταλήξουμε στον έναν που θα επιτρέψει στον κόσμο ενώ απέχει να είναι μέρος της παράστασης… συχνά αναρωτιέμαι.. σ’ αυτή τη σκηνή, που θα εστίαζε το βλέμμα; Ποια λεπτομέρεια θα του κινούσε το ενδιαφέρον να επιμερίσει την οπτική του… Τότε οπλίζομαι με θάρρος και με τους συνεργάτες πάμε να εξερευνήσουμε νέα πεδία… Διόλου δεν γυρνώ, και δεν γυρνάμε, την πλάτη στην πρόκληση του καινούριου λόγου φθάνει να φθάνει στο στόχο… που είναι το κοινό…
Είναι μια πρεμιέρα αυτό που θα γίνει. Αλλά μέσω βίντεο. Κι όταν θα ξαναβρεθούμε δια ζώσης, την ρωτώ; Η πανδημία σίγουρα θ’ αφήσει για χρόνια τα σημάδια της μέσα μας… ότι ζούμε σήμερα παγκόσμια, ως πλανήτης, ως είδος, θα κληθούμε να το κουβαλάμε… κάποια αποτυπώματα θα μείνουν δια βίου. Παρ’ όλ’ αυτά θα περάσουμε σε μια φωτεινή περιοχή, αισθάνομαι. Διψασμένη περιοχή. Κι ο κόσμος θ’ αποζητά να ξεδιψάσει ανάγκες που προέκυψαν… Στερούμαστε επί μακρόν κοινωνικές επαφές, συναναστροφές με τους δικούς μας ανθρώπους, τους συγγενείς, τους γονείς, τα παιδιά και τους φίλους μας… στερούμαστε αγωγή-ψυχής… ή ψυχαγωγίας αν θες … κι είναι αυτή η στιγμή που ξεκαθαρίζουν τα πράγματα για τον νέο τόπο που θα φέρει η βιωματική στέρηση για να μας ξεδιψάσει .. ένας τόπος καλλιτεχνικός, ερωτικός, κοινωνικός, πολιτικός… ή κι όλοι οι τόποι μαζί… Η πανδημία, η πίεση που μας ασκείται εξ’ αυτής της συνθήκης, δημιούργησε την ανάγκη να ειπωθούν προς τα έξω πράγματα… Δεν ξέρω και δεν μπορώ να δω ξεκάθαρα τα μελλούμενα… νοιώθω όμως τη λαχτάρα που θα υπάρξει μετά … σ’ ένα ήδη υφέρπων φως… σ’ αυτό προσδοκώ… και στη μεγάλη έξοδο…
Νιώθω ότι μια έξοδος θα γίνει…Η έξοδος έχει μια πρόθεση.. να μας οδηγήσει κάπου…Νομίζω ότι μπορεί οι προθέσεις μας να είναι πιο καθερές στο ποιοι είμαστε, πού πάμε, τί θέλουμε και θα επηρεάσουν και το θέατρο γενικότερα…. Σουερεαλιστικές υποθέσεις κάνω κι εγώ… Πάμε για κάθαρση… Αυτό θα συμβεί… θα πεταχτούν τα περιττά, μετά από μια περίοδο περιορισμού και πίεσης… θα αποδιώξουμε ό,τι μας ενοχλεί και μας πιέζει, ότι μας προκαλεί είτε επειδή προκαλείται από εξωγενείς παράγοντες (άνθρωποι, κοινωικο-πολιτικά ζητήματα) είτε επειδή το προκαλούμε. Με κόστη αναντίρρητα όμως η λαχτάρα για φως… θα φέρει φως…»