Γεννημένος το 1983 στη Μαλεσσίνα Λοκρίδας, ο Δημοσθένης Παπαμάρκος άρχισε να γράφει το 1998. Το «Γκιακ» είναι το τελευταίο του έργο και το 2015 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και το Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού «Αναγνώστης». Η Γεωργία Μαυραγάνη περιγράφει το έργο ως εξής: «Σε ένα τραπέζι γάμου κάπου στα χωριά της Λοκρίδας, σε μια γιορτή «ένωσης» θα ξετυλιχθούν οι ιστορίες των συνδαιτυμόνων, δηλαδή οι ιστορίες του Γκιακ. Γκιακ σημαίνει στα αρβανίτικα αίμα, συγγένεια εξ αίματος, βεντέτα, αντεκδίκηση και φυλή. Οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών, αρβανίτες από τα χωριά της Λοκρίδας, έχουν πολεμήσει στη μικρασιατική εκστρατεία κι έχουν όλοι βιώσει το βίαιο τραύμα του πολέμου και της μάχης. Όταν πια επιστρέφουν στον τόπο τους δεν είναι οι ίδιοι. Θα συγκρουστούν με τις παραδοσιακές αξίες της κοινωνίας που τους άνδρωσε και θα κλονιστούν βαθιά, καθώς τίποτα πια στη θέαση του γύρω τους κόσμου δεν είναι το ίδιο. Με έναν τραχύ λαϊκό και έντονα προφορικό λόγο, θα εκμυστηρευτούν τις ιστορίες τους και θα μας κάνουν κοινωνούς των ηθικών και ψυχικών τους διλλημάτων, μεταφέροντας ταυτόχρονα με το δικό τους προσωπικό «ντοκουμέντο» τη βίαιη μεταμόρφωση όλου του σύγχρονου ελληνικού κράτους».