Επιστρατεύοντας στοιχεία της τεχνικής που γνωρίζουν καλύτερα, δηλαδή, του σκηνικού (στανισλαφσκικού) ρεαλισμού, οι ηθοποιοί της διανομής μπήκαν στο κείμενο με καθαρό μυαλό και έχτισαν επάνω στις συγκρούσεις και τα διλήμματά του έναν κόσμο οικείο. Η παράστασή τους άρχισε εκπέμποντας έντονες τηλεοπτικές αναθυμιάσεις, σιγά σιγά όμως (ευτυχώς) πύκνωσε τη θεατρικότητά της, ενίσχυσε την αμεσότητά της και απελευθέρωσε την εύφλεκτη ύλη του δράματος των τεσσάρων εγχώριων λούζερ και του ξένου «εισβολέα». Πηγή