Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του κορυφαίου σκηνογράφου & ενδυματολόγου του Θεάτρου και του Κινηματογράφου Γιώργου Πάτσα. Ο Γιώργος Πάτσας, σκηνογράφησε εκατοντάδες παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό υπηρετώντας με γνώση, πάθος και σπάνια αισθητική όλα τα είδη του θεάτρου. Για τις σκηνογραφικές του δουλειές και τις καινοτόμες ιδέες του τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Ο Γιώργος Πάτσας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό, δίπλα στους Γιώργο Βακαλό, Παναγιώτη Τέτση και Παύλο Μοσχίδη. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το 1968, σκηνογραφώντας το έργο του Μολιέρου «Ταρτούφος», σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη, ενώ η τελευταία του συνεργασία με το ΚΘΒΕ ήταν το 2016 με την παράσταση ««Το τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου.
Ο Γιώργος Πάτσας είχε συνεργαστεί με όλα σχεδόν τα θέατρα των Αθηνών, καθώς και με θέατρα του εξωτερικού όπως το Volkstheater της Βιέννης, το Schauspielhaus της Ζυρίχης, το Stadtheater της Λουκέρνης, το Θέατρο Mc Carter Princeton-ΗΠΑ, το Landestheater στο Τίμπινγκεν Γερμανίας, το Φεστιβάλ της Μέριντα στην Ισπανία,το Θέατρο Ταγκάνκα της Μόσχας, το Θέατρο Ολύμπικο στη Βιντσέντζα Ιταλίας, το Schauspielhaus του Ντίσελντορφ, το Αλεξαντρίσκυ της Αγίας Πετρούπολης. Οι 500 περίπου δουλειές του καλύπτουν όλο το φάσμα της σκηνογραφίας (όπερα, πρόζα, μιούζικαλ, κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο, κινηματογράφο).
Είχε ασχοληθεί συστηματικά με την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, σκηνογραφώντας ανελλιπώς στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Μεταξύ των βραβείων που του έχουν απονεμηθεί είναι: δύο φορές το Ασημένιο Μετάλλιο της Διεθνούς Έκθεσης Σκηνογραφίας PRAGUE QUADRENNIAL (1995 και 2003), το Μεγάλο Βραβείο των Θεατρικών Κριτικών (1998). Είχε διατελέσει πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου και συνεργαζόταν με την Εθνική Λυρική Σκηνή από το 1971. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς πορείας συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες σκηνοθέτες: Μινωτή, Θεοδοσιάδη, Βολανάκη, Ευαγγελάτο, Παπαγεωργίου, Κοντούρη, Τερζόπουλο, Βογιατζή, Αντύπα, κ.α. Η τελευταία του δουλειά ήταν στο Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Ψηλά από τη γέφυρα» που σκηνοθέτησε η σύζυγός του Νικαίτη Κοντούρη.
Ο Γιώργος Πάτσας συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος, σε πάνω από 40 παραστάσεις από αρχαίο δράμα έως σύγχρονο θέατρο.
Όλες οι παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που θα δοθούν σήμερα Παρασκευή 2/3/2018 αφιερώνονται στη μνήμη του Γιώργου Πάτσα.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΘΒΕ
- «Ο Ταρτούφος» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη (1968)
- «Οι γυναίκες διασκεδάζουν» του Κάρλο Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη (1969)
- «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου(1969)
- «Ο μισάνθρωπος» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου(1969)
- «Η νύφη της Κούλουρης» του Ευάγγελου Παντόπουλου / Παντόπουλος Ευάγγελος (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδης Κωστής (Σκηνοθεσία) - Σέρρες (28/06/1970)
- «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη (1970)
- «Ο Βασιλικός» του Αντώνιου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη (1970)
- « Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» του Ουίλλιαμ σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1971)
- «Οι βάτραχοι» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη (1971)
- «Ο ψεύτης» του Κάρλο Γκολντόνι Κάρλο σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη (1971)
- «Ένα ονειρόδραμα» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου(1972)
- «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1973)
- «Η δοκιμασία» του Άρθουρ Μίλλερ Άρθουρ σε σκηνοθεσία Νίκου Ραφτόπουλου(1976)
- «Σφήκες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Ντίνου Γιαννόπουλου (1977)
- «Ιούλιος Καίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1978)
- «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1978)
- «Το παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα (1979 )
- «Μήδεια» του Σενέκα του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1979)
- «Ο ηλίθιος» του Μανώλη Σκουλούδη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη (1980)
- «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1980)
- «Αγία Ιωάννα» του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη (1981)
- «Εκάβη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά (1981)
- «Γέρμα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου (1982)
- «Μάνα Κουράγιο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου (1982)
- «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Πέπης Οικονομοπούλου (1984)
- «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους (1987)
- «Η μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη σε σκηνοθεσία Πέπης Οικονομοπούλου (1990)
- «Οι δαιμονισμένοι» του Αλμέρ Καμύ σε σκηνοθεσία (1991)
- «Οθέλλος» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου (1992)
- «Μηχανηάμλετ» του Χάινερ Μύλλερ σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού (1993)
- «Πλούτος» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου (2000)
- «Νόρα» του Χένρικ Ίψεν σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη (2001)
- «Ντόλλυ» του Θόρντον Ουάιλντερ σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη (2006)
- «Machinal» (Μάκιναλ) της Σόφι Τρέντγουελ Σόφι σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη (2006)
- «Ερωτευμένος πειρατής» του Θέμη Μουμουλίδη σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη (2008)
- «Πού είναι ο Τάσος που ερωτεύτηκα;» της Χαρούλας Αποστολίδου σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (2008)
- «Σαν τα σκυλιά» του Ρίτσαρντ Ζάιντλικ σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή (2008)
- «Επιστροφή στον Παράδεισο» του Φίλιπ Ρίντλεϊ σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή (2009)
- «2η ευκαιρία» του Γιώργου Ηλιόπουλου σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά (2009)
- «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη (2009)
- «Αχαρνής του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη (2010)
- «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη Νικαίτη (2014)
- «Το τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου (2016)
|